της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η ημέρα μου θα ξεκινήσει με την καθορισμένη(από την αφόρητη ζέστη ) ρουτίνα. Δύο μικρά, γεμάτα φυτά και λουλούδια μπαλκονάκια ,έχω όλο και όλο.
Μέσα στην τσιμεντένια Αθήνα είναι ο μικρός παράδεισος μου. Τα φυτά και τα λουλούδια μου τα προσέχω, τα ποτίζω τα προστατεύω από τον καύσωνα. Τους βάζω μουσικούλα, τα χαϊδεύω και κόβω τα ξεραμένα κλαδιά τους. Ρίχνω αρκετό δροσερό νερό και χαίρομαι, μαζί τους το πρωινό αεράκι .Πολεμάω και συμπαραστέκομαι στον δίκαιο αγώνα τους. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν! Δίπλα στα αγαπημένα μου διψάω από το πρωί έως το βράδυ καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες φρούτων αναψυκτικών και νερού.
Το σπίτι μου υποφέρει .Μαζί μου. Δροσίζεται μόνο τις πολύ πρωινές ώρες βράζει στην συνέχεια και χαλαρώνει και ηρεμεί κυρίως τις αργές βραδινές ώρες. Το ψυγείο ,απ έξω, ζεματάει και το νερό στην βρύση είναι ζεστό. Ονειρεύομαι ότι θα κοιμηθώ σε ένα ράφι του ψυγείου. Μετράω ημέρες για να φύγει ο Ιούλιος. Περιμένω πως και πως να έρθουν τα μελτέμια και να ξεχαστώ σε μία παραλία μέσα στο νερό για ώρες. Η έξαρση της πανδημίας περιόρισε πολύ τις επιλογές ψυχαγωγίας μου. Που να πάω; Στην Αθήνα που με το έτσι θέλω και με δικά μας λεφτά ο Δήμαρχος την κατέστρεψε; Κλεισμένη στο σπίτι μου παρακολουθώ τα ΜΜΕ που με ΄΄ καθοδηγούν ΄΄ προσεκτικά να χειροκροτήσω μόνο τις επιλογές της κυβέρνησης .Να θαυμάσω την κορμοστασιά του πρωθυπουργού στα διάφορα γεύματα όπου παραβρίσκεται. Οι δημοσκοπήσεις χωρίς δείγμα να τον βγάζουν μόνιμο νικητή άσχετα αν η οικονομία μας πάει το πάτο. Τι να αποφασίσω όταν οι στατιστικές διαχωρίζουν την ελληνική κοινωνία σε καλούς εμβολιασμένους και κακούς μη εμβολιασμένους. Όταν ένα χαρτί σε κατατάσσει ή σε αποκλείει από την ομάδα των τυχερών; Ενημερώνομαι καθημερινά για το τι θα πάθουν οι μη εμβολιασμένου αν θα τολμήσουν να πλησιάσουν μία ταβέρνα ή ένα κλαμπ.
Ευτυχώς το ηθικό μου παραμένει υψηλό. Τίποτα δεν με πτοεί άσχετα αν διαπιστώνω καθημερινά τις αδικίες που γίνονται εις βάρος των πολιτών. Η ατομική ευθύνη καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Παρακαλώ και προκαλώ οποιονδήποτε κυβερνητικό να ανέβει για λίγη ώρα σε ένα μέσο μαζικής μεταφοράς (για να αντικρύσει το συνωστισμένο λαό) και μετά να μετρήσει τις υποχρεωτικές αποστάσεις στην χρυσοπληρωμένη πλαζ! Παρακολουθώ την αδικημένη εστίαση από τους επιστήμονες που βγάζουν αντιφατικές κανόνες συμπεριφοράς και οδηγίες. Δεν καταλαβαίνω την αναλγησία απέναντι στο ΕΣΥ που μας έσωσε και το χειροκροτήσαμε αλλά τώρα το φτύνουμε συγχωνεύοντας νοσοκομεία. Αντιδράω απέναντι στην μέριμνα μόνο για συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών. Βαρέθηκα να δω διαφημιστικά σποτ για την Μαρίνα Τάουερ στο Ελληνικό ,μία επένδυση που την πληρώσαμε τόσο ακριβά. Δεν πάει άλλο! Θα αλλάξει ο καιρός και θα φύγει ο καύσωνας !
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.