Παρασκευή, 08 Μαρτίου 2024 07:12

"8 Μαρτίου", ανήκει στα ηλιόλουστα μέρη της ιστορίας

Γράφτηκε από τον
του Ρογήρου
Περίπου το 1910 και στο πλαίσιο της Β΄ Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δεν ήταν λίγες οι φωνές που υποστήριζαν την καθιέρωση μιας Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Ανάμεσά
τους οι Γερμανίδες σοσιαλίστριες Λουίζ Τσιτς και Κλάρα Τσέτκιν. Το 1914, η ημέρα αυτή εορτάσθηκε σε αρκετές χώρες την Κυριακή 8 Μαρτίου.
Στις 23 Φεβρουαρίου, με το Ιουλιανό Ημερολόγιο (8 Μαρτίου με το Γρηγοριανό) του 1917 και με αφορμή τον (ανεπίσημο) εορτασμό της ημέρας της γυναίκας, χιλιάδες εργάτριες και νοικοκυρές διαδήλωναν στις κεντρικές λεωφόρους της Πετρούπολης ζητώντας ψωμί, ειρήνη, αυξήσεις μισθών, ελευθερίες και δικαιώματα. Χωρίς ίσως να το γνωρίζουν, οι γυναίκες εκείνες έθεταν σε κίνηση τον μηχανισμό της Ρωσικής Επανάστασης του Φεβρουαρίου που, λίγες ημέρες αργότερα, θα κατέληγε στην παραίτηση του τσάρου Νικόλαου Β΄ και στον σχηματισμό της προσωρινής δημοκρατικής κυβέρνησης.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, σε συνδυασμό με την Επανάσταση του Φεβρουαρίου, επρόκειτο να καθιερωθεί σχεδόν αμέσως (και, τυπικά, από το 1921) από το σοβιετικό καθεστώς το οποίο κατέλαβε την εξουσία λίγους μήνες αργότερα. Μετά τον πόλεμο ο εορτασμός επεκτάθηκε και στις υπόλοιπες χώρες που βρέθηκαν υπό καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο ΟΗΕ καθιέρωσε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, πάντα στην ίδια ημερομηνία της 8ης Μαρτίου, το 1977.
Μεταξύ των γυναικών που είχαν πρωτοστατήσει για την καθιέρωση της συγκεκριμένης ημέρας ήταν, βέβαια, και η μεγάλη μορφή του σοβιετικού φεμινισμού, η Αλεξάντρα Μιχάιλοβνα (Ντομοντόβιτς) Κολλοντάι [«Ο καπιταλισμός απόθεσε στους ώμους της γυναίκας ένα φορτίο που τη συντρίβει: την έκανε μισθωτή εργαζόμενη, χωρίς να ελαφρύνει τα βάρη του νοικοκυριού και της μητρότητας».] Η Κολλοντάι υπήρξε πιθανότατα η πρώτη γυναίκα υπουργός στη Νεότερη Ιστορία (διατέλεσε το 1917-18 Λαϊκή Επίτροπος Κρατικής Πρόνοιας) και στη συνέχεια πρέσβειρα της ΕΣΣΔ στη Νορβηγία, το Μεξικό και τη Σουηδία.
--------------------------------------------------------------------------------------------
Παρά την αδιαμφισβήτητη πρόοδο που έχει συντελεστεί, οι χαμηλότερες αμοιβές, η υποεκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις ευθύνης (στην πολιτική και την οικονομία), η ενδοοικογενειακή, και όχι μόνον, βία με θύματα τις γυναίκες, η σταδιακή, αλλά ουσιώδης υποχώρηση του κράτους πρόνοιας και πολλά ακόμη μας υπενθυμίζουν ότι μένει αρκετός δρόμος μέχρι να προσεγγίσουμε τον στόχο της πραγματικής ισότητας.
[φωτογραφίες: 1 και 2, οι διαδηλώσεις των γυναικών στην Πετρούπολη, 23 Φεβρουαρίου/ 8 Μαρτίου 1917 (στη δεύτερη φωτογραφία διαδηλώνουν εργάτριες της μεταλλουργίας Πουτίλοφ) / στα παννώ αναγράφονται συνθήματα που ζητούν αύξηση των επιδομάτων προς τις οικογένειες των στρατιωτών/ 3. Αλ. Κολλοντάι 4. Μέγαρο Σμόλνυ, Πετρούπολη, τέλη 1917-αρχές 1918: Συνεδρίαση του συμβουλίου των λαϊκών επιτρόπων της ΕΣΣΔ. Η Κολλοντάι κάθεται δίπλα στον Λένιν. Όρθιοι, ο χιπστερομπολσεβίκος Ιωσήφ Β. Τζουγκασβίλι (με το χέρι να καλύπτει το πρόσωπο) και ο αγαπητικός της Κολλοντάι, ο Πάβλο Ντιμπένκο]
Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 08 Μαρτίου 2024 07:46
Κατηγορία Editorial

