Και για το λόγο του αληθές, επικαλούμαι τα αρχαιολογικά ευρήματα, τις επιγραφές, τους χάρτες της Ελίμειας, της αρχαίας Μακεδονίας. Όλοι οι επισκέπτες του αρχαιολογικού μουσείου Αιανής, μένουν με ανοιχτό το στόμα, επισκεπτόμενοι τις αίθουσες των αξιόλογων αρχαιολογικών ευρημάτων, από την πρώτη στιγμή.
Προσωπικά όμως, ( ως εκλεγμένος Δήμαρχος 1993 - 1998 ) θα σταθώ σε ένα άλλο σημαντικότατο σταθμό, δεσμό της Αιανής, ως πόλης, που άνοιξε τα φτερά της να συνδεθεί και
αναπτύξει σχέσεις, ( από το 1990 έως και σήμερα ) με πόλεις σλαβικών χωρών των Βαλκανίων και συγκεκριμένα, των πόλεων Aleksinac της Σερβίας και Hissar της Βουλγαρίας, μάλιστα δε να προχωρήσουμε στην μεταξύ μας αδελφοποίηση κι ανάπτυξη αδελφικών και φιλικών σχέσεων σε πολλά επίπεδα.
Έχοντας πολυετή εμπειρία, από τις ένθεν κι εκείθεν επισκέψεις των αντιπροσωπειών των αδελφών πόλεων, ένα πράγμα έμαθα και βίωσα, ότι οι πολίτες των πόλεων μας, παραμένουν κι έχουν φιλικές σχέσεις και δεσμούς πραγματικής φιλίας.
Όμως θα επεισέλθω, σε ένα λεπτό κι ευαίσθητο θέμα, που τούτες τις μέρες στη Βουλή των Ελλήνων, συζητείται το ζήτημα της επικύρωσης της " Συμφωνίας των Πρεσπών " , που ανάμεσα στα επιμέρους θέματα, πλην του ονοματολογικού, εξετάζονται και τα της ιθαγένειας και της γλώσσας της γείτονος χώρας της Fyrom και άλλα πολλά.
Ιδιαίτερα θα ασχοληθώ με το γλωσσικό ζήτημα και κατά πόσον η γλώσσα που ομιλείται στη γείτονα χώρα, μπορεί να βαφτιστεί " Μακεδονική " . Όταν για πρώτη φορά επισκέφτηκα στο Aleksinac, γνώρισα τον φίλο μου Σάσα, ιδιοκτήτης " caffe Aleksanter " ο οποίος γνώριζε τα ελληνικά.
-Και πώς; Τον ρώτησα.
Μου απάντησε:
-Η γιαγιά μου, ήταν Ελληνίδα από την Καστοριά. Την παντρεύτηκε ο παππούς μου , στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο το 1918, και την έφερε στο Aleksinac. Κι έτσι κοντά στη γιαγιά μου , έμαθα τα ελληνικά.
Για να αναλογιστούμε, πόσοι τέτοιοι γάμοι έγιναν ανάμεσα στους νέους των διαφορετικών λαών, με διαφορετική γλώσσα, θρησκεία, ήθη και έθιμα, ( Ελλήνων, Βλάχων, Σέρβων, Εβραίων, Σλάβων, Βουλγάρων, Τούρκων, Ρομά κ. α. ) που κατοικούσαν στην Μακεδονία ή και σε άλλες περιοχές των Βαλκανίων της οθωμανικής αυτοκρατορίας;
Ποιές και για πόσα χρόνια , οι γλωσσικές διαφορές , δεν έδωσαν διαλέκτους, που ακόμη και σήμερα οι γλωσσολόγοι αδυνατούν να απαντήσουν;
Ο καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, Κώστας Ντίνας, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία, μιλά για την εξέλιξη της γλώσσας, για την ομοιογένεια, για τους διαλέκτους και ιδιώματα της ελληνικής γλώσσας.
Η διαμόρφωση των γλωσσικών ιδιωμάτων στον Μακεδονικό και ευρύτερο Ελλαδικό χώρο. ( You tube http://www.pemptousia.gr/?p=182301 ).
Ή
της αποκλειστικής συνεντεύξεώς του στην Πεμπτουσία, που εξηγεί με ποιόν τρόπο χρησιμοποιείται από την πλευρά των Σκοπίων η γλώσσα για αλυτρωτική προπαγάνδα και για τον τρόπο αντιμετώπισή της.
Αγαπητοί μου φίλοι, κλείνοντας αυτή την μικρή μου επεξήγηση και παραπομπή στη συνέντευξη του καθηγητή γλωσσολογίας, θα σας παραθέσω από τα λίγα σλαβικά και βουλγάρικα ( με λατινικούς χαρακτήρες ) που γνωρίζω έναν αριθμό λέξεων:
Νερό = voda
Παρακαλώ = molia, molin
Ευχαριστώ = blagodaria, hvala
Στην υγειά = nazdravie, ziveli
Πατάτα = kartof .
Αφού οι γείτονες μας , αποδέχονται την γλώσσα τους ως " Σλαβική " , γιατί πρέπει εμείς να βάλουμε τη σφραγίδα αναγνώρισης της γλώσσας τους ;
Αγαπητοί
Θα περίμενα , κατά τη συζήτηση στη Βουλή, σήμερα , ένθεν κι εκείθεν να καταθέσουν προτάσεις τόσο για τη γλώσσα όσο και για την ιθαγένεια.
Κι οι ανιστόρητοι πολιτικοί μας, ας καλέσουν να μιλήσουν στη Βουλή, επιστήμονες, ιστορικοί, αρχαιολόγοι, νομικοί, συνταγματολόγοι, διπλωμάτες ,( δεν είναι ποτέ αργά ). Στον ναό της Δημοκρατίας ας ακουστούν φωνές σύνεσης, συνεννόησης, ενότητας κι όχι διχασμού. Δεν είναι αργά.
Οι καιροί ου μενετοί.

O Στέφανος Βαβλιάρας είναι  Δάσκαλος συνταξιούχος,
Πρώην Δήμαρχος