Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Τετάρτη, 08 Μαρτίου 2017 08:23

Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: Ταπεινωτική μεταχείριση, θα τολμήσει ή θα λυγίσει;

Γράφτηκε από την

    «Αφού η γυναίκα έχει το δικαίωμα να ανέβει στη λαιμητόμο, έχει και το δικαίωμα να ανεβαίνει στο βήμα του ρήτορα>>  (ηρωίδα της Επανάστασης, Ολυμπία ντε Γκουζ -Διακήρυξη για τα δικαιώματα της Γυναίκας 1789)                                                               

της ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

    Η Νέα Ζηλανδία είναι η πρώτη χώρα (1893)που έδωσε δικαίωμα ψήφου σε γυναίκες, σε εθνικές εκλογές. Στην Αγγλία όσες Αγγλίδες πλήρωναν φόρο, αποκτούσαν το δικαίωμα ψήφου

στις δημοτικές εκλογές(1906) αλλά το 1918 ψήφησαν στην πράξη. Οι Φιλανδές απέκτησαν το δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές , κέρδισαν πλήρη δικαίωμα στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι(1907). Ακολούθησαν η  Νορβηγία (1913), η Δανία (1915) και η Ολλανδία (1917).Στα 1919,  οι  Γερμανία, Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία αλλά και η Νότια Αφρική. Οι  Αμερικανίδες όλες, μαύρες κι άσπρες, απέκτησαν δικαίωμα ψήφου το 1920. Το 1921, οι Πολωνία, Σουηδία και ο υπερατλαντικός Καναδάς. Το 1931, η Ισπανία. Η Ελλάδα έμεινε πίσω. Μόλις στα 1930, οι φιλελεύθεροι του Ελευθέριου Βενιζέλου ψήφισαν νόμο με τον οποίο επιτρεπόταν στις γυναίκες να εκλέγουν δημοτικούς και κοινοτικούς άρχοντες αλλ’ όχι και να εκλέγονται. Ψήφισαν σε βουλευτικές εκλογές το 1956. Ήταν η απαρχή της εφαρμογής στην πράξη της καθολικής ψηφοφορίας, που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα του 1864.Έστειλαν στη Βουλή την Λίνα Τσαλδάρη, πρώτη Ελληνίδα βουλευτίνα κι αμέσως πρώτη Ελληνίδα υπουργό (Κοινωνικής Πρόνοιας, 1956 - 58).

   Η εμμονή της κοινωνίας απέναντι στην υποβάθμιση της γυναίκας και η μόνιμη ταπεινωτική της μεταχείριση στις περισσότερες χώρες του κόσμου ακόμα και το 2017 λέει πολλά. Ο στυλοβάτης της οικογένειας (το κύτταρο της κοινωνίας)χειρίζεται άψογα τα οικονομικά του σπιτιού αλλά δεν ΄΄ξέρει΄΄ για τα έξω. Δεν δικαιούται να αποφασίσει για το που πάει η κοινωνία, στην οποία ζει, εργάζεται και στηρίζει.  Ανατριχιαστικές οι δηλώσεις του Γιάνους Κόρβιν-Μίκε, ενός πολωνού ακροδεξιού ευρωβουλευτή που επιμένει ότι οι γυναίκες θα πρέπει να κερδίζουν λιγότερα χρήματα από τους άνδρες, επειδή είναι «ασθενέστερες», «μικρότερες» και «λιγότερο ευφυείς» και δεν πρέπει να έχουν δικαίωμα ψήφου!  Το επιχείρημα του ότι καμία γυναίκα δεν περιλαμβάνεται στους 100 πρώτους σκακιστές δεν πείθει. Δεν αναρωτιέται  μήπως οι γυναίκες πλήττουν με το σκάκι.

     Της γυναίκας η καρδιά είναι μία άβυσσος αλλά το μυαλό της είναι ξυράφι και πολλοί την φοβούνται. Η πορεία της βάφτηκε με αίμα, ιδρώτα και πολλά δάκρυα. Θα τολμήσει ή  θα λυγήσει. Διαθέτει  ευαισθησία και  σωματική της αδυναμία, έχει αντίληψη, γνώσεις πλαισιώνουν έναν  υπεύθυνο άτομο. Τα τρία βασανιστικά Υ που της επιβλήθηκαν, από πολύ μικρή ηλικία: ΥποταγήΥποχώρηση, Υπακοή την έχουν λυγήσει. Διαχειρίζεται τα οικονομικά του σπιτιού  και εκφέρει εμπεριστατωμένη γνώμη για πολλά ζητήματα. Δικαιούται να ψηφήσει για αυτά που γίνονται στον τόπο της σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας. Περπατά πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί  και κουβαλώντας στις αποσκευές της καλά όπως :δύναμη ψυχής, ευαισθησία, μόρφωση, φιλοδοξίες ,τακτ και  ελαστικότητα και αδικίες όπως: στέρηση δικαιωμάτων, απόρριψη υποψηφιοτήτων, σεξιστικά σχόλια. Οι ελευθερίες της περιορίστηκαν, για αιώνες, στο να γεννάει ,να ταΐζει και να μεγαλώνει τα παιδιά της αλλά να μην υψώνει ανάστημα μπροστά στον μοναδικό άξιο της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής. Ο άνδρας!. Τον αγαπάει, τον λατρεύει  και τον θέλει κοντά της αλλά πόσο εύκολα να δεχτεί ότι a priori ;;μειονεκτεί;; σωματικά, ψυχικά και κοινωνικά ; Εσύ που μοιράζεσαι την ζωή σου μαζί της(σε γέννησε, την αγάπησες, σου γέννησε τα παιδιά και θα σε περιθάλψει στα γεράματα οφείλεις να την υπερασπιστείς και να την στηρίξεις !

 

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 08 Μαρτίου 2017 10:26
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

       Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και  απέκτησε μία πλούσια μόρφωση  (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια  αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.  

Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος.  Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).

   Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή.  Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.