Η εξέγερση των Ελλήνων Εβραίων στις 7 Οκτωβρίου 1944 στο Άουσβιτς! - VETONEWS Ειδήσεις από Κοζάνη, Γρεβενά, Καστοριά, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα, Μακεδονία και όλη την Ελλάδα

Κοέν, (ανήκε στην ομάδα του Κρεματορίου ΙΙΙ), ο οποίος ήταν ηγετικό στέλεχος της Αντίστασης στην προετοιμασία της γενικής εξέγερσης του στρατοπέδου και του Φίλιπ Μύλερ, του μοναδικού επιζώντα και αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων, όπως διαδραματίστηκαν στο Κρεματόριο IV. Σημαντικές είναι επίσης οι μαρτυρίες των Σλόμο Βενέτσια και Μαρσέλ Νατζαρή, οι οποίοι ανήκαν στην ομάδα του Κρεματρίου ΙΙΙ.

Στις 7 Οκτωβρίου, ο ουρανός ήταν γαλανός και ανέφελος. Στις 2.30΄ περίπου το μεσημέρι έφθασε ο ενωμοτάρχης Μπους, και διάφοροι άνδρες και φρουροί των SS έφθασαν στην αυλή μπροστά στο Κρεματόριο IV. Όλοι οι κρατούμενοι διατάχτηκαν να παραταχθούν, εκτός από δεκατέσσερις, που έλειπαν μακριά σε διάφορες εργασίες και -εν πάση περιπτώσει- δεν είχαν επιλεγεί. Κατόπιν, ο Μπους άρχισε να φωνάζει τους πρώτους αριθμούς στον κατάλογο, και συνέχισε καλώντας τους κατά φθίνουσα σειρά. Εκείνοι που επιλέχτηκαν για «τη μεταφορά» αναγκάστηκαν να σταθούν στην άλλη πλευρά της αυλής. Όσοι δεν περιλαμβάνονταν όμως ανάμεσά τους, μόλις άκουγαν τον αριθμό τους, μπορούσαν να επιστρέψουν στο Κρεματόριο V.

Όταν άρχισαν να εκφωνούν τα ονόματα των Ελλήνων, κανείς δεν απάντησε. Κάποια στιγμή -σύμφωνα με τις ελληνικές μαρτυρίες, ακούστηκε μια φωνή (πιθανόν του Ιωσήφ Βαρούχ από τη Θεσσαλονίκη) στα ελληνικά: «Θα γίνει ρε, ναι ή όχι το ντου που λέγαμε;». Αμέσως οι Έλληνες Ζόντερκομαντο όρμησαν στους Γερμανούς φρουρούς, τους αφόπλισαν, έκοψαν το συρματόπλεγμα και προσπάθησαν να ξεφύγουν στο παρακείμενο δάσος. Μερικοί Ούγγροι κρατούμενοι προσπάθησαν να αφοπλίσουν τους επαναστάτες για να μπορέσουν ίσως να σώσουν τις δικές τους ζωές, δείχνοντας στους Γερμανούς πως δε μετέχουν στην εξέγερση.

Οι σειρήνες, τα εκρηκτικά και οι πυροβολισμοί ενεργοποίησαν την Ασφάλεια του στρατοπέδου που περικύκλωσε το Κρεματόριο ΙV, όπου είχε συγκεντρωθεί η μεγαλύτερη ομάδα κρατουμένων. Ο Λεών Κοέν αναφέρει στη μαρτυρία του, πως μια ομάδα 25 Ελλήνων, πρόλαβαν και κλείστηκαν μέσα στο κρεματόριο IV, το οποίο πυρπόλησαν, και βλέποντας το μάταιο της αντίστασης επιχείρησαν μία ηρωϊκή έξοδο, ψάλλοντας –όπως αναφέρεται από μαρτυρίες κυρίως των γυναικών που δούλευαν στις εγκαταστάσεις του “Καναδά ΙΙ”- τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο. Και ο Σλόμο Βενέτσια και ο Φίλιπ Μύλερ επιβεβαιώνουν πως το Κρεματόριο πυρπολήθηκε και δεν ανατινάχτηκε, όπως πολλές φορές αναφέρεται λανθασμένα σε διάφορες καταγραφές.

