ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΝΤΑΡΕΙ ΤΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΕΙΣ
Γράφτηκε από την ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΩΤΗΡΙΑΔΟΥ
της Δήμητρας Σωτηριάδου
Φυσικά και ενοχλεί η συμπεριφορά των πλουσίων, κυρίως αυτών που από πεποίθηση μας κλέβουν και δε βάζουν πλάτη στα μέτρα λιτότητας που εξαθλιώνουν τη μάζα. Αρκετά με την ανοχή και την προσπάθεια να επιβάλλονται και να εξουσιάζουν.
Επικίνδυνη όμως είναι και μια άλλη κατηγορία πολιτών που αν και μεροκαματιάρηδες φαντασιώνονται τους πλούσιους και κτίζουν με ψέματα έναν κόσμο που μοιάζουν να είναι ηθοποιοί στο θέατρο της ζωής τους. Λένε επί χρόνια ψέματα απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό. Με μεγάλη ικανότητα αναπροσαρμόζουν ακόμα και βιώματα από το παρελθόν τους προκειμένου να ωραιοποιήσουν την εικόνα τους. Για παράδειγμα δεν αναφέρονται στον τόπο καταγωγής τους, δεν μετράει πιστεύουν και δε έχουν κοινωνική αποδοχή, δεν αποδέχονται την εργασία των γονιών, αποφεύγουν να μιλήσουν για τις οικονομικές απολαβές τους, ακόμα και για την εργατική περιοχή που μένουν. Στην παρέα συχνά αναφέρουν κάποια ονόματα ως συγγενείς τους κυρίως στρατιωτικούς ή πολιτικούς ενώ τους γνώρισαν δουλεύοντας στα σπίτια τους, μιλάνε για αξιοκρατικές προσλήψεις των ίδιων ή των παιδιών τους ενώ τις θέσεις τις πήραν με μέσον από κομματικό ρουσφέτι δίνοντας μίζα στον κομματάρχη της περιοχής τους.
Αυτή η κατηγορία πολιτών - χωρίς ταυτότητα - δε θα παραδεχτεί ποτέ το λάθος ούτε πρόκειται να αλλάξει νοοτροπία.Τρία χρόνια τώρα τους βλέπουμε, αντί να αντιδρούν προσπαθούν να πιαστούν από την πνιγμένη δικομματική κυβέρνηση.Της δίνουν οι ίδιοι αν και εξαθλιωμένοι το φιλί της ζωής. Συντηρούν όπως όπως το σύστημα σαν τους φοροφυγάδες πλούσιους. Παίζουν εξίσου καλά το ρόλο του θύματος, μεταβιβάζοντας πολύ εύκολα την ευθύνη σε άλλους. Τι ελπίζουν με αυτήν την μεγαλομανία όπως λέει ο λαός;
Γνωρίζουν αυτά τα άτομα από αλληλεγγύη, συμμετέχουν σε κοινό αγώνα; Οχι βέβαια,αφού δεν έρχονται ποτέ πολύ κοντά συναισθηματικά με κάποιον γιατί στην ουσία δεν μπορούν να αγαπήσουν ούτε τον εαυτό τους. Εχουν κοινά σημεία με τους νάρκισσους που αυξάνονται σαν τα μανιτάρια, αγαπούν την εικόνα τους (φτιάχνουν ένα εξιδανικευμένο άτομο που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει).
Αυτή η κατηγορία πολιτών που δεν στηρίζεται στα πόδια της έχει εύθραυστη αυτοεκτίμηση και είναι ιδιαίτερα ευάλωτη στην κριτική των άλλων. Εύκολα πληγώνονται, νιώθουν ταπεινωμένοι και άδειοι όταν κλονίζεται το σύστημα στο οποίο επιβιώνουν και ενδεχομένως μπορεί να αντιδράσουν με έντονη οργή και αντεπίθεση σε όσους αντιστέκονται στη συνταγή σωτηρίας που εφαρμόζεται. Πιστεύουν ότι τα μέτρα λιτότητας και οι θυσίες που γίνονται θα αποδώσουν και θα συνεχίσουν τη μανία τους για μεγαλεία και πολυτέλεια.
Με τα στοιχεία του νάρκισσου πιάνουν πρώτο τραπέζι πίστα αξιολογώντας ως βασική ανάγκη αυτή την διασκέδαση με τα πανέρια από γαρίφαλλα, στριμώχνονται στις παραλίες και τα στέκια των επωνύμων, φαντασιώνεται ιδιαίτερη επιτυχία,δύναμη, εξυπνάδα,ομορφιά. Και ένα άτομο χωρίς αυτοεκτίμηση που θα βρει την ορμή και το πάθος να ανατρέψει αυτή τη συνήθεια;
Ασε που η πλούσια τάξη του συστήματος επενδύει στην κατηγορία όσων επιζητούν μεγαλεία για κοινωνική αποδοχή.
Αυτή η κατηγορία πολιτών με τρομάζει περισσότερο από την πρώτη.
Είναι σαν να ζουν σε φυλακή. Επικεντρώνονται στον εαυτό τους, εκμεταλλεύονται καταστάσεις, χειραγωγούν ανθρώπους, καταστρέφουν .