Πρωτομαγιά στην Αθήνα του COVID 19.Τίποτα δεν χαρίζεται!
Γράφτηκε από την ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Οι συνήθειες είναι η δεύτερη φύση μας. Πάνω από 50 χρόνια η Πρωτομαγιά για εμένα αποτελεί ένα έναυσμα για αναλύσεις,
σκέψεις και φιλοσοφικές ενδοσκοπήσεις. Σηματοδοτεί την έναρξη της Άνοιξης και τα πρώτα δειλά βήματα μας προς το καλοκαίρι. Επίσης ,ως γόνος αριστερής οικογένειας, δεν διανοούμαι ,αυτή την ημέρα να μην ΄΄ μετρήσω ΄΄ τον αγωνιστικό παλμό της εργατιάς .Βρέχει χιονίζει ,εντός η εκτός Ελλάδας, βγαίνω στο δρόμο και πάω στις συγκεντρώσεις για να νοιώσω ,από κοντά, ότι δεν πήγε τίποτα χαμένο.
Πήγα ,μετά που έστειλα το μήνυμα στο 13033,στο γνωστό μέρος. Εκεί μπροστά στην ΓΣΕΕ. Κατά την διαδρομή συνάντησα ελάχιστους περαστικούς και πρόσεξα πολύ να μην βραχώ. Οι γυναίκες της γειτονιάς έδωσαν το παρόν .Στον αγώνα. Καθαρίζοντας σχολαστικά το μπαλκόνι και ρίχνοντας τόνους νερό στα κεφάλια των περαστικών. Δεν φώναξα, δεν αντέδρασα .Κράτησα την ενέργεια μου για την μελλοντική αγωνιστική μου δράση.
Η Πρωτομαγιά έχει μεγάλη αξία για εμένα. Κάθε χρόνο συναντιόμασταν ,οι συνδικαλιστές διάφορων παρατάξεων, μπροστά στην ΓΣΕΕ .Χαιρετιόμασταν και χαρούμενοι σχολιάζαμε την επικαιρότητα. Μετά όλοι μαζί κάναμε την προκαθορισμένη πορεία διαμαρτυρίας για την αργία που ήταν απεργία, μέχρι το Σύνταγμα. Σήμερα εκεί. δεν υπήρχε ψυχή. Το πάρκο ήταν σφραγισμένο λόγω κορονοιού. Μπροστά στο Πεδίο του Άρεως ήταν συγκεντρωμένοι 30 υπάλληλοι στην διανομή Ε.Λ.Τ.Α. με δίκυκλα. Αντιδρούσαν για την ενοικιαζόμενη εργασία με εξευτελιστικούς μισθούς και για την άδικη απόλυση του συνδικαλιστή Άκη Γ. Επιμένανε ότι στα πλαίσια των ΄΄ έκτακτων και προσωρινών μέτρων ΄΄ η εργοδοτική αυθαιρεσία το γύρισε προς όφελος της. Η πανδημία ήταν ,στην ουσία των αντεργατικών μέτρων και θεραπεύεται μόνο με ταξικούς αγώνες. Έτοιμοι για την μότο πορεία μοίραζαν φυλλάδια με τα δικαία αιτήματα τους. Οι μηχανοκίνητοι αστυνομικοί περίμεναν ,σε διακριτική απόσταση ,την έναρξη της πορείας. Κανένας δεν είχε όρεξη για φασαρία και διαπληκτισμούς. Προφανώς υπήρχε μία αλληλεγγύη ανάμεσα στους μηχανόβιους και οι διαδηλωτής κρατουσών τις αποστάσεις ασφαλείας όποτε δεν ήταν παράνομοι.
Τίποτα δεν χαρίζεται! Η σημερινή Πρωτομαγιά δεν έχει τον όγκο και τον παλμό των άλλων εποχών αλλά είναι μία οργανωμένη αντίσταση απέναντι στην αδικία και την εργοδοτική αυθαιρεσία .Πράγματι η πανδημία άλλαξε τον τρόπο και την μορφή των εργατικών αγόνων πάντως δεν είναι μόνο μία χαριτωμένη αργία που πιάνουμε τους Μάηδες. Οι ιστορικοί αγώνες δεν πήγαν χαμένοι. Παρέμεινε μία αγωνιστική απεργία !
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.