Τo Πoτάμι κι εμείς | της Λίλης Αγγελοπούλου*
Τα τελευταία χρόνια ζώντας μέσα σ' αυτή την πρωτοφανή κρίση, έχουμε δει πολλά φαινόμενα να εκτυλίσσονται σε αυτήν την χώρα.
Αρχικά βγήκαν οι αγανακτισμένοι με μια δυναμική που εξαντλήθηκε σε απρεπείς χειρονομίες και ύβρεις έξω από το κοινοβούλιο. Στην συνέχεια προστέθηκαν οι «κουκουλοφόροι» και έτσι η οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας κατέληγε σε οδομαχίες και καταστροφές. Μετά, αφού τίποτα δεν γινόταν, αφού χάθηκε η εμπιστοσύνη στα δεξιά και αριστερά κόμματα και αφού ούτε να διαδηλώσουμε δεν μπορούσαμε, εμφανίσθηκε η Χρυσή αυγή για να δώσει τις δικές της «λύσεις» εντός και εκτός κοινοβουλίου...
Καθώς συνέβαιναν αυτά, όλοι αναρωτιόμασταν που να πήγαν άραγε οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, οι άνθρωποι της δουλειάς που με την αξία τους ξέρουν να επιβιώνουν, οι νέοι άνδρες και γυναίκες που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους; Πού να πήγαν άραγε όλες αυτές οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να είναι οι πραγματικοί υπερασπιστές της δημοκρατίας, της αξιοκρατίας, της ισότητας και της ισονομίας, που θα μπορούσαν να αρθρώσουν μια ουσιαστική φωνή διαμαρτυρίας αλλά και να εκφράσουν βιώσιμες λύσεις που τόσο έλειπαν;
Και ενώ όλοι αναρωτιόμασταν, άρχισε να τρέχει το νερό στο ποτάμι που είχε στερέψει, κάποιος μικρός και τολμηρός ...kirikou τα κατάφερε με την πηγή κι έτσι ένας χώρος έκφρασης δημιουργήθηκε και επιτέλους υπάρχει η ευκαιρία να μπει η λογική μέσα σ' ένα πολιτικό σύστημα που δεν λέει να ομολογήσει την απόλυτη αποτυχία του.
Και η λογική στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία υποδεικνύει πως πρέπει να είμαστε για μια φορά ειλικρινείς με τους εαυτούς μας και αφού παραδεχτούμε τα λάθη μας, να παλέψουμε με τόλμη όλοι μαζί με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και να βρούμε τις λύσεις μέσα από την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
*Η Λιλη Αγγελοπούλου ειναι Γιατρός και υποψήφια Ευρωβουλευτής με Το Ποτάμι