Το ίδιο κάποιοι σκηνοθέτες, καλλιτέχνες, άνθρωποι του πνεύματος διεκδικούν πρωτιά για κλεμμένους φιλοσοφικούς στοχασμούς, προωθούνται ως ποιητές, αντιγράφοντας και ακρωτηριάζοντας ποιήματα άλλων εποχών, άλλοι έγιναν μέλη επιτροπών  αλληλεγγύης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όλοι μαζί περικλείουν το μαγικό κόσμο του ναρκισσισμού. Αυτή είναι η σημερινή ελίτ  που επιβάλει τρόπο ζωής στον εξαθλιωμένο λαό, κουνώντας του μάλιστα για ανομία το δάχτυλο (πρέπει να πας φυλακή εάν δεν πληρώσεις φόρο, να σου πάρουν το σπίτι εάν δεν πληρώνεις δόσεις, να πληρώσεις πρόστιμο εάν δεν έχεις εισιτήριο...).Αυτή η πλειάδα από νάρκισσους μαζί με τους πλούσιους δημοσιογράφους όχι  από μαύρο χρήμα όλοι  αλλά από υπερκοστολόγηση προσφοράς  υπηρεσιών της  επιχειρηματικής ελίτ και όχι της κοινής γνώμης, μαζί και  με την πολιτική ελίτ συνεχίζει να γράφει ιστορία μόνο από την πλευρά των νικητών. Με τι όμως;;; με πεθαμένες ιδέες, όπως μου λέει και ένας φίλος "παρατηρητής, επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν καινούργιες ιδέες με ρίζες βαθιές  στην εμπειρία  των αιώνων αυτού του τόπου  καθώς ζούμε το κενό μετά την κατάρρευση της ανοηματικής ευωχίας των 40 χρόνων της Μεταπολίτευσης.  Κενό νοήματος, τονίζει,πού δεν  πληρούται επειδή είχαν στα χρόνια αυτά τεθεί σε υποχρεωτική αργία οι διαδικασίες νοηματοδότησης του τόπου."

Για να κλονιστεί λοιπόν το σάπιο σύστημα πρέπει να κατακεραυνωθεί  αυτή η συμπεριφορά της ελιτίστικης μεγαλοπαρέας που ενοχλεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Ενοχλεί τους πολίτες, ενοχλεί την κοινωνία που βράζει από την ατιμωρισία και την αδικία. Και φυσικά αυτοί που έπρεπε να τους αμφισβητήσουν και να τους δείχνουν στους πολίτες ως παράδειγμα προς αποφυγή είναι οι δημοσιογράφοι. Ελα ντε όμως που οι δημοσιογράφοι δεν αμφισβήτησαν ποτέ με τη σειρά τους όπως έπρεπε τους καλοβολεμένους στις καρέκλες τους επί χρόνια διευθυντές. Ελα ντε που οι δημοσιογράφοι δεν αμφισβήτησαν τις επιλογές των διευθυντών τους όταν ανεδείκνυαν θέματα και πρόσωπα ανάλογα με τις σκοπιμότητες που εξυπηρετούσαν. Εστω και τώρα όμως οι ατομικές και επίμονες  προσπάθειες δημοσιογράφων που αμφισβητούν και κατακεραυνώνουν τις συμπεριφορές όσων έφτασαν τη χώρα στο τέλμα, όσων κράτησαν σε αφασία το λαό ταίζοντάς τον πολιτιστικά και πολιτικά σκουπίδια επί χρόνια, θα δώσει καρπούς, θα δημιουργήσουν κάτι καινούργιο, ώστε να συνεχίσει η πνευματική διεργασία μετά το κενό νοήματος που άφησε αυτή η προκλητική ελληνική ελίτ.