Μόνο η ομάδα του Κρεματορίου ΙΙ κινητοποιήθηκε ενστικτωδώς στο άκουσμα των πρώτων πυροβολισμών. Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ρίξουν τον  Κάπο Carl Konvojent, ένα κτηνώδη ποινικό κρατούμενο, ζωντανό στο φούρνο… Αδύναμοι να επικοινωνήσουν με τους συντρόφους τους στο Κρεματόριο IV λόγω της απόστασης και πανικόβλητοι βλέποντας μεγάλο αριθμό SS να πλησιάζουν, προσπάθησαν να διαφύγουν μέσα από το φράκτη. Έκοψαν σε διάφορα σημεία τα συρματοπλέγματα που χώριζαν το Κρεματόριο ΙΙ από τον γυναικείο τομέα του στρατοπέδου και έτρεξαν με όλη τους τη δύναμη μερικά χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στο χωριουδάκι Rjasko, όπου βρισκόταν ένα υποστρατόπεδο του Άουσβιτς. Εκεί, κρύφτηκαν σε μια σιταποθήκη. Αλλά, γρήγορα περικυκλώθηκαν από τους SS οι οποίοι πυρπόλησαν τη σιταποθήκη και τους σκότωσαν όλους.

Μια ομάδα 27 (ή 30) κρατουμένων κατάφερε να διαφύγει και να κατευθυνθεί δυτικά, αλλά συνελήφθησαν από τη γερμανική Δημοτική Αστυνομία και φυλακίστηκαν σε μια μικρή πόλη της Γερμανίας. Μπόρεσαν και απέκρυψαν με επιτυχία την πραγματική τους ταυτότητα κι έτσι στάλθηκαν και φυλακίστηκαν στο Νταχάου.

Στο Κρεματόριο ΙΙΙ, σύμφωνα με τον Σλόμο Βενέτσια (Ζόντερκομαντο στην ομάδα του Κρεματορίου ΙΙΙ – αρ. 182727 και το Λεών Κοέν), ο Κάπο Lemke Pliszko πρόλαβε και κλείδωσε την μονάδα τους μέσα στην αίθουσα των φούρνων, βλέποντας το μάταιο της εξέλιξης της εξέγερσης και μη έχοντας κανένα σινιάλο από το Κρεματόριο ΙΙ για τη δική τους συμμετοχή -σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια-. Φαινόταν μόνο ο καπνός από το Κρεματόριο IV που καιγόταν και ακούγονταν πυροβολισμοί. Λόγω της απόστασης, δεν ήταν σίγουροι αν οι καπνοί προέρχονταν από το Κρεματόριο IV ή V. Έτσι, σώθηκε όλη η ομάδα από τους Γερμανούς, οι οποίοι όταν έφτασαν έκαναν προσκλητήριο και βρήκαν όλους τους Ζόντερκομαντο παρόντες και τον Lemke να διαβεβαιώνει πως κανείς δε συμμετείχε με κανένα τρόπο στην εξέγερση.

Στο Κρεματόριο V -πολύ κοντά στο Κρεματόριο IV, ο Κάπο κλείδωσε την εξωτερική πύλη της περιβόλου για δική τους ασφάλεια, ώστε να μην μπορεί να βρει καταφύγιο κανείς από τους εξεγερθέντες, όταν περικυκλώθηκαν από τους SS το Κρεματόριο IV. Παρ’ όλα αυτά, οι SS τους εκτέλεσαν όλους επιτόπου.

Στην αυλή του Κρεματορίου IV εκτελέστηκαν μεταξύ των άλλων ο Μωύς Ααρών, ο Ιακώβ (Βίκο) Μπρούδο, ο Ισαάκ Βαρούχ ο Σαμ Καράσσο. Ανάμεσα στους Έλληνες νεκρούς που κείτονταν έξω από το συρματόπλεγμα του Κρεματορίου ΙΙ ήταν και ο Ααρών Μπαρτζιλάι. Ένας Έλληνας από τη Θεσσαλονίκη, ο Ισαάκ Βενέτσια, που κατάφερε να τρυπώσει στις εγκαταστάσεις του «Καναδά ΙΙ» σώθηκε χάρη στον Κάπο που τον γνώριζε.

Οι απώλειες των Γερμανών SS ήταν 3 υπαξιωματικοί (Unterscharführer) νεκροί και 14 τραυματίες. Την επόμενη μέρα, τα 450 θύματα -αν και ο Μπους δεν ζητούσε πάνω από 300 ονόματα, αποτεφρώθηκαν στα κρεματόρια από τους εναπομείναντες συντρόφους τους. Από τους Έλληνες μόνο 26 είχαν επιζήσει. Όμως, