Ο "πατριωτισμός" της πλατείας, η Κοζάνη και τα συλλαλητήρια για το "μακεδονικό". Μια σύντομη αποτίμηση - VETONEWS Ειδήσεις από Κοζάνη, Γρεβενά, Καστοριά, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα, Μακεδονία και όλη την Ελλάδα

Από ρεπορτάζ προκύπτει ότι η «δραστήρια» συντονιστική που έχει αναλάβει την διοργάνωση των συλλαλητηρίων ανά την Ελλάδα δεν χτύπησε την πόρτα του δήμου Κοζάνης. Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι ουδείς από τους «μακεδονομάχους» της περιοχής η ιστορικούς συλλόγους που ασχολούνται και με το θέμα «δεν μπήκε μπροστά» ούτε έλαβε κάποια πρωτοβουλία για το θέμα της οργάνωσης του εδώ συλλαλητηρίου.

Τώρα εάν  ο εκάστοτε δήμαρχος στην προκειμένου περίπτωση ο Λ. Ιωαννίδης θα παρευρισκόταν σένα τέτοιο συλλαλητήριο που θα γινόταν στην πόλη του δεν το γνωρίζω, αλλά όπως και να έχει, αυτό είναι μια πολιτική στάση στα πλαίσια της λειτουργίας δημοκρατίας και μπορεί να αξιολογηθεί στις εκλογές από τους ψηφοφόρους. Όπως επίσης, είναι πολιτική στάση το γεγονός ότι όχι μόνο Ο Λ.  Ιωαννίδης αλλά και πολλές δεκάδες δήμαρχοι σε όλη την Ελλάδα δεν συμμετείχαν, ούτε οργάνωσαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας για το λεγόμενο Μακεδονικό στις πόλεις τους.

Επειδή με αφορμή το συλλαλητήριο που οργανώθηκε στην γειτονική μας πόλη της Πτολεμαΐδας, γράφτηκαν ψεύδη και ανιστόρητες αναφορές, με διχαστικό και ακροδεξιό περιεχόμενο που θυμίζουν εποχές που η περιοχή μας έχει βιώσει πολύ έντονα στο πετσί της αλλά ευτυχώς έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, να ξεκαθαρίσουμε  ότι όσοι οργάνωσαν η συμμετείχαν σε τέτοια συλλαλητήρια δεν είναι παραπάνω πατριώτες από τούς άλλους, ούτε αγαπάνε περισσότερο την πατρίδα τους από αυτούς που δεν πήγαν. Μάλλον κάποιοι μπερδεύουν την έννοια του "πατριωτισμού" με τον εθνικισμό και ίσως χρειάζεται να ξαναμελετήσουν «τας γραφάς».

 Εάν κάποιοι και αναφέρομαι στο κομμάτι της πολιτικής ελίτ της πόλης της Πτολεμαΐδας που χειροκροτούσε τον εμπρηστικό διχαστικό και σκληρά εθνικιστικό λόγο της κεντρικής ομιλήτριας αισθάνονται πολιτικά ασφαλείς και καλυμμένοι από τα μηνύματα που μετέδιδε η κυρία στο συγκεντρωμένο πλήθος, τότε το πρόβλημα δεν το έχει ο δήμαρχος Κοζάνης Λ. Ιωαννίδης αλλά ένα μεγάλο κομμάτι της δεξιάς που εκπροσωπείται από την ΝΔ και που ψαρεύει στα θολά νερά ενός εθνικιστικού αφηγήματος.

Στο συλλαλητήριο για το όνομα της Μακεδονίας στην Πτολεμαΐδα, συμμετείχαν κατά κύριο λόγο οι απόγονοι των προσφύγων τρίτης και τέταρτης γενιάς, δηλαδή όσοι ήρθαν στην περιοχή μετά το 1922. Κάποιοι είχαν φέρει και τα λάβαρα των συλλόγων τους. Στην Πτολεμαΐδα υπάρχουν και οι πολίτες που κατοικούσαν πριν τους πρόσφυγες,  είναι ο ντόπιος πληθυσμός που στα χρόνια που παρήλθαν υπόφερε, δεινοπάθησε, ταλαιπωρήθηκε, εξευτελίστηκε από τους φορείς της εκάστοτε τοπικής εξουσίας. Οι περισσότεροι από αυτούς καθώς και άλλοι πολίτες δεν προσήλθαν στο συλλαλητήριο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα χωριά, Χαραυγή, Καρδιά, Εμπόριο, Ερμακιά και σε πολλά αλλα που κατοικούσαν ντόπιοι, υποχρεώθηκαν από την εκάστοτε τοπική εξουσία σε δημόσιες ορκωμοσίες παρουσία αστυνομίας και των «εθνικά πιστών πολιτών» στην κυβέρνηση ότι «δεν θα ξαναμιλήσουν ποτέ την Σλαβική» και στο εξής θα μιλούν μόνο την Ελληνική. Αλήθεια υποχρεώθηκε ποτέ, κάποιος Τουρκόφωνος πρόσφυγας που μιλούσε και συνεχίζει να μιλά την Τουρκική σε τέτοιο εξευτελισμό;

Όσοι γνωρίζουμε την νεότερη ιστορία της πόλης δεν ξεχνάμε ότι η μέρος της αφρόκρεμας της πρώτης γραμμής του συλλαλητηρίου για την Μακεδονία στην Πτολεμαΐδα, το μαυροφορέμενο παπαδαριό με την  συντηρητική πολιτική ελίτ, ήταν η βασική αιτία που εμπόδισε κυνήγησε, σε συνεργασία και με την αστυνομία την προβολή της ταινίας του Θ. Αγγελόπουλου «το μετέωρο βήμα του Πελαργού», δεν μιλάμε για τον εμφύλιο και λίγο μετά,  ούτε για την περίοδο την κατοχής, αλλά μόλις για το 1991. Και τότε το «Μακεδονικό»  ήταν στο προσκήνιο με τον εθνικισμό σε "οργασμική" έκφανση.

Εάν κάποιοι που ανήκουν στην ελίτ της πόλης και έχουν την ευθύνη του δημόσιου λόγου ορέγονται η ελκύονται από την ατμόσφαιρα τέτοιων εποχών με τέτοιες πολιτικές νοοτροπίες είναι γελασμένοι. Οι απειλές και ο διχαστικός πολιτικός λόγος που θέλει να ξεχωρίσει τους πολίτες σε πατριώτες και μη ας τον κρατήσουν ως προίκα για το κόμμα τους και εκεί μέσω της πολιτικής ζύμωσης να αναλάβουν το πολιτικό μερίδιο των ευθυνών που τους αναλογεί.