Γλυκές παιδικές φωνές ήχησαν στην πόρτα μου. Να τα πούμε; Τα άκουσα αλλά δεν έτρεξα να ανοίξω την πόρτα. Το σώμα μου ήταν πονεμένο και ανήμπορο. .Ξάπλα στο κρεβάτι του πόνου δεν μπόρεσα να ανταποκριθώ στο ελπιδοφόρο κάλεσμα τους. Τι να τους πω; Πως να τους εξηγήσω πόσο βλακωδώς τραυματίστηκα; Πως να περιγράψω ότι σε μία στιγμή όλα μπορούν να αλλάξουν;
Παραμονή Χριστουγέννων στην στάση του ΗΣΑΠ. Μία αφηρημάδα .Μία απροσεξία μου στοίχισε πολύ ακριβά και το αποτέλεσμα είναι η προσωρινή υποχρεωτική στήριξη του σώματος μου σε δύο πατερίτσες .Η χορήγηση τριών παυσίπονων για ημέρες και η καταγραφή (με το κινητό) των δύο μεγάλων μελανιών στο αριστερό μου μηρό. Η κάθε μετακίνηση συνοδεύεται από αφόρητους πόνους. Ακόμα και η αλλαγή θέσης στο κρεβάτι συνοδεύεται από βογγητά και νεύρα. Η αγωνία μου το ατύχημα να μην προεκταθεί σε άλλες βλάβες του μύο σκελετικού μου συστήματος. Ως γιατρός και ως άνθρωπός έκανα έναν απολογισμό και μία ιεράρχηση των προβλημάτων υγείας. Άτυχη μοίρα με περιμένει ή θα την σκαπουλάρω; Η απόλυτη χαρά της διαπίστωσης ότι δεν υπάρχει κανένα κάταγμα δεν περιγράφεται. Θα βασανιστώ για ημέρες με την μεγάλη θλάση αλλά το μέλλον θα είναι λαμπρό. Θα περπατήσω ξανά σε λίγες ημέρες. Τα τηλέφωνα χτύπησαν συνέχεια και πολλοί ήταν οι φίλοι που ανησυχούσαν για μένα. Διάχυτη η ανησυχία για το ατύχημα. Μεγάλη η αγάπη και η δύναμη που αυτές οι ευχές μου μετάγγισαν..Βάλσαμο για την ψυχή μου οι θετικές τους σκέψεις. Το ηθικό μου ,που σέρνονταν,(τέτοιες ημέρες είχα προγραμματίσει τα γλέντια και τις παρέες και τα δώρα για τους φίλους μου) πήρε την ανιούσα και απογειώθηκε. Πετάει !!Μπορεί το 2017 να τελείωσε με κακά μαντάτα για εμένα αλλά υπάρχει μέλλον.(μια χρονιά που ξεκίνησε με την εκλογή του Τράμπ πως θα τελείωνε καλά; ) Πράγματι ο Άγιος Βασίλης μου έφερε ένα ατύχημα αλλά είμαι πολύ τυχερή που έχω τόσους φίλους .Οι ευχές τους θα πιάσουν τόπο και το τραύμα μου θα γιάνει!
Πως να τα εξηγήσω την λαχτάρα που πέρασα σ΄αυτά στα χαρούμενα παιδάκια που χτύπησαν την πόρτα μου; Οι χαρούμενες φωνές σταμάτησαν και τα παιδάκια πήγαν σε άλλα σπίτια .Εγώ έμεινα με το παράπονο που δεν είδα τις φατσόυλες τους και δεν ενίσχυσα τον κουμπαρά τους. Του χρόνου ελπίζω να ξανάρθουν και θα τους ανταμείψω διπλά για τον κόπο τους.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.