νούμερα στο excel του χρόνου. Πλέον αυτό που θα θυμόμαστε σαν κεραυνό εν αιθρία, σαν στιγμή που πάγωσε τον χρόνο, είναι η εκρηκτική εμφάνιση του ΛΕΞ στο ΟΑΚΑ, με 60.000 ανθρώπους να τραγουδούν κάθε λέξ-η του με απόλυτη αφοσίωση.
Κάτι που μέχρι πριν λίγα χρόνια φάνταζε αδύνατο – να γεμίσει ένας Έλληνας ράπερ αυτόν τον χώρο – συνέβη μπροστά στα μάτια μας. Η βραδιά ήταν πανηγυρική όχι μόνο για τον καλλιτέχνη ΛΕΞ, αλλά και για την ελληνική ραπ σκηνή στο σύνολό της.
«Αυτό το λάιβ είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ασχολήθηκαν με αυτή τη μουσική σε αυτή τη χώρα, και ας μην μας συμπαθούν κάποιοι» μας είπε ο Θεσσαλονικιός ράπερ πολύ αργότερα, όταν συναισθάνθηκε την τεράστια επιτυχία της βραδιάς και τον παλμό του κόσμου που τον “σήκωσε” στα χέρια του ψηλά.
ΛΕΞ – Στον Τοίχο των Εθνών, καπνογόνα και μια θάλασσα αγάπης
Η διαδρομή από τον ηλεκτρικό στις 7:00 ήταν χαλαρή και ανθρώπινη, καμία ουρά, καμία ταλαιπωρία. Πολλές παρέες από επαρχία, που ήρθαν να δουν το ίνδαλμα, και κυρίως στο ηλικιακό φάσμα 20-35 – αν και είδαμε πάρα πολλά λυκειόπαιδα και αρκετούς 50+ (που μάλλον τα παιδιά τους είχαν φέρει στη συναυλία, αλλά ήξεραν και όλους τους στίχους). Το vibe ήταν φορτισμένο από τα πρώτα λεπτά που έσκαγες στον αύλειο χώρο του ΟΑΚΑ.
Η σκηνή στήθηκε με φόντο τον Τοίχο των Εθνών – δηλαδή απέναντι, προς την πλευρά του ΟΑΚΑ – και ήταν φανερό πως η παραγωγή έκανε πολλή δουλειά για να τακτοποιηθεί κατάλληλα ο χώρος. Τέσσερις γιγαντοοθόνες – ευτυχώς- και μία κεντρική πάνω από τη σκηνή εξασφάλισαν ότι θα βλέπουμε τον ΛΕΞ από παντού. Το σημείο πιθανώς επιλέχθηκε για πρακτικούς λόγους, έχει όμως και ένα ενδιαφέρον σε δεύτερη ανάγνωση.
Ο Τοίχος των Εθνών στο ΟΑΚΑ, αρχιτεκτονικά, αντλεί την έμπνευσή του από την Αγορά – το μοντέλο του αρχαίου ελληνικού χώρου συνάθροισης, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν για να ανταλλάξουν ιδέες, να συζητήσουν και να βιώσουν μαζί στιγμές που όριζαν την κοινότητά τους.
Ένα σημείο που… ενώνει τα Έθνη φιλοξένησε το βράδυ του Σαββάτου τη ραπ κουλτούρα, που έσπασε τις διαχωριστικές γραμμές και μάζεψε χιλιάδες διαφορετικούς ανθρώπους κάτω από τον ίδιο ήχο. Και έτσι -μεταφορικά ίσως- γίναμε μια νέα Αγορά, όπου χιλιάδες άνθρωποι ενώθηκαν για να ακουστεί μια “φωνή” που ξεκίνησε από τις γειτονιές και το περιθώριο.
