της Ευγενίας Ηλιοπουλου
Η ΕΜΥ μας προετοίμασε για μία υπέροχη, ηλιόλουστη όμορφη και πολύ ζεστή ημέρα και πήραμε απόφαση να αλλάξουμε πλαζ. Η παραλιακή λεωφόρος δεν ήταν φορτωμένη και επέτρεπε μία ενδελεχή αναζήτηση
καινούργιων εμπειριών. Επιλέξαμε την ελεύθερη πλαζ στην Γλυφάδα. Ήρεμη, ήσυχη και χωρίς συνωστισμό. Οι χαλαροί παραθεριστές ,παρατεταμένοι ανά δύο κάτω από τις πολλές σκόρπιες ομπρέλες, συζητούσαν χαμηλόφωνα για τα καμώματα του καιρού. Η ροή των επισκεπτών ήταν υποφερτή και το τραμ που περνούσε ανά τακτά χρονικά διαστήματα δίπλα μας ολοκλήρωνε αρμονικά την εικόνα των καλοκαιρινών διακοπών. Γιαγιάδες και παππούδες κουβαλούσαν παιχνίδια καμαρώνοντας περήφανα τα αγγελούδια που πλατσουρίζανε μέσα στα καταγάλανα νερά. Οι ντουζιέρες έριχναν άφθονο ζεστό νερό στις πλάτες των κολυμβητών. Οι τέσσερις βιολογικές τουαλέτες τοποθετημένες κοντά στο παρκινγκ ήταν πεντακάθαρες και οι υπάλληλοι του δήμου καθάριζαν με τα ειδικά υγρά εξασφαλίζοντας την απολύμανση του χώρου.
Εξαιρετική εντύπωση μου έκαναν οι δύο ράμπες στην θάλασσα, για τους ΑΜΕΑ. Λύση ζωής για συνανθρώπους μας που συνήθως είναι καταδικασμένοι στην αφάνεια. Με προσωρινή η μόνιμη αναπηρία κρύβονται στα σπίτια και στα φυσιοθεραπεύτρια αφού δεν έχουν πρόσβαση στην θάλασσα. Ενημερώθηκα ότι εδώ και τέσσερα χρόνια ο δήμος Γλυφάδας ασχολήθηκε, αξιοποίησε δωρεές και ΄΄ έκτισε ΄΄ μία όαση για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Από (8π.μ-8μ.μ) είναι ανοικτός χώρος για το κοινό. Προσφέρει βοήθεια και υποστήριξη σε όσους θέλουν να κάνουν τα μπάνια και την υδροθεραπεία τους με την προϋπόθεση να συνοδεύονται από έμπειρο συγγενικό τους άτομο.
Η Γλυφάδα μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Ειδυλλιακή εικόνα που πληρούσε τις απαιτήσεις μας για εύκολη πρόσβαση στην θάλασσα, καθαρή πλαζ, όμορφα νερά και κυρίως ασφάλεια. Χωρίς πολλά λόγια κατασκηνώσαμε κάτω από μία ομπρέλα και μπήκαμε στην δροσερή θάλασσα. Ξαφνικά είδα ένα θαλασσοπούλι που συναντάται σε πολλά μέρη στην Ευρώπη, Ασία και Αφρική και στην Ανατολική Ακτή της Βόρειας Αμερικής, η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Phalacrocorax carbo .Απαντάται και στον ελλαδικό χώρο, ένα μεγάλο μαύρο πουλί, που το μήκος του μπορεί να κυμαίνεται στα 77-94 εκατοστά και το άνοιγμα φτερών μπορεί να φτάσει τα 121-149 εκατοστά. Χαρακτηριστικό του ο κίτρινος λαιμός του που διακρίνεται εύκολα. Τα νεαρά άτομα είναι γενικότερα πιο ανοιχτόχρωμα. Ένας κορμοράνος άνετος και ωραίος έκανε την πρωινή του βόλτα δίπλα μου. Κανείς δεν φάνηκε να ενοχλείται. Όλα κύλησαν ομαλά και μάλιστα επέτρεπε και να το πλησιάσεις .Τα ενδιαφέρονταν του η γυμναστική του, το ψάρεμα και το κολατσιό του δεν ενοχλούσανε την κολύμβηση και την χαρά μου. Χωρίς φόβο και πάθος τον κοίταξα, με κοίταξε και χαιρετηθήκαμε .Για σου κορμοράνε και να μας ξανάρθεις!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.