Ο ΔΙΟΓΚΩΜΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
του Α. Ανδριανόπουλου
Κάποιες έρευνες έχουν τελευταία δεί το φώς της δημοσιότητας αμφισβητώντας πως η Ελλάδα έχει υπερβολικό αριθμό δημοσίων υπαλλήλων. Υπάρχουν χώρες ισχυρίζονται (λ.χ. Βέλγιο, Βρετανία και κάποιες Σκανδιναυικές) που έχουν τους ίδιους η και περισσότερους υπαλλήλους. Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική. Στην Ελλάδα οι υπάλληλοι του κυρίως κράτους είναι, σύμφωνα με την σχετική απογραφή, 750.000.
Μαζί με τις ΔΕΚΟ και άλλους ημικρατικούς φορείς και καθώς και με διάφορους συμβασιούχους ο αριθμός είναι πάνω από εκατομμύριο. Οταν η Βρετανία λ.χ. έχει πάνω - κάτω ένα αριθμό μισθωτών του δημοσίου κοντά στα νούμερα αυτά δεν εξαγνίζει την ελληνική δημοσιο-υπαλληλία. Διότι οι Βρετανοί είναι κοντά στα 75 εκατ. Κι εμείς μόλις 10 !!
Σε πολλές ευρωπαικές χώρες επίσης (όπως η Βρετανία και το Βέλγιο) ο στρατός είναι επαγγελματικός. Και οι απλοί οπλίτες ακόμη περιλαμβάνονται στην μισθοδοσία του κράτους. Εξ' ού και οι σχετικοί αριθμοί διογκώνονται. Σε άλλες χώρες πάλι (λ.χ. Σκανδιναυικές) το κράτος αναλαμβάνει τον πολίτη από την κούνια μέχρι τον τάφο και του καλύπτει τα πάντα. Εύλογα ο δημόσιος τομέας είναι πολύ μεγάλος. Και τώρα έχει φτάσει κι' εκεί όμως σε οικονομικό αδιέξοδο (κυρίως στη Σουηδία). Η οικονομία στη χώρα αυτή βρίσκεται στα όρια της αντοχής της. Για αυτό και οι Σουηδοί εξέλεξαν πρόσφατα συντηρητική κυβέρνηση με καθαρά νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα ώστε να πραγματοποιήσει ουσιαστικές περικοπές.
Να μην ξεχνάμε πως η Σουηδία τα είχε βρεί με τους Ναζί στο ξεκίνημα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έμεινε ουδέτερη και διατήρησε έτσι αλώβητες τις βιομηχανικές της υποδομές. Που έχουν πιά σήμερα ιστορία πάνω από 100 χρόνια ομαλής λειτουργίας. Και που συνέβαλαν βέβαια στην ύπαρξη οικονομικού πλεονάσματος για τις κοινωνικές τους πολιτικές. Τώρα πιά όμως που η φορολογία πλησιάζει το 60% (και φεύγει από την χώρα πολύς κόσμος) το σύστημα ίσα που κατορθώνει να επιβιώσει. Το φάσμα του σοβαρότατου χρέους είναι κι' εκεί επικείμενο. Γι αυτό και προωθούν επειγόντως ριζικές μεταρρυθμίσεις. Οπως το ίδιο έχει κάνει και η κραταιά πριν λίγα χρόνια Γερμανία. Το γιγαντιαίο κοινωνικό κράτος της Ευρώπης δεν είναι δυνατόν πλέον να συντηρηθεί. Κι αυτά σε χώρες με αισθητά, είτε σε απόλυτους αριθμούς είτε κατ αναλογία, μικρότερες δημόσιες γραφειοκρατίες. Για να μην ξεχνάμε και την Ρωσία, με τα 138 εκατ κατοίκους, όπου η υπαλληλία του κυρίως κράτους δεν είναι παραπάνω από 550.000 άνθρωποι (!) Και θα μειωθούν κατά 25% τα επόμενα 5 χρόνια.
Εχουμε λοιπόν, πέρα από κάθε αμφιβολία, έναν από τους μεγαλύτερους δημόσιους τομείς στον κόσμο. Καλό θα είναι αντιμετωπίσουμε με αποφασιστικότητα και έγκαιρα το πρόβλημα.