ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΑΝΙΔΕΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ;
της ΑΝΘΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Μια εβδομάδα τώρα παρακολουθώ από κοντά και εγώ, όπως πολλοί άλλοι Έλληνες τις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων στην πόλη μου, την Θεσσαλονίκη. Είδα και άκουσα ανθρώπους, όλων των ηλικιών και όλων των ιδεολογιών. Διαπίστωσα λοιπόν, πόσο λειτουργική είναι η Δημοκρατία όταν δεν έχει χρώματα, πόσο αυθεντικός είναι ο πολιτικός λόγος όταν δεν είναι προέρχεται από επαγγελματίες, πόσο δημιουργική είναι η διαφωνία όταν ...
δεν είναι στημένη, πόσο περήφανα αντιστέκεται και διαμαρτύρεται ένας λαός που διασύρεται καθημερινά από τους πολιτικούς που τον αντιπροσωπεύουν και από την Ε.Ε.....Και αναρωτήθηκα πως γίνεται αυτός ο λαός να έχει φτάσει σε αυτό το σημείο εξευτελισμού; Πως είναι δυνατόν, ακόμα και σήμερα, να μην ακούει κανείς την κραυγή του;
Είναι λυπηρό και συνάμα τραγικό, αλλά όπως φαίνεται, δεν υπάρχει καμία σύνδεση των πολιτικών κομμάτων με την κοινωνία, δείχνουν να μην έχουν συνειδητοποιήσει την απόγνωση και την αβεβαιότητα που ζούμε όλοι μας, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Δεν έχουν ακούσει προφανώς νέους ανθρώπους να ομολογούν, πως δεν ξέρουν πια, τι μπορούν να ονειρευτούν και σε τι μέλλον να πιστέψουν. Δεν έχουν ακούσει ανέργους να φωνάζουν, πόσο τους έχει απαξιώσει αυτή η χώρα. Δεν έχουν ακούσει συνταξιούχους να αναρωτιούνται, γιατί δεν μπορούν να απολαύσουν τους καρπούς της εργασίας τους. Δεν έχουν δει την απόγνωση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα ατόμων με Αναπηρία, που δεν ξέρουν, αν αύριο θα συνεχίσουν να έχουν έναν χώρο να τους φιλοξενεί, αν θα μπορούν να συμμετέχουν σε προγράμματα απασχόλησης και δεν έχουν αφουγκραστεί σίγουρα , τον φόβο που τους προκαλεί ο κοινωνικός αποκλεισμός, που με τόση αξιοπρέπεια πολεμούν καθημερινά.
Είναι απίστευτο, αλλά κανείς δεν αναγνωρίζει σε αυτόν το λαό, ότι έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί αλλά και την ικανότητα να διεκδικήσει το μέλλον του. Ας τους ενημερώσει και τους τριακόσιους, λοιπόν κάποιος, πως το χειρότερο που μπορούν να κάνουν αυτή την στιγμή , είναι να υποτιμούν και απαξιώνουν την κίνηση των αγανακτισμένων πολιτών και να προκαλούν το λαϊκό αίσθημα, είτε με τις δηλώσεις τους, είτε με την προκλητική επίδειξη της «ασκητικής» καθημερινότητας τους. Δεν μπορώ να φανταστώ ποιο θα είναι το αποτέλεσμα αυτού του χάσματος, ανάμεσα στην πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες και στην πραγματικότητα που ζουν οι πολιτικοί μας, αλλά εύχομαι τουλάχιστον, μέσα από τις κινητοποιήσεις των πολιτών, να βγει πιο ενδυναμωμένη η Δημοκρατία και να έρθουν στην επιφάνεια αξίες που πάντα μας διέκριναν ως λαό, όπως η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, η αγωνιστικότητα....