Η Ελληνική μπούρκα | του Χρήστου Παπαδόπουλου
Τα κόμματα του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», έχουν θέσει σε υψηλή προτεραιότητα στην πολιτική τους ατζέντα, τη ψήφιση ενός αντιρατσιστικού νόμου. Ποιού; Μα είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης, μεταξύ των εταίρων της τρικομματικής κυβέρνησης, όπως μας πληροφορούν οι αρχηγοί του κυβερνητικού συνεταιρισμού. Δηλαδή τα αντιρατσιστικά τους φρονήματα, έχουν διαφορετική διαβάθμιση για τον καθένα ξεχωριστά.
Άλλοι είναι πολύ(!) αντιρατσιστικές και άλλοι απλά προσχηματικοί, γι' αυτό κατ' αυτούς, είναι επιβεβλημένος ένας συγκερασμός, ένας συμβιβασμός... Κάπου πρέπει να βρεθούνε... Τι είναι όμως αυτό που επιβάλει αυτή τη συνεύρεση τους; Που κάνει τα αντιρατσιστικά τους φρονήματα ροζ; Μήπως η διαχείριση του Κράτους Εκτάκτου Ανάγκης, ένεκα της οικονομικής κρίσης; Αλήθεια οι δημοκρατικές αξίες, για όλους αυτούς είναι έννοιες, που κάθε φορά θα πρέπει να μπαίνουν στην καλίμπρα των οικονομικών συγκυριών; Συνεπώς ανάλογα μ' αυτές καθορίζουν και τις δημοκρατικές τους αξίες ο «αριστερός» Κουβέλης, ο «συνταγματολόγος» Βενιζέλος και ο «ελληνόφρων» Σαμαράς;
Από μικρά παιδιά έχουμε μάθει ότι το τόξο, είναι ένα μέρος της περιφέρειας ενός κύκλου. Αλήθεια ποιος είναι ο κύκλος που αμφισβητείται ή απειλείτε, ώστε οι κυβερνητικοί εταίροι να κάνουν προσκλητήριο στις δυνάμεις του συνταγματικού τόξου; Μήπως ο κύκλος της δημοκρατίας και των πανανθρώπινων αξιών; Και αν ναι, τότε τι ήταν αυτό που τις συρρίκνωσε σε τόξο; Μήπως το Κράτος Εκτάκτου Ανάγκης; Και αν είναι έτσι, προς τι τότε προσκλητήριο; Αυτοί δεν έβαλαν την δημοκρατία μας στην καλίμπρα των τοκογλυφικών συμφερόντων;
Ο ρατσισμός, είναι το βασικότερο συστατικό στοιχείο του φασισμού. Είναι ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται και μαζικοποιείται. Είναι το όχημα με το οποίο, οι πιο ακραίες καπιταλιστικές δυνάμεις επιχειρούν να επικρατήσουν οικονομικά. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο φασισμός εμφανίζεται και αναπτύσσεται, όταν ένα Κράτος περιέρχεται σε Έκτακτη Ανάγκη1. Σε τέτοιες περιόδους ο άνθρωπος από τη φύση του συντηρητικοποιείται, αναζητά αναφορές που θα τον κάνουν να μη νιώθει αποκομμένος. Ακριβώς αυτή την ανάγκη εκμεταλλεύονται οι πιο ακραίες και αντιδραστικές οικονομικές δυνάμεις για να επιβάλλουν τη δική τους τάξη πραγμάτων. Δίνουν ως σωσίβιο για την αντιμετώπιση της κρίσης, τη συνοχή που έχει η οικογένεια, η συγγένεια εξ αίματος..., η φυλετική. Ενεργοποιούν ένστικτα αυτοσυντήρησης, μηδενίζοντας την ικανότητα των ανθρώπων για διανοητικές διεργασίες.
Επομένως το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο που προωθεί η τρικομματική κυβέρνηση, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η μπούρκα του ελληνικού συστήματος. Είναι η φορεσιά με την οποία προσπαθεί να κρύψει την ασχήμια των πιο ακραίων επιλογών2, που επιχειρούν να επιβάλουν οι σύγχρονοι ασύδοτοι εκμεταλλευτές των αγορών, σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι η προσχηματική διάθεση τους, να θεραπεύσουν την γάγγραινα με γητέματα.
1 «Φασισμός και Δικτατορία» Νίκος Πουλαντζάς
2 http://paxris.blogspot.gr/2012/11/blog-post.html