της Αννίτας Λουδαρου

'Ετσι απλά, μια μέρα βρίσκεις τον εαυτό σου. Όπως πετάς τα κλειδιά γυρνώντας στο τραπέζι. Όπως κατεβάζεις το φαί από την φωτιά. Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι.

Της Αννιτας Λουδαρου

Oι Manhatan Vibes συνάντησαν χθες την κρατική ορχήστρα Αθηνών στο ανακαινισμένο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στην συναυλία που έκλεινε τις μουσικές του Νέου Κόσμου.

της Αννίτας Λουδάρου

Είμαστε μαζί από τα νήπια. Περισσότερο την θυμάμαι στο γυμνάσιο. Με τα χέρια στις τσέπες, δίπλα στο παράθυρο που ανταλάσσαμε τις εφηβεικές μας κουβέντες.

της Αννιτας Λουδαρου

Είχαμε περάσει μόλις την εποχή του απόλυτου ψέματος. Είχαμε στο σπίτι καλεσμένη την πλούσια ζωή. Την ζωή χωρίς υλικά προβλήματα. Ευμάρεια ονομαζόταν η καλεσμένη. Βέβαια ακριβώς εκείνες τις ίδιες μέρες,

της Αννιτας Λουδαρου

Ήταν δεν ήταν σαράντα κιλά και δεκαεπτά χρονών. Στεκόταν λίγο πιο αριστερά από τις ηλεκτρικές πόρτες του σουπερ μάρκετ. Αμίλητη..

της Αννίτας Λουδάρου

Περιμένοντας πότε θ΄ ακουστεί ένα ''αναρωτιέμαι''.
Μνήμη επωνύμων, μνήμη ανωνύμων, μνήμη αυτών που δεν έχουν όνομα.

 της Αννιτας Λουδάρου

Νυσταγμένος στο τραίνο των 07:00. Διπλώνει την εφημερίδα στην μέση και την ακουμπά στα γόνατα του. Ανοιγοκλείνει δύο τρεις φορές το κινητό. Το βλέμμα του αμήχανο,

της Αννίτας Λουδάρου

Ακούω τον δημόσιο διάλογο και ξεκόβω, στρίβω. Αλλάζω στενό. Ο διάλογος με τους φίλους μου εξακολουθεί να είναι ό,τι πιο ειλικρινές μου έχει συμβεί.

της Αννίτας Λουδαρου

Όταν κρίνεις τους ανθρώπους, κρίνεις τα φαινόμενα γιατί οι άνθρωποι ενσαρκώνουν φαινόμενα. Όπως μιλώντας για την φουρτουνισμένη θάλασσα, δεν αναφέρεσαι στο νερό,

της Αννίτας Λουδάρου

Φαντάζομαι να μιλούν στα παιδιά. Να απαντούν στις ερωτήσεις τους. Κάποιοι γύφτοι κλέψανε το παιδί. Το αγοράσανε, το πουλήσανε, το βάλανε να ζει μέσα στην βρώμα, να δουλεύει γι΄αυτούς.