Τον είχα δει το 2012 πάλι στην Στέγη με ένα εντυπωσιακό χορευτικό συνάμα εικαστικό έργο. Ο καλλιτέχνης βασιζόμενος στο ότι η πρώτη παράσταση του Βασιλιά Υμπύ του Α. Ζαρή το 1896 έγινε με κούκλες συνεργάστηκε άψογα με τις κούκλες δίνοντας μία άλλη διάσταση στο κείμενο (τη Handspring Puppet Company).Το έργο O Υμπύ και η Επιτροπή της Αλήθειας, σε μια νέα εκδοχή της ιστορικής παράστασης του 1997,δεν μου άρεσε. Κόλλησα στην τραγικότητα, την στατικότητα και στο λιτό τρόπο αναπαράστασης της σφαγής των νοριοαφρικανών από τους λευκούς την περίοδο του απαρτχάιντ. Ευρηματική ήταν η χρήση του μυθικού τρικέφαλο Κέρβερο σαν υπενθύμιση στο που οδεύει η ανθρωπότητα.
Οι μαρτυρίες σε δίγλωσσο φόντο αποτέλεσαν επίσης το δυνατό σημείο της παράστασης. Εγωιστικά ενοχλήθηκα ίσως από τα πολλά κοινά σημεία μας με την μακρινή χώρα της Αφρικής. Στην πολιτισμένη, κατά τα άλλα, χώρα μας, χρησιμοποιήθηκαν παρόμοιες μεθόδους εκφοβισμού και καταπίεσης. Ο πολιτικός μας πολιτισμός διέπεται από διγλωσσία ,μία απέναντι στο λαό ή άλλη απέναντι στο δικό τους προσωπικό φόβο. Το κείμενο σαφέστατο. Οι μαζικές εκτελέσεις και οι φρικτές ομολογίες του ψυχρού εκτελεστή δεν άφηνουν περιθώρια παρερμηνείας όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με την δικαιοσύνη(Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης που συγκρότησε ο Νέλσον Μαντέλα)..
Στην κατάθεση του στο δικαστήριο ο βασιλιάς Υμπύ κρατεί δύο μπάλες στα χέρια του. Δεξιά η τιμή .Του. Αριστερά. Ο φόβος .Του. Καλείται να απαντήσει τι είναι πιο σημαντικό στην ζωή ενός ανθρώπου ανάμεσα στην τιμή και τον φόβο και απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο φόβος. Το κοινό αναρωτήθηκε το ίδιο και ο καθένας έδωσε την απάντηση που του άρμοζε .Μέσα στο μυαλό του. Η Ελλάδα βιώνει μία περίοδο παράξενων συγκρούσεων και πολιτικών διαμαχών. Η πόλωση, η βρωμιά του πολιτικού μας κόσμου και η διαφθορά κάνουν επίκαιρο συνάμα οικείο το έργο του Ουίλλιαμ Κέντριτζ. Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από αυτό τον πόλεμο ανακοινώσεων περί χρηματισμού και την αγωνιώδη προσπάθεια των πολιτικών μας για την καρέκλα.
Όλοι μα όλοι θέλουν να μας σώσουν από τα χάλι στα οποία μας έφεραν οι ίδιοι. Όλοι ισχυρίζονται ότι το κριτήριο τους ήταν η σωτηρία του λαού μας .'Έτσι όπως και ο Υμπύ επέμενε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να σκοτώνει ,να βασανίσει και να κρατήσει κάτω από την δύναμη του φόβου τον λαό της Νότιας Αφρικής. Ήξερε ότι ο φόβος αυξάνει τον αριθμό των αναποφάσιστων ψηφοφόρων στην κάλπη. Για ποιά συναίνεση κόπτεται η κυβέρνηση όταν για όλα, σε αυτό τον τόπο ,ισχυρίζεται ότι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όταν είναι φανερό ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να παραμείνει . Μαλλιά κουβάρια γίνανε οι κατά τα άλλα τίμιοι πολιτικοί μας. Παντού στον κόσμο της καταπίεσης των ανθρώπων ισχύουν οι ίδιοι κανόνες της εκμετάλλευσης.
Η τιμή ή ο φόβος μας κυριεύει; Δεν ξέρω πόσοι από τους κυβερνόντες μας μπαίνουν στην διαδικασία να αναρωτηθούν τι είναι πιο σημαντικό στην ζωή ενός ανθρώπου. Η τιμή του ή ο φόβος. Οι πολιτικοί μας φοβούνται να μην χάσουν τα προνόμια τους, να μην χάσουν την ζεστή θεσούλα τους κοντά το καζάνι με το μέλι. Φοβούνται ότι θα χάσουν την δόξα και την εξουσία και θα καταλήξουν απλοί θνητοί. Εμείς οι απλοί θνητοί και προβληματισμένοι κάτοικοι αυτού του τόπου δεν διστάσουμε να απαντήσουμε .Η τιμή είναι πιο ισχυρη και σου δίνει λόγο να ζήσεις περήφανα..Αδιαπραγμάτευτη και δεν θα μας λυγήσει ο φόβος. Όσες απειλές και να εκτοξεύονται από τους ξένους και ντόπιους ΄΄φίλους΄΄ μας. Επιμένουμε άσχετα αν στην Ελλάδα ζούμε την μεγάλη σωματοποίηση του φόβου, με τις αυξημένες αυτοκτονίες και την αναγκαστική μετανάστευση των παιδιών μας.
