Πληθαίνουν οι φωνές στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ για άμεση κατάπαυση του πυρός στην Ουκρανία. Η ραγδαία οικονομική ύφεση, η απειλή επισιτιστικής κρίσης και τα πυρηνικά ενεργοποιούν τις φωνές για το σταματημα του πολέμου - VETONEWS Ειδήσεις από Κοζάνη, Γρεβενά, Καστοριά, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα, Μακεδονία και όλη την Ελλάδα

της Ενέργειας, και τον πληθωρισμό τον Απρίλιο στο 9,5% (ΕΛΣΤΑΤ) όπου ροκανίζει κάθε ικμάδα εισοδήματος των μεσαίων και αδύναμων εισοδημάτων, η κατάσταση προ ιδεάζεται ως τραγικά δυσοίωνη. Αντίστοιχη εικόνα με πληθωρισμό κοντά στο 8-9% έχουμε και στην Ευρώπη αλλά με χαμηλότερες  τιμές στα καύσιμα  και την Ενέργεια και φυσικά ψηλότερους βασικούς μισθούς για τους αδύναμους και την μεσαία τάξη. Σε αυτό το κλίμα που η ήδη κακή κατάσταση της Ευρωπαϊκής Οικονομίας επιδεινώνεται ακόμη περισσότερο πληθαίνουν οι φωνές  στον δυτικό κόσμο που εναντιώνονται στην συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Μαριον Ντράγκι πριν από λίγες ημέρες  κατάθεσε στον ΓΓ του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες σχέδιο ειρήνης για την Ουκρανία, που βασίζεται σε τέσσερις άξονες: την κατάπαυση του πυρός, την πιθανή ουδετερότητα της Ουκρανίας, εδαφικά ζητήματα – ιδίως στην περίπτωση της Κριμαίας και του Ντονμπάς κι ένα νέο Ευρωπαϊκό και Διεθνές Σύμφωνο Ασφαλείας.

Την ίδια στιγμή με διαφορά μόλις λίγων ημερών βλέπουν το φως της δημοσιότητας τρεις σημαντικές παρεμβάσεις από την άλλη όχθη του Ατλαντικού όπου εν πολλοίς ζητούν «την άμεση κατάπαυση του πυρός και ταυτόχρονα τον περιορισμό των  στόχων του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι».

 Ο καθηγητής διεθνών σχέσεων του αμερικανικού πανεπιστημίου Georgetown, Τσαρλς Κάπτσαν (ανώτερου στελέχους του think tank Council on Foreign Relations και πρώην κορυφαίου συμβούλου των Ομπάμα και Κλίντον) στην ιστοσελίδα The Atlantic σημειώνει ότι «το δικαίωμα του Κιέβου να αγωνίζεται για πλήρη εδαφική κυριαρχία δεν το καθιστά στρατηγικά σοφό. Ούτε η αξιοσημείωτη επιτυχία της Ουκρανίας στην απόκρουση της αρχικής προέλασης της Ρωσίας θα πρέπει να είναι αιτία υπερβολικής εμπιστοσύνης για τις επόμενες φάσεις της σύγκρουσης». Ο καθηγητής συμβουλεύει ότι, «ο στρατηγικός πραγματισμός δικαιολογεί μια ειλικρινή συνομιλία μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας σχετικά με τον περιορισμό των φιλοδοξιών του Κιέβου και τη συμβιβαστική λύση για ένα αποτέλεσμα που υπολείπεται της «νίκης». Σημειώνει ακόμη ότι «η Δύση πρέπει να αρχίσει να κοιτάζει πέρα ​​από τον πόλεμο για να σώσει μια σχέση με τη Ρωσία …κι ότι ακόμη κι αν ανοίξει ένας νέος ψυχρός πόλεμος, ο διάλογος θα είναι ακόμη πιο σημαντικός από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου».  

Ο Jeffrey D. Sachs, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια και πρόεδρος του Δικτύου του ΟΗΕ για την Αειφόρο Ανάπτυξη στο Project Syndicate σημειώνει ότι «η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να νικήσουν τη Ρωσία στο πεδίο της μάχης…ότι Ρωσία και Ουκρανία αποδίδονται σένα  πόλεμο φθοράς που κάθε πλευρά πιστεύει ότι θα κερδίσει, αλλά στην πραγματικότητα και οι δύο θα χάσουν…ότι η ανάγκη για διαπραγματεύσεις παραμένει επείγουσα και για να επιτευχθεί συμφωνία, πρέπει και οι δύο πλευρές να επαναξιολογήσουν τις προσδοκίες τους». Ο καθηγητής επισημαίνει ότι οι «σαρωτικές» δυτικές οικονομικές κυρώσεις δεν είναι και τόσο αποτελεσματικές» και από την άλλη δημιουργούν «σοβαρές οικονομικές συνέπειες και για τις ίδιες τις ΗΠΑ και ιδίως την Ευρώπη. Ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ βρίσκεται σε υψηλό 40 ετών, ενώ οι δυτικές οικονομίες επιβραδύνουν, ίσως και συρρικνώνονται, όσο πολλαπλασιάζονται οι διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας».

Η τρίτη ηχηρή παρέμβαση προήλθε από την στήλη Editorial Board, των  ΝYT, που απηχεί τις απόψεις των ελίτ για στρατηγικά ζητήματα πολιτικής και μικροοικονομίας,  όπου ζητούν από τον πρόεδρο Μπάιντεν να αναθεωρήσει την πολιτική του στο Ουκρανικό.  Αναφέρουν ότι ο Μπάιντεν θα πρέπει «να καταστήσει σαφές στον Πρόεδρο Zelenskyy και τον λαό του ότι υπάρχει ένα όριο στο πόσο μακριά θα αντιμετωπίσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ τη Ρωσία και όρια στα όπλα, τα χρήματα και την πολιτική υποστήριξη που μπορούν να συγκεντρώσουν».

Οι συντάκτες του κειμένου προειδοποιούν ότι "μη ρεαλιστικές προσδοκίες θα μπορούσαν να παρασύρουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ όλο και βαθύτερα σε έναν δαπανηρό, παρατεταμένο πόλεμο. Η Ρωσία, όσο χτυπημένη και ανίκανη, εξακολουθεί να είναι ικανή να επιφέρει ανείπωτη καταστροφή στην Ουκρανία και εξακολουθεί να είναι μια πυρηνική υπερδύναμη με έναν ταλαιπωρημένο, ασταθή πρόεδρο που έχει δείξει μικρή τάση προς μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων».

Καταλήγουν ότι «οι Ουκρανοί που πρέπει να λάβουν τις δύσκολες αποφάσεις».. για παράδειγμα «πώς μπορεί να μοιάζει το τέλος του πολέμου. Εάν η σύγκρουση οδηγήσει σε πραγματικές διαπραγματεύσεις, οι Ουκρανοί ηγέτες θα πρέπει να λάβουν τις οδυνηρές εδαφικές αποφάσεις που θα απαιτήσει οποιοσδήποτε συμβιβασμός.  Είναι επιτακτική ανάγκη οι αποφάσεις της ουκρανικής κυβέρνησης να βασίζονται σε μια ρεαλιστική αξιολόγηση των μέσων της» καταλήγουν οι συντάκτες των ΝΥΤ.

Στην ΕΕ οι συζητήσεις για την συμφωνία στο 7ο πακέτο κυρώσεων κατά της Μόσχας βρίσκονται σε κρίσιμο σημείο μιας κι όπως αναφέρουν πολλοί διπλωμάτες «είμαστε πολύ κοντά στο να φτάσουμε στα όριά μας με τις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας» κι αυτό φάνηκε με την υποχώρηση της ΕΕ όταν άναψε το Πράσινο φως για πληρωμές ρωσικού φυσικού αερίου σε ρούβλια όπως ζήτησε ο Πούτιν.

Στο μέτωπο του πολέμου η Ρωσία με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς καταγράφει νίκες στην ανατολική Ουκρανία και είναι πολύ κοντά στο στόχο της  πλήρης κατάληψης της περιφέρειας Ντονπας. Από την άλλη όσο μεγαλώνει η κατάρρευση του Ανατολικού ουκρανικού μετώπου τόσο αυξάνεται η εμπλοκή των Αμερικάνων όπου με κάθε τρόπο προσπαθούν να στηρίξουν η να συντονίσουν τις προσπάθειες του Ουκρανικού στρατού. Ένα ατύχημα με κατάρριψη ενός ρωσικού η αμερικανικού αεροσκάφους στην Μαύρη θάλασσα βρίσκεται κοντά στις άμεσες πιθανότητες, με προεκτάσεις που δεν μπορούμε ακόμη να υπολογιστούν μιας και οι δύο χώρες είναι ταυτόχρονα και Πυρηνικές δυνάμεις.

Ας μην λησμονούμε ότι στην περίφημη κρίση των πυραύλων στην Κούβα οι δύο υπερδυνάμεις της εποχής χάριν στις συνομιλίες και προπαντός στην διορατικότητα του Τζον Κέννετι συμφώνησαν ότι οι Ρώσοι θα αποσύρουν την εγκατάσταση τους στην Κούβα και οι Αμερικανοί σε αντάλλαγμα θα αποσύρουν τις αντίστοιχες πυραυλικές βάσεις στην Τουρκία κι ότι δεν θα επιχειρούσαν στο μέλλον να εισβάλλουν στην Κούβα.  Το ζητούμενο στην παρούσα χρονική στιγμή δεν είναι να γίνουν κολλητοί φίλοι οι Αμερικανοί με τους Ρώσους αλλά  η με κάθε τρόπο εδραίωση της ειρήνης στην Ουκρανία μέσα από ένα σύστημα αρχιτεκτονικής διεθνούς ασφάλειας που θα συμμετέχουν όλες οι πλευρές.