της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Πάρε με στο τηλέφωνο/λιγάκι να τα πούμε
και δώσ’ μου ένα ραντεβού/για να συναντηθούμε (1959 Μ. Χιώτης)
Έξω από το μεγάλο πάρκο.
Όμορφη ηλιόλουστη ημέρα. Η γάτα περίμενε ,υπομονητικά, στο δημόσιο τηλέφωνο. Καθισμένη νοικοκυρίστικά σε απόσταση αναπνοής από το ακουστικό. Μία αναμονή γεμάτη ελπίδες. Μια κυρία που κατά βάθος ξέρει ότι κάποιες απουσίες πρέπει να δικαιολογηθούν. Νιώθει και γνωρίζει ότι θα την πάρει τηλέφωνο. Για μία συγνώμη η έστω μία εξήγηση και μία σχέση να μην καταδικαστεί .Στην σιωπή.
Μία βόλτα κοντά στο πάρκο είναι μία πολύ καλή ιδέα. Να αλλάξεις παραστάσεις. Να μπεις στην πρώτη γραμμή του άμυνας ενάντια στην πανδημία. Με προφυλάξεις αλλά και με ελπίδες ότι πλησιάζει το τέλος. Με αναμενόμενη θετική έκβαση για τον κόσμο. Σε προσωπικό επίπεδο μπορείς να φρεσκάρεις τις σκέψεις σου. Να γεμίσεις αισιοδοξία .Να απορροφήσεις την θετική ενέργεια των δέντρων και των φυτών .Να επιτρέψεις στην φύση να σου μεταγγίσει όμορφες εικόνες. Να πολεμήσεις την σιωπή σου για να αλλάξει ρότα. Να ηρεμήσει η καρδιά σου καμαρώνοντας την αναλλοίωτη ομορφιά του πάρκου.
Στα πλαίσια του υποχρεωτικού εγκλεισμού πολλές φορές το τηλέφωνο έδωσε λύσεις. Μία άψυχη συσκευή η οποία μεταφέρει τον ήχο μέσω ηλεκτρικών σημάτων με πολύ σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία μας. Η γνώριμη φωνή σου μετάγγισε αισιοδοξία. Σου προκάλεσε το χαμόγελο .Η επικοινωνία χωρίς να συνοδεύεται από φιλιά και αγκαλιές αρχικά ήταν άχαρη αλλά τελικά αποδείχτηκα λύση επιβίωσης. Επιβεβαίωση ότι δεν είσαι μόνος στην δύσκολη υγειονομική κρίση. Μοιράστηκες εμπειρίες και πληροφορίες. Γέμισες τις μπαταρίες σου ενέργεια και αντοχές που δεν ήξερες ότι διαθέτεις.
Πάρε με στο τηλέφωνο! Εγώ θα σε πάρω για να σου πω τα νέα μου. Εσύ θα μάθεις νέα μου! Αμφίδρομη επικοινωνία. Άπλωσε το χέρι σου ,πάρε το ακουστικό για να μου μιλήσεις. Ευχάριστη έκπληξη ότι δεν με ξέχασαν εκεί έξω. Και δεν τους ξέχασα. Οφείλω να το κάνω για να αντέξουμε στα δύσκολα. Καλή ευκαιρία να ενώσω την φωνή μου με τους συμπάσχοντες μου.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.