Ο προσδιορισμός της Μ.Τ. κατά καιρούς έχει διαφορετικά μετρήσιμα χαρακτηριστικά.

Η Μαρξιστική άποψη οριοθετεί την Μ.Τ. ανάμεσα στους κεφαλαιοκράτες και τους εργάτες, είναι οι επαγγελματίες-εισοδηματίες. Η πορεία της διολισθαίνει προς τα κάτω είτε γιατί δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το μεγάλο κεφάλαιο, είτε γιατί η τεχνολογία μειώνει καθοριστικά (εκμηδενίζει) την επαγγελματική δεξιοτεχνία της. Κατά την ίδια θεωρεία η Μ.Τ. των επαγγελματιών-εισοδηματιών ριζοσπαστικοποιείται  μόνον συγκυριακά (λ.χ. σε περιόδους κρίσεις-μνημονίων) όμως σε κάθε ευκαιρία συντάσσεται με την καθεστηκυία τάξη, προκειμένου να αποκτήσει οφίτσια και ευνοϊκούς οικονομικούς χώρους.

Με την πάροδο των ετών ο προσδιορισμός της Μεσαίας Τάξης (Μ.Τ.) γίνεται με οικονομικούς όρους και τη «νέα μεσαία τάξη» οριοθετούν τα εισοδηματικά κριτήρια στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες κοινωνίες.

Τους δυο προηγούμενους αιώνες  (19^ο & 20^ο) η άνοδος των μεσαίων στρωμάτων ήταν κατακόρυφη και την διακρίνουμε σε τρεις φάσεις: 1) Τον 19^ο αιώνα στην Ευρώπη όταν η Μ.Τ. διευρύνθηκε (αυξήθηκε)  σημαντικά 2) Μεταπολεμικά κυρίως στις χώρες της Δύσης 3)Στις ημέρες μας στις αναδυόμενες οικονομίες.

Τα στοιχεία σήμερα δείχνουν ότι η Μεσαία Τάξη των ανεπτυγμένων χωρών υποχωρεί άρδην. Τα εισοδήματα και η ποιότητα ζωής γύρισαν πίσω δεκαετίες.

Το βάθεμα ανάμεσα σε πολίτες δυο ταχυτήτων, λόγω των ανισοτήτων γίνεται ορατό και επικίνδυνο. Μονόδρομος για την αντιμετώπισή του οι ανθρωποκεντρικές πολιτικές με την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας στην υπηρεσία πρώτα του ανθρώπου και φυσικά οι συνεχείς ταξικοί αγώνες.

                                                                                     ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