της Αννίτας Λουδάρου

Πρέπει να αποτύχεις για να επιτύχεις. Και ρωτώ, πότε ξέρεις αν πέτυχες; Aν ορίσεις εσύ ο ίδιος , κάτι ως επιτυχημένο τότε πάλι μια αποτυχία βιώνεις. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα να μην αναγνωρίζεται.

Και τι είναι λοιπόν επιτυχία;
Πότε ξέρεις ότι πέτυχες;
Αν νιώσεις ότι είσαι επιτυχημένος , τότε ακριβώς θέλεις να σταματήσεις να είσαι δημιουργικός. Σαν να τα έκανες όλα.
Έγινες ο καλύτερος καλλιτέχνης που ήθελες; o καλύτερος δάσκαλος; ο καλύτερος συμπαραστάτης; ο καλύτεριος φωτογράφος ; μήπως ο καλύτερος γιατρός; θεωρείς δηλαδή πως είσαι άξιος να γνωρίζεις που σταματά το καινούργιο ;
Ξέρεις τι καταλαβαίνω; Πως αυτό που έχει συμπικνωθεί στην λέξη '' επιτυχία '' είναι ένα συνοθύλευμα εννοιών και συναισθημάτων , που είναι επιτυχία και μόνο που τα έχεις.

Είναι βέβαια λιγάκι δυσνόητα , γιατί δεν ξέρεις ποιά είναι όλα αυτά. Γι΄αυτό είναι και λίγο εγωισμός να πεις πως το έχεις νιώσει. Είναι λίγο ανούσιο τελικά να θεωρήσεις κάτι επιτυχία. Στην τελική για να καταλήξεις σ΄αυτή την μια επιτυχημένη πιθανότητα, απέρριψες πολύ περισσότερες άσχετα από την ποιότητα τους. Η αγωνία είναι ένδειξη ότι θέλεις να πετύχεις και θα το κατανοείς γιατί αν αντέχεις θα την νιώθεις πάντα. Σε όλα . Για όλα.
Θα σε ωθεί στο επόμενο βήμα . Εκεί που θα διαλέξεις να εξαντλήσεις άλλη μια πιθανότητα.Να την κατανοήσεις και ν΄αναρωτηθείς γι΄αυτή που επακολουθεί. Επιτυχία είναι να μην σταματάς ποτέ να προσπαθείς να φτάσεις σ΄αυτή.

Φωτογραφία Peter Linderbergh

Σκέψεις ύστερα από ένα φωτεινό πρωινό στο Αερόστατο