θυμός τόσο για τα μέτρα που έχουν ληφθεί και αυτά που εξαγγέλλονται ότι θα ληφθούν στο μέλλον όσο και για τον τρόπο που τους αντιμετωπίζει η κυβέρνηση. Η κυβερνητική πλειοψηφία συγκροτείται από δυο κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ που μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες χάιδευαν τα αυτιά των αγροτών υποσχόμενοι ανύπαρκτους παράδεισους. Δεν υποσχέθηκαν μόνο ότι οι αγρότες δεν θα πληρώσουν αλλά ότι θα τους δώσουν και επιπρόσθετες παροχές τις οποίες του στερούσαν οι «Γερμανοτσολιάδες» των μνημονίων.
Έρχονται τώρα να βάλουν μεγαλύτερους φόρους και εισφορές από τους προηγούμενους κακούς και αντί να ζητήσουν έστω συγνώμη για τις παράλογες υποσχέσεις τους εξηγώντας ταυτόχρονα ότι το συμφέρον των αγροτών είναι η παραμονή της χώρας στην Ε.Ε με το που ξεκίνησαν οι κινητοποίησες αρχίσαν να κατασκευάζουν νέους εχθρούς. Οι εχθροί αυτοί τη φορά ήταν οι δήθεν πλούσιοι αγρότες που έτρωγαν για χρόνια τις επιδοτήσεις και οι ακροδεξιοί που τους καθοδηγούν μαζί με τα μέσα ενημέρωσης της διαπλοκής - αυτό είναι διαχρονικό κλισεδάκι - και τους στρέφουν απέναντι στη λαοπρόβλητη κυβέρνηση της αριστεράς. Η συγκεκριμένη κυβερνητική πλειοψηφία έχει αποδεχτεί πολύ καλή στην προπαγάνδα και στην κατασκευή εχθρών μόνο που εδώ δεν τα υπολόγισε καλά τα πράγματα. Αυτοί που αντιδρούν δεν είναι οι πλούσιοι αλλά όλοι οι αγρότες ενώ τις κινητοποιήσεις κατά βάση της καθοδηγούν στελέχη του ΚΚΕ (Μπουντας κ.λπ). Στα μπλόκα των αγροτών συμμετέχουν απελπισμένοι, αγανακτισμένοι αλλά και ακραία στοιχεία δεξιάς και αριστερής κατεύθυνσης τα οποία προφανώς και θα καταστούν μη ελέγξιμα αν πάρουν την ευθύνη καθοδήγησης των κινητοποιήσεων.
Οι αγρότες για πολλούς και διάφορους λόγους επι σειρά ετών είχαν ειδικό ασφαλιστικό και φορολογικό καθεστώς. Για τους μικρούς παραγωγούς αυτό ήταν όντως ένα δίχτυ ασφαλείας υπήρχαν όμως και μεγάλοι παραγωγοί που θα έπρεπε να συνεισφέρουν περισσότερο στα έσοδα του κράτους. Η προσαρμογή στη νέα εποχή θα έπρεπε να γίνει με σταδιακό και ομαλό τρόπο. Με δικαιοσύνη και το κυριότερο ειλικρίνεια. Να πουν στον κόσμο της αγροτιάς την αλήθεια και όχι παραμύθια. Αρκετά κράτησε το ψέμα και η πολιτική υποκρισία. Φτάνει με τους εχθρούς εκ του προχείρους εντός και εκτός χώρας.
Το ερώτημα που τίθεται από προχθές είναι πως θα κλίσει αυτό το μέτωπο. Κάποιοι στην κυβέρνηση θεωρούν ότι θα επέλθει η κόπωση και οι δρόμοι θα ανοίξουν. Αυτό είναι σωστό αλλά πρέπει να ψηφιστεί το συντομότερο δυνατό το φορολογικό και το ασφαλιστικό των αγροτών. Η καθυστέρηση δεν είναι βέβαιο ότι επιφέρει κόπωση αντίθετα κινητοποιεί όλο και περισσότερους οι οποίοι ελπίζουν ότι κάτι καλύτερο μπορούν να πετύχουν. Υπο αυτές τις συνθήκες όσο κρατούνται κλειστεί οι δίαυλοι του διαλόγου και δεν δίνονται πειστικές απαντήσεις γιατί πρέπει να πληρώσουν και πόσο οι αγρότες και γιατί αυτό είναι προς το ατομικό συμφέρον του κάθε αγρότη αλλά και συνολικά της χώρας δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε επιστροφή στην ομαλότητα και την κανονικότητα.
Ο καθένας που δεν θέλει να πληρώσει θα τυλίγεται με μια γαλανόλευκη σημαία και θα παριστάνει το Κολοκοτρώνη. Δεν χτίζονται όμως έτσι κοινωνικές συμφωνίες και δεν ξεπερνούνται οικονομικές κρίσεις αντίθετα έρχονται κοντύτερα οι εθνικές καταστροφές. Γιατί όποιος ανεμίζει μια ελληνική σημαία δεν σημαίνει ότι έχει δίκιο. Άλλωστε όπως έχει αποδεχτεί τους μεγάλους σταυρούς του κάνουν οι υποκριτές και τις μεγάλες σημαίες τις κρατούν αυτοί που βάζουν πάνω από το συνολικό καλό το ατομικό τους συμφέρον. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους αγρότες αλλά και πολλές άλλες επαγγελματικές ομάδες που θέλουν διαρκώς να πληρώνουν άλλοι . Αυτό δεν υπάρχει και είναι καιρός να το καταλάβουμε όλοι. Η αλήθεια, η ειλικρίνεια το συγκεκριμένο και απολύτως κοστολογημένο είναι τα μόνα όπλα που μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση. Αρκετά με την κατασκευή εχθρών και με την πώληση εύκολων λύσεων δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για νέες ψευδαισθήσεις.
