της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Άρχισε η Μεγάλη Εβδομάδα, η εβδομάδα των παθών. Μια Εβδομάδα που πάντα με συγκινεί. Ευκαιρία για ομφαλοσκόπηση, για σκέψεις, αναμνήσεις και στοχασμούς.
Η προετοιμασία ξεκινά από την Κυριακή των Βαΐων. Πολλοί πιστοί αναζητούν την αύρα της χριστιανοσύνης στις εκκλησίες. Άλλοι ,που συμπορεύονται νοητά με τον Ιησού , προσπαθούν να μετανιώσουν ειλικρινά για τις αμαρτίες τους για να σωθούν, μέσα από το δρόμο που χάραξε ο Εκείνος. Επιλέγουν διάφορους τρόπους και πραγματοποιούν στόχους. Ενίοτε ανοίγουν το πορτοφόλι τους για να δώσουν στους φτωχούς και τους κατατρεγμένους. Το κάνουν όλο τον χρόνο, ειλικρινά και με την καρδιά τους Θα θυσιάσουν αρκετά για να γίνουν πραγματικοί πιστοί. Νιώθουν καλά, συμφιλιωμένοι με τον εαυτό τους, επειδή έχουν καλοσύνη και αλληλεγγύη στον πονεμένο και τον άρρωστο, στον φτωχό και στον αδύναμο. Αιώνιοι αισιόδοξοι , προσδοκούν, θέλουν και μπορούν, να κάνουν την μικρή και ουσιαστική δική τους καλή πράξη και μόνο έτσι εξωτερικεύουν την ανάγκη τους να γίνουν σαν τον Ιησού! Έχουν αυτή την άποψη και πράττουν αναλόγως. Χωρίς τυμπανοκρουσίες δίνουν, με χαρά, τον οβολό τους και νιώθουν ευλογημένοι και χαρισματικοί. Κάνουν τον καθήκον τους σαν καλοί χριστιανοί! Τους καταλαβαίνω ,τους σέβομαι και τους θαυμάζω για την συνέπεια των πράξεων τους.
Ζούμε σε μία δημοκρατική χώρα. Δίπλα στους καλούς, έντιμους και ειλικρινούς πιστούς υπάρχουν και οι δήθεν. Οι ΄΄ευαίσθητοι΄΄ χριστιανοί που επιμένουν ,όπου σταθούν και όπου βρεθούν, ότι ακολουθούν ,κατά γράμμα , τις αρχές της χριστιανοσύνης. Πού τώρα ανακαλύπτουν τους ζητιάνους, τους μοναχικοί γέροντες, τους αρρώστους και τα παιδάκια που πεινάνε. Μόνο αυτές τις ημέρες ,επικαλούνται την ΄΄ αγαπάτε αλλήλους ΄΄ και ξαφνικά βλέπουν τους αποδέκτες της ελεημοσύνης τους. Ευαισθησία αλά καρτ ,και μόνο αυτές τις ημέρες, ως δια του θαύματος, μεταμορφώνονται, εποχιακά, σε καλούς και ευαίσθητους ανθρώπους. Διαφωνούν με την αδικία που γίνεται στην Ουκρανία, θέλουν να ανοίξουν τα σπίτια για τους πρόσφυγες αλλά αδιαφορούν που στην χώρα μας ,στις μέρες μας στον Έβρο διάφοροι μελαμψοί, ρακένδυτοι και άλλης θρησκείας πρόσφυγες, ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες. Κωφεύουν ενίοτε όταν οι πανταχού ξένοι, φοβισμένοι και πονεμένοι, μελαμψοί εισβολείς σκοτώνονται από τα πυρά των τούρκων σύνορο φυλάκων. Επιλεκτικά δεν βλέπουν τα σοκολατένια παιδάκια στις φτωχές γειτονιές των Αθηνών .Ξεχωρίζουν ,σαν αποδέκτες της καλοσύνης τους, μόνο τα ροδαλά, καθαρά και λευκόσαρκα παιδάκια που χρειάζονται επειγόντως προστασία, στέγη, θαλπωρή και σωστή εκπαίδευση. Δεν ήξεραν και δεν έβλεπαν ότι δίπλα στο σπίτι τους υπήρχαν φτωχές και προβληματικές οικογένειες. Δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδάκια στο δρόμο ζούσαν δύσκολες στιγμές σε παγωμένα σπίτια και τραπέζια αδειανά. Στις δύσκολες στιγμές που περνά η Ουκρανία καλώς σπεύσανε να δημιουργηθούν ταμεία βοήθειας, τόνους από ρουχισμό και τρόφιμα μακράς διάρκειας αλλά πού πήγε το αγαπάτε αλλήλους του Ιησού; Η επιλεκτική ευαισθησία ,με έτοιμη βίζα και υποδομές για τους σλαβόφωνους πρόσφυγες ,στις κρίσιμες στιγμές που περνάνε και ο ρατσισμός και η εξωφρενική αδιαφορία για τους υπόλοιπους πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι χριστιανική πίστη και σίγουρα δεν είναι ειλικρινής. Οι δήθεν ευαίσθητοι είναι στην ουσία πραγματικοί καιροσκόποι. Σκάρτοι που αναζητούν αγωνιωδώς μόνο την δημοσιότητα. Κυνηγάνε τα ΜΜΕ για να εξασφαλίσουν ένα πιστοποιητικό καλού και πιστού χριστιανού για μακροχρόνια χρήση. Θα το χρειαστούν επειδή θα το εξαργυρώσουν στο μέλλον!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.