Σμύρνης, η αξιολόγησή της τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη υπολείπεται κατά πολύ της πραγματικής της σημασίας. Το 1922 υπήρξε το επιστέγασμα ενός ιστορικού μεταίχμιου που ξεκίνησε στην Εγγύς Ανατολή με το εθνικιστικό-μιλιταριστικό κίνημα των Νεότουρκων και στην υπόλοιπη Ευρώπη με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το τέλος αυτού του ιστορικού μεταίχμιου ήταν γεμάτο από ανθρώπινα συντρίμμια, χαμένες πατρίδες και ματαιωμένες ελπίδες. Για να έχουμε μια εικόνα του μεγέθους της Καταστροφής: Στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στα εδάφη που σήμερα καταλαμβάνει η Τουρκία, ο συνολικός πληθυσμός ήταν 10-12 εκατομμύρια. Από αυτούς, οι Ρωμιοί, οι Έλληνες, ήταν 2,2 εκατομμύρια. Αναλογικά κυμαινόταν μεταξύ του 13% και του 20% του συνολικού οθωμανικού πληθυσμού. Την ίδια εποχή οι Έλληνες της Ελλάδας ανέρχονταν σε 4,5-5 εκατομμύρια. Με το τέλος των γεγονότων, από τους Ρωμιούς της Ανατολής θα απουσιάζουν 780.000 περίπου άτομα.
Ανάγνωση του υπολοίπου άρθρου