Ανοιχτή επιστολή προς τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου| από τον Χρήστο Παπαδόπουλο
Πριν 53 χρόνια, μετά τη μεγάλη βία και νοθεία που διαπιστώθηκε στις εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, ο παππούς σας,
ο Γεώργιος Παπανδρέου, ξεκίνησε τον ανένδοτο αγώνα του «ώσπου η Δημοκρατία να νικήσει στην Πατρίδα». Ο αγώνας αυτός τελεσφόρησε μετά από δυο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε 4 σχεδόν μήνες, παίρνοντας το εκπληκτικό ποσοστό του 52,72% στις εκλογές της 16 Φεβρουαρίου του 1964. Μ' αυτήν του τη στάση πέρασε στην ιστορία ως ο Γέρος της Δημοκρατίας.
Πριν 19 χρόνια και ένα χρόνο πριν τον θάνατο του (την 27η Ιουνίου του 1995) ο πατέρας σας, ο Ανδρέας Παπανδρέου, στη συνέντευξη του, μετά την τότε σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανέφερε με διορατικότητα μεταξύ άλλων: «Βρίσκω ότι πάμε σ' ένα είδος συρρίκνωσης της εθνικής δύναμης αλλά όχι στο βωμό μιας συλλογικής δημοκρατικής διαδικασίας. Στο βωμό των κρίσεων και των συμφερόντων. Συμφερόντων, το λέγω, ρητά... δεν θέλω ν' αποκαλύψω ονόματα. Σας λέγω όμως ότι εδώ... υπάρχει σαφές σχέδιο για τη μηδενοποίηση των εθνικών κυβερνήσεων οι οποίες δεν θα μπορούν να παίξουν δημοκρατικά αποτελεσματικό ρόλο, αλλά θα υπόκεινται στις κατευθύνσεις που μας δίνει το διευθυντήριο...».
Σήμερα έρχεστε εσείς και λέτε επειδή η «κρίση που επαναφέρει συζητήσεις στις διεθνείς αγορές για Grexit και χρεοκοπία» δεν είναι απαραίτητη η προσφυγή στην ετυμηγορία του ελληνικού λαού και ότι είναι αναγκαίο «Η παρούσα Βουλή μπορεί και πρέπει να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας». Μήπως σας διαφεύγει της προσοχής κ. Παπανδρέου ότι οι περίφημες αυτές αγορές δεν είναι τίποτα άλλο παρά κερδοσκόποι και τοκογλύφοι; Συνεπώς οι διεθνείς αγορές, κατ' αυτή την έννοια, δε θα θέλουν ποτέ τις εκλογές ως μέσο ανάδειξης των πολιτικών ηγεσιών για να μη διαταράσσεται έτσι «ο επενδυτικός τους οίστρος». Αλήθεια αναρωτηθήκατε καθόλου αν η άποψη σας «Στην απευκταία περίπτωση, που δεν υπάρξει μια τέτοια θετική εξέλιξη και η ανευθυνότητα οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές, καλούμαστε όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας», σχετίζεται καθόλου με τις στάση τόσο του παππού σας, όσο και του πατέρα σας. Για ποιους λόγους λοιπόν τρέχετε να ευθυγραμμιστείτε με τις απαιτήσεις των διεθνών αγορών και του διευθυντηρίου, που τολμούν να υποδεικνύουν στον ελληνικό λαό ότι δεν πρέπει να κάνει χρήση της κορυφαίας δημοκρατικής διαδικασίας των εκλογών, για να εκλέξει νέα κυβέρνηση που θα είναι εναρμονισμένη με τη συλλογική του θέληση;
Σεις γνωρίζετε καλλίτερα από τον κάθε Έλληνα, αν ο παππούς και ο πατέρας σας δέχθηκαν ή όχι αντίστοιχες πιέσεις, τόσο από τα οικονομικά συμφέροντα εκείνης της εποχής, όσο και από τους τότε «συμμάχους» μας. Κι όμως στάθηκαν όρθιοι κι έκαναν το αγώνα τους. Βγήκαν με θάρρος στον Ελληνικό λαό και είπαν την αλήθεια.
Πάντως τον δρόμο «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή», τον χάραξαν ο Γέρος της Δημοκρατίας και ο Ανδρέας. Έδειξαν με το δικό τους τρόπο, έστω στο κατώφλι της ζωής τους, πως «τα στερνά μπορεί να τιμούν, αλλά και εν ανάγκη να νικούν τα πρώτα».
Εσείς όμως;