ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ
Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).
Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.
Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/
Βλέμμα
της Αννίτας Λουδάρου
Είμαστε μαζί από τα νήπια. Περισσότερο την θυμάμαι στο γυμνάσιο. Με τα χέρια στις τσέπες, δίπλα στο παράθυρο που ανταλάσσαμε τις εφηβεικές μας κουβέντες.
Κρυφτό
της Αννιτας Λουδαρου
Είχαμε περάσει μόλις την εποχή του απόλυτου ψέματος. Είχαμε στο σπίτι καλεσμένη την πλούσια ζωή. Την ζωή χωρίς υλικά προβλήματα. Ευμάρεια ονομαζόταν η καλεσμένη. Βέβαια ακριβώς εκείνες τις ίδιες μέρες,
Όλα περνούν και φεύγουν
της Αννιτας Λουδαρου
Ήταν δεν ήταν σαράντα κιλά και δεκαεπτά χρονών. Στεκόταν λίγο πιο αριστερά από τις ηλεκτρικές πόρτες του σουπερ μάρκετ. Αμίλητη..
Ρίσκο
της Αννίτας Λουδάρου
Περιμένοντας πότε θ΄ ακουστεί ένα ''αναρωτιέμαι''.
Μνήμη επωνύμων, μνήμη ανωνύμων, μνήμη αυτών που δεν έχουν όνομα.
Όταν χαμογελάσουν ξανά οι ημερομηνίες
της Αννιτας Λουδάρου
Νυσταγμένος στο τραίνο των 07:00. Διπλώνει την εφημερίδα στην μέση και την ακουμπά στα γόνατα του. Ανοιγοκλείνει δύο τρεις φορές το κινητό. Το βλέμμα του αμήχανο,
Ο χαμένος τα παίρνει όλα
της Αννίτας Λουδάρου
Ακούω τον δημόσιο διάλογο και ξεκόβω, στρίβω. Αλλάζω στενό. Ο διάλογος με τους φίλους μου εξακολουθεί να είναι ό,τι πιο ειλικρινές μου έχει συμβεί.
Όταν κρίνεις τους ανθρώπους
της Αννίτας Λουδαρου
Όταν κρίνεις τους ανθρώπους, κρίνεις τα φαινόμενα γιατί οι άνθρωποι ενσαρκώνουν φαινόμενα. Όπως μιλώντας για την φουρτουνισμένη θάλασσα, δεν αναφέρεσαι στο νερό,
Το λησμονόχαρτο
της Αννίτας Λουδάρου
Φαντάζομαι να μιλούν στα παιδιά. Να απαντούν στις ερωτήσεις τους. Κάποιοι γύφτοι κλέψανε το παιδί. Το αγοράσανε, το πουλήσανε, το βάλανε να ζει μέσα στην βρώμα, να δουλεύει γι΄αυτούς.
Κοκορομαχίες
της Αννίτας Λουδαρου
Η αλήθεια είναι πως μια εικόνα πνευματικού ανθρώπου νηφάλιου, ορθολογιστή και σωτήρα με ξενίζει. Τον φανταζόμουν πάντα λίγο απόκοσμο, ανεπίκαιρο, με μια όψη αλλόκοτη. Σαν να ήρθε από τον άλλο κόσμο ...
Συνθηματικό
της Αννίτας Λουδάρου
Κάθε απόγευμα μια δεκάχρονη μικρή διαβάζει και εγώ βράζω από το θυμό μου. Αποστηθίζει λέξεις που δεν κατανοεί χωρίς να ρωτάει την έννοια τους. Κόβει τον κόσμο και τον καταπίνει αμάσητο. Προφανώς κανείς ποτέ δεν την έμαθε να ρωτάει.