Ρογήρος Β΄ της Σικελίας

Γεννημένος στη Μίλητο της Καλαβρίας, κατά πάσα πιθανότητα στις 22 Δεκεμβρίου 1095 (1093 σύμφωνα με άλλους). Γιος του Νορμανδού κόμη Σικελίας και Καλαβρίας και της Αδελαΐδας της Μομφερρατικής. Άξιος συνεχιστής της υπέροχα τυχοδιωκτικής νορμανδικής παράδοσης, αλλά μεγαλωμένος κάτω από τον ήλιο της Μεσογείου, μεταξύ Καλαβρίας, Μεσσήνης και Παλέρμου, και μεθυσμένος από τα αρώματα του Νότου και της Ανατολής. Μορφωμένος από τον Έλληνα παιδαγωγό του, τον Χριστόδουλο του Ροσσάνο που οι αραβόφωνες πηγές της εποχής αποδίδουν ως Αμπν Αρ Ραχμάν αν Νασρανί.

Κατορθώνει να ενώσει όλες τις νορμανδικές κτήσεις Σικελίας και Κάτω Ιταλίας σε ενιαίο κράτος. Εκμεταλλευόμενος και τις έριδες μεταξύ (πάπα) Ιννοκέντιου Β΄ και (αντιπάπα) Ανακλήτου Β΄ παίρνει τον τίτλο του βασιλιά. Επεκτείνει το κράτος του, κατακτώντας τη Μάλτα και τμήμα της Βορείου Αφρικής, ενώ εξαπολύει συνεχείς επιδρομές στα εδάφη του Βυζαντίου. Το νορμανδικό βασίλειο του ιταλικού νότου γίνεται ένα από τα ισχυρότερα και αρτιότερα οργανωμένα κράτη της εποχής. Οι Ασσίζες του Αριάνο (1140) αποτελούν ίσως την πληρέστερη κωδικοποίηση νομικών διατάξεων του Μεσαίωνα ενώ η dohana de secretis είναι ο πιο εξελιγμένος δημοσιονομικός μηχανισμός της εποχής.

Κι όλα αυτά στο πλαίσιο μιας γνήσια διαπολιτισμικής κοινωνίας, στην οποία συνυπάρχουν Νορμανδοί και λοιποί Λατίνοι, Έλληνες ορθόδοξοι, μουσουλμάνοι και Εβραίοι (η ανακτορική γραμματεία εκδίδει έγγραφα σε 5 τουλάχιστον γλώσσες, λατινικά, ελληνικά, γαλλικά, αραβικά κι εβραϊκά). Κι ο Ρογήρος Β΄ συνδέει τη βασιλεία του με μια άνευ προηγουμένου πολιτιστική άνθιση, την οποία μαρτυρούν τα Ανάκτορα των Νορμανδών με το υπέροχο παρεκκλήσιο κι η Μαρτοράνα (Santa Maria dell’Ammiraglio, έργο του «πρωθυπουργού» του Ρογήρου, του εμίρη των εμίρηδων Γεωργίου του Αντιοχέα) στο Παλέρμο ή ο καθεδρικός ναός της Τσεφαλού (Κεφαλοίδιον). Στην αυλή του Ρογήρου συχνάζουν Έλληνες κι Άραβες σοφοί. Προστατευόμενός του υπήρξε κι ο σπουδαίος Ανδαλουσιανός γεωγράφος Αλ Ιντρισί, ο οποίος ολοκληρώνει το 1154 το περίφημο «Kitâb Nuzhat al-muchtâq fî ikhtirâq al-âfâq«, γνωστότερο ως ”al-kitâb al-Rudjari”, δηλ. το βιβλίο του Ρογήρου.

rogerioscommentaires.wordpress.com/

Τελευταία άρθρα από τον/την ΡΟΓΗΡΟΣ

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Ο ΣΥΡΙΖΑ στην "δίνη" του προέδρου του Baba mea!Η γριά μου! »
επιστροφή στην κορυφή