Της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Είναι οι στιγμές που ξυπνάς με το χαμόγελο στα χείλη την χαρά κανείς δεν μπορεί στην ψυχή σου να σβήσει
Οι ημέρες μας περνάνε μονότονα και άχαρα.
Πολλές φορές νοιώθουμε μια αβάσταχτη πίκρα, θέλουμε κάπου να τα πούμε για να ξελαφρώσουμε αλλά δύσκολα βρίσκεις εύηχα αυτιά. Η τρόικα ,που δεν δέχεται ότι μπορούμε να ξεφύγουμε από την μέγγενη της, μας έχει στήσει καρτέρι επιμένοντας για το τρίτο μνημόνιο. Οι υποψήφιοι ,για τις δημοτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές ,τρέχουν και δεν προλαβαίνουν αφού στερούνται επιχειρημάτων και οικονομικών κονδυλίων. Οι διάφορες πολιτικές δοκιμές και συνευρέσεις προσπαθούν να μαζέψουν τα θρύψαλα από τα αριστερά παράπονα και όχι κόμματα που χάσανε τον μπουσουλά τους στην αναμπουμπούλα. Το μεταμφιεσμένο ΠΑΣΟΚ, που βρήκε έναν εκπρόσωπο γεμάτο ελιές, και υπόσχεται καινούργιο ξεκίνημα για νέους αγώνες, δεν συγκεντρώνει ούτε τους φανατικούς οπαδούς του. Οι κυβερνόντες μοιράζουν υποσχέσεις για παροχές και πράσινα και μπλε άλογα αλλά δεν πείθουν ούτε τους δικούς τους ψηφοφόρους.
Γενικά τίποτα δεν σου πάει καλά. Στο σπίτι σου οι ηλεκτρικές συσκευές,7 άτακτα αλλά γερασμένα παιδιά, κάνουν μία άτυπη κινητοποίηση .Το πρόβλημα με την θέρμανση στην πολυκατοικία σε δεσμεύει να χρησιμοποιήσεις τα κλιματιστικά σου. Εσένα σε πιάνει κολπική μαρμαρυγή όταν αντικρίζεις τον λογαριασμό της ΔΕΗ.Ο χειμώνας σου δείχνει τα δόντια του για λίγες ημέρες του Μαρτίου αλλά παίζει ένα πολύ μικρό ρόλο στην κατηγφιά σου. Και εκεί που νοιώθεις χάλια το τηλέφωνο σου κτυπάει και η παρέα σε καλεί για βόλτα στην λιακάδα. Η δικαιολογία είναι ότι έχεις καιρό να βρεθείς μαζί τους. Για διάλλειμα κοντά σε ένα τσίπουρο. Για συνεύρεση με την παρέα. Για γέλιο και χαλάρωση. Σε ένα δευτερόλεπτο η διάθεση σου αλλάζει.Τα μαύρα σύγνεφα έγιναν ροζ.
Το κρύο δεν είναι τόσο τσουχτερό και εύκολα πλέον κάνεις υπομονή για λίγες ημέρες. Η ζέστη θα ξαναγυρίσει στην χώρα σου. Η ιδέα ότι θα μοιραστείς τα προβλήματα σου με τους φίλους σου σε γεμίζει αισιοδοξία. Δεν θα βρεθούν λύσεις αλλά τουλάχιστον θα φύγουν από το μυαλό σου οι έγνοιες, η κατάθλιψη και η αγανάκτηση. Ξαφνικά όλα τα μαύρα σύγνεφα εξαφανίζονται .Είσαι πάλι έτοιμη για τον αγώνα της ζωής. Οι φίλοι σου είναι το κρυφό μυστικό σου που σε βοηθάει να αντέξεις. Οι μπαταρίες σου γεμίζουνε θετική ενέργεια και οι ημέρες δεν φαίνονται τόσο απειλητικές όπως πριν. Θα ξεχαστείς για λίγες ώρες και θα απολαύσεις τις μικρές χαρές σου .Αυτές που δεν μπορούν να τις επισκιάσουν όσα δημοσιονομικά μέτρα και να πάρει η κυβέρνηση.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.