Οι δύο πωλητές κουλουριών μαλώνανε μεγαλόφωνα για τις προτεραιότητές και τα δικαιώματά τους. Τελικά κανένας δεν κέρδισε αφού οι πελάτες τρέχανε να επιβιβαστούν στο πλοίο της γραμμής για να πιάσουν καλές θέσεις. Η φιλόξενη Αίγινα αποτέλεσε ,για χρόνια ο μόνιμος προορισμός μας τους μήνες του καλοκαιριού όμως αποφασίσαμε να αλλάξουμε πορεία κα να συνεχίσουμε για το Αγκίστρι. Η καλή παρέα ,το γλυκό αεράκι και η μόνιμη συνοδεία γλάρων ομόρφαιναν την δίωρη διαδρομή μας.
Μόλις φτάσαμε στο λιμάνι αναζητήσαμε ένα χάρτη. Τζίφος και η μόνη βοήθεια ήταν ένα τραπεζομάντιλο( μιας χρήσης) ψαροταβέρνας με τις καλές και προσιτές, για μπάνιο, παραλίες. Η οδική σήμανση ήταν ελλιπής και σε πολλά στενά σημεία του ασφαλτόστρωτου δρόμου διασταυρωθήκαμε με το μικρό αλλά ευέλικτο λεωφορείο της γραμμής. Πως τα κατάφερε να περάσει ενώ εμείς είδαμε και πάθαμε για να βγούμε; Η μέρα ήταν τόσο όμορφη που δεν πτοηθήκαμε. Ακολουθήσαμε την παραλιακή .Περιηγηθήκαμε στην Σκάλα την αμμουδερή αλλά στην ουσία μέσα στο λιμάνι, στο Μεγαλοχώρι, με τα ρηχά νερά ,στην Δραγωνέρα και στην Μαρέζα όπου ήταν αδύνατη η πρόσβαση λόγω πευκοδάσους και μεγάλων βράχων. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν στο ιδιωτικό μικρό νησί Απονήσο, με μια άβαθη παραλία και τουρκουάζ νερά. Ο παράδεισος! Πλήθος κόσμου στην θάλασσα και στην παραλία. Μερικοί είχαν απλώσει τις πετσέτες τους στην φιλόξενη σκιά των πεύκων. Οι χαρούμενες φωνές των παιδιών συμπλήρωναν αρμονικά την εικόνα τέλειας παραλίας. Βουτήξαμε και χαλαρώσαμε στα δροσερά και πεντακάθαρα νερά.
Σε αυτό το μαγικό καταπράσινο νησί απολαύσαμε τον τέλειο συνδυασμό θάλασσας και δάσους. Ο Πλίνιος ,ο Θουκυδίδης και ο Διόδωρος, το Αγκίστρι το αναφέρουν ώς Κεκρυφάλεια που σημαίνει «στολισμένη κεφαλή». Παρ' όλο που δεν έχουν γίνει αρχαιολογικές ανασκαφές στην δυτική ακτή του νησιού υπάρχουν βυθισμένες μέσα στην θάλασσα, αρχαιότητες και λείψανα προϊστορικής εγκατάστασης. Εδώ βρίσκεται ο τάφος του αρματολού Μητρομάρα (1772), πρωτεργάτη στα Ορλωφικά, ο οποίος κατέφυγε και πέθανε στο νησί στις 15 Φεβρουαρίου 1772. Τότε οι Τούρκοι σκότωσαν όλους τους συναγωνιστές του και πούλησαν τις γυναίκες ως σκλάβες, εκτός από τη γυναίκα του που εξαγοράστηκε. Από το νησί καταγόταν και ο αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Ιωάννης Αγκιστριώτης που πολέμησε σε διάφορες μάχες μέχρι το 1825.
Ζούμε σε μία χώρα που πάλλεται ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ανατολή. Προσπαθεί να αντισταθεί στις επεκτατικές τάσεις της Τουρκίας και προτάσσει το αδύναμο σώμα της ενάντια στις καταστροφικές συνέπειες μιας δεκαετής οικονομικής κρίσης. Σε έναν κόσμο που χάνεται λόγω κλιματικής αλλαγής είθισται να αντισταθείς σθεναρά σε οτιδήποτε θέλει να σου αλλάξει το περιβάλλον. Αγαπάω την φύση και εκτιμάω ιδιαίτερα τις ομορφιές της χώρας μας και συχνά επιλέγω τα ταξίδια αναψυχής. Σε αυτό το νησί του Αργοσαρωνικού με 1.142 (απογραφής 2011) δικαιώθηκα αφού ένοιωσα σαν να είμαι σε μία όαση χαλάρωσης και γαλήνης.
ΥΓ: Σε αρχαία κείμενα όπως αναφέρει ο Πλίνιος[7] και άλλοι αρχαίοι ιστορικοί όπως ο Θουκυδίδης και ο Διόδωρος, το Αγκίστρι είχε την ονομασία Κεκρυφάλεια που σημαίνει «στολισμένη κεφαλή». Παρ' όλο που δεν έχουν γίνει αρχαιολογικές ανασκαφές στην δυτική ακτή του νησιού υπάρχουν βυθισμένες μέσα στην θάλασσα, αρχαιότητες και λείψανα προϊστορικής εγκατάστασης. Εδώ βρίσκεται ο τάφος του αρματολού Μητρομάρα (1772), πρωτεργάτη στα Ορλωφικά, ο οποίος κατέφυγε και πέθανε στο νησί στις 15 Φεβρουαρίου 1772. Τότε ήταν που οι Τούρκοι σκότωσαν όλους τους συναγωνιστές του και πούλησαν τις γυναίκες ως σκλάβες, εκτός από τη γυναίκα του που εξαγοράστηκε[8][1]. Από το νησί καταγόταν και ο αγωνιστής της επανάστασης του 1821 Ιωάννης Αγκιστριώτης που πολέμησε σε διάφορες μάχες μέχρι το 1825[1].
