στην εκκλησία και την προσευχή. Οι γιαγιάδες πάνε εκκλησία.Οι παππούδες στο καφενείο ή στο πάρκο για να παίξουν τάβλι ή χαρτιά. Οι γιαγιάδες πλέκουν και κουτσομπολεύουν. Οι παππούδες μαλώνουν για τα πολιτικά. Στα προγραμματισμένα τους rendez –vous.Όχι με την ιστορία αλλά με τους άλλους γέρους και άλλες γιαγιάδες. Μία παρέα που αποδεκατίζεται σταδιακά αλλά είναι σταθερή στα παγκάκια.
Η ζωή μας έχει μία προκαθορισμένη πορεία και τα γεράματα μας στιγματίζουν. Η αίσθηση της ανημποριάς, η απογοήτευση της διαπιστωμένης έκπτωση πολλών λειτουργιών και η απόγνωση για το μέλλον εκφράζεται με χίλιους δύο τρόπους. Μετά τα 70 κάποιες επιλογές είναι δεδομένες. Σπίτι, εκκλησία, επίσκεψη στο ιατρό και βόλτα στο πάρκο. Η τηλεόραση εκτελεί χρέη μόνιμου συντρόφου και πιστού φίλου. Πολύ πιο συχνά πάνε στο φαρμακείο παρά σε σινεμά ή θέατρο. Η ομαδική κατανάλωση πίτσας ή γλυκού στο διπλανό ζαχαροπλαστείο, είναι κομμένη ή περιορισμένη ,λόγω οικονομικής κρίσης. Άλλες επιλογές είναι σπάνιες έως και απίθανες. Μπάνιο στην θάλασσα ή τσίπουρο στην γωνιακή ταβέρνα.
Το πρόγραμμα ψυχαγωγίας συμπεριλαμβάνει κουτσομπολιό για τους διπλανούς, τον πικρόχολο σχολιασμό της νέας γενιάς που τολμάει και δοκιμάζει καινούργια πράγματα. Η νέα γενιά που εμφανίζεται με φανταχτερή ενδυματολογία. Στην ημερήσια διάταξη των συνομιλιών υπάρχει δελτίο τύπου για τα ιατρικά νέα της ιδίας ή της οικογένειας. Κάθε μονότονη και άχαρη ημέρα χρωματίζεται διαφορετικά από την εναλλαγή συμπτωμάτων και φαρμάκων που ΄΄ σώσανε ΄΄ την κατάσταση Έκατσα στην μοναδική ελεύθερη θέση σε ένα πλαϊνό παγκάκι. Άνοιξα το βιβλίο μου. Βυθίστηκα στους προβληματισμούς και τους υπολογισμούς μου και οι κυρίες δεν μου έδωσαν σημασία και δεν με ενόχλησαν. Άθελα άκουγα την συζήτηση των τριών κυρίων. Λιθοβολούσαν μία νεαρά που περίμενε το αγόρι της. Η ενδυμασία ,της μικρής, ήταν η ενδεδειγμένη για μία έφηβη. Κοντό σχιστό παντελονάκι ,μπλούζα με τιράντες και η μέση έξω.
Το βάψιμο έντονο και προκλητικό. Η βιασύνη της μικρής να δείχνει μεγαλύτερη για να γίνει αποδεκτή στην παρέα της και στην κοινωνία ,σαν ενήλικη ,προκαλούσε μειδίαμα. Οι γιαγιάδες είχαν πάρει φόρα ,η μια πιο βιαστική να κρίνει να επικρίνει και να θυμηθεί τι και πώς ,πότε και γιατί και κυρίως να τονίσουν την επιπολαιότητα της νέας γενιάς. Αν θα είχαν τα νιάτα της μικρής ,θα ξέρανε τι να κάνουν αυτές που ξέρουν τι σημαίνει να είσαι φρόνιμη και σεμνή. Ζήλευαν ενώ αναπολούσανε τα νιάτα τους και δεν θέλανε να δεχτούνε ότι τα νιάτα είναι όμορφα και ότι πάντα προκαλούν.
Το τραγούδι των Γ. Κανελλόπουλου και Γ. Χατζηνάσιου, του 1975, αναφέρεται στην ουσία της ζωής. Τα νιάτα μπορείς να τα ζηλέψεις και να τα φθονείς αλλά είναι μοναδικά και είναι υπέροχα. Μόνο μία φορά τα ζεις και πρέπει να εκμεταλλευτείς τις ευκαιρίες που σου δίνονται. Να πάρεις το θάρρος της επιλογής σου και να υποστείς τις συνέπειες των πράξεών σου. Δεν πρέπει να απογοητευτούμε τόσο γρήγορα με τις δυσκολίες που συναντάμε. Η ζωή μας περιμένει με τα καλά και τα κακά της συμβάντα. Και συνεχίζεται!
