της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Τελευταία οι σκέψεις μου συχνά δραπετεύουν. Χωρίς να με ρωτήσουν περιπατάνε σε ανυποψίαστες διαδρομές. Εγκατέλειψαν τα ευθυνοφοβικά και γεμάτα τύψεις σχέδια για το μέλλον.
Επέλεξαν την καταγραφή της διαφορετικότητας των καταστάσεων. Ενώ το σώμα δέχεται επιθέσεις από άγνωστους ιούς και μικρόβια η ψυχή θωρακισμένη στο αδύναμο σώμα μου βλέπει, ελέγχει ,αναλύει και βγάζει συμπεράσματα.
Στα δύο άχαρα, άχρωμα και μονότονα χρόνια που περάσανε στο επιθετικό περιβάλλον της πανδημίας αρκετά πράγματα που συμβαίνουν δεν είναι τυχαία. Διαπίστωσα ότι τα καλύτερα μένουν πίσω μας και δεν θα τα βρούμε μπροστά μας. Δεν έχω κρυφό δεσμό με την τύχη και παραμένω ευάλωτη στις καταστροφές. Θεωρούσα δεδομένη την σταθερότητα στις σχέσεις των ανθρώπων, την ασφάλεια στην σύνταξη και την χαλάρωση μετά από τόσα χρόνια κουραστικής εργασίας.Τώρα ανακαλύπτω ότι δεν είναι εφικτά. Δεν μπορώ να προεξοφλήσω το μέλλον μου ,δεν είμαι ο Θεός που γελάει με τα σχέδια των θητών, αλλά...έλεος! Το μείγμα φυσικών καταστροφών και μεταλλάξεων ιού, στα πλαίσια της πανδημίας ,με λύγισε. Πως να διαχειριστώ την κατάσταση; Πως να ανταπεξέλθω στην αυξανόμενη πίεση;
Προσέχω πολύ την υγεία μου ,κρατάω αποστάσεις από τις συγκεντρώσεις πλήθους. Αποφεύγω τις επαφές με ανθρώπους που έχουν αρρωστήσει. Δίπλα μας συμβαίνουν πράγματα απίθανα που με φοβίζουν. Σκαρφάλωσα στο γυάλινο πύργο μου παρακολουθώντας, από μακριά, την επικαιρότητα. Κλείστηκα στην φυλακή της μοναξιάς μου μακριά από τον απόλυτο χάος που επικρατεί έξω. Ενημερώνομαι αρκετά. Διατηρώ επιφυλάξεις για την καθαριότητα και την ειλικρίνεια των επιστημονικών αποφάσεων όμως..τις εφαρμόζω. Δεν παίρνω ελαφριά και αψήφιστα την στατιστική των κρουσμάτων και των θανάτων. Κρατώ νηφάλια την λογική μου και δεν παρασύρομαι από τις πολιτικές εκρήξεις αλλά ....
Όλα γύρω μας γίνονται για κάποιο λόγο. Μια απειλή όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο αλλά στο σύνολο των ανθρώπων. Είναι μία ευκαιρία για αλλαγή; Μία ισχυρή δοκιμή των αντοχών μας; Ένα πέρασμα σε μία ανώτερη βαθμίδα αποσταθεροποίησης; Μία ανοιχτή πρόκληση για να ξεφύγουμε από την αδράνεια και την στασιμότητα; Χρειαζόμαστε μυαλό, ηρεμία και λογική για να διαχειριστούμε την επικαιρότητα μας που καθημερινά μεταβάλλεται. Να αποφύγουμε το μασημένο φαί ,τις δοκιμασμένες συνταγές άλλων χωρών και ηπείρων. Ως λαός και ως χώρα έχουμε ιδιαιτερότητες που καθορίζουν τα μέτρα που πρέπει να παρθούν. Πρέπει να βάλουμε την σκέψη μας σε μία αισιόδοξη ,σύναμμα ρεαλιστική τροχιά. Σαν στόχο να έχουμε πράγματα που μπορούμε να καταφέρουμε .Μόνο μαζί θα τα επιτύχουμε.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.