Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Σάββατο, 30 Νοεμβρίου 2013 11:43

Κρυφτό

Γράφτηκε από την

της Αννιτας Λουδαρου

Είχαμε περάσει μόλις την εποχή του απόλυτου ψέματος. Είχαμε στο σπίτι καλεσμένη την πλούσια ζωή. Την ζωή χωρίς υλικά προβλήματα. Ευμάρεια ονομαζόταν η καλεσμένη. Βέβαια ακριβώς εκείνες τις ίδιες μέρες,

τα Βαλκάνια γνώριζαν μόνο αίμα, βόμβες, απεμπλουτισμένο ουράνιο και μαύρους ουρανούς. Ο εμφύλιος πόνος γέμιζε ριπές τον ουρανό μας αλλά εμείς δεν ακούγαμε τίποτα. Συνεχίζαμε με κέφι. Αγοράζαμε κλικ, ακούγαμε τζερόνιμο και ετοιμαζόμαστε να χαρούμε το αλέγκρο πνεύμα της νέας εποχής.
Ελάχιστα χρόνια πριν δέσποζε ακόμα το σεμεδάκι πάνω στην τηλεόραση, στο στενάχωρο σαλόνι. Τότε που ακόμα τα πάρτυ ήταν μεγάλα και εμείς ακόμα νιώθαμε πως η λέξη συλλογικά είχε ένα κάποιο νόημα. Τότε που ακόμα η ματαίωση είχε σαν προυπόθεση να είχες πιστέψει σε ένα καλύτερο κόσμο που δεν ήρθε και δεν θα ερχόταν όσο ωραία κι αν ήταν τα πάρτι.Μετά μεγαλώσαμε και όσο μεγαλώναμε εμείς μίκραιναν τα πάρτι. Χορταίναμε μονάχα στο δικό μας πάρτι. Ούτε συλλογικά, ούτε με μνήμη. Ούτε γείτονες, ούτε φίλοι νιώθαμε. Μόνο ψάχναμε ποιος είχε δίκιο. Μέχρι που το πάρτι τελείωσε έμειναν στην μέση οι εκ γεννετής ανάπηροι, τα παιδιά που δεν ήταν παιδιά αλλά γεννήθηκαν μεγάλοι με πληγές και τραύματα. Η παρέα έγινε λόμπι, η αγκαλιά προσωπική καταξίωση , συμβόλαια. Περισσότερο από εμφύλιος, υπήρξε πόλεμος.
Μετά ήρθε η δεκαετία που την ονόμασαν Ανάπτυξη. Κι εμείς τρέχουμε και παίζουμε κρυφτό στα χαλάσματα. Τα σπίτια οριακά κρατούν ακόμα τα απομεινάρια τους. Ένας οικισμός γεμάτος ερείπια. Ο χρόνος χάσκει σαν τραύμα στο τοπίο. Ολόγυρα ένα ακοίμητο βουητό πολιτικού σχολιασμού στα σοσιαλμήντια. Επίσημα ανακοινωθέντα. Κρυβόμαστε πίσω από δέντρα και ορφανούς τοίχους.

Οι αριθμοί μετρούν πιο γρήγορα με την ανθρώπινη απουσία. Κερδίζει όποιος αποτυπώσει έστω και κάτι μικρό από το αληθινό. Παίζουμε ασταμάτητα αυτό το κρυφτό, μέχρι να βρεθούν όλοι οι κρυμμένοι. Αλλάζουμε κρυψώνες και κάτω από τα παπούτσια μας ακούμε τα σπασμένα. Κι αν καμιά φορά πιαστούμε πίσω από τους φακούς μας , σαν αντικριστοί καθρέφτες, τότε ανοίγουν σε ευθεία οι λαβύρινθοι μπροστά μας και χάνεται ο ένας μέσα στον λαβύρινθο του άλλου. Σ ΄ένα είδωλο που ανταλλάσουμε πάλι και πάλι και πάλι.
Κρυβόμαστε και δεν ακούμε. Δεν ακούγαμε ποτέ. Δυναμώνουμε την μουσική για να μην βλέπουμε , να μην ακούμε τον εμφύλιο . Εμποδισμένη ακόμα και η επαφή μας με την μελαγχολία. Ξέρουμε απ΄αυτά. Μόνο πάρτυ και εμφύλιους γνωρίσαμε.

Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 30 Νοεμβρίου 2013 11:49
ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ

Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.

Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).

Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.

Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/

ann-lou.blogspot.gr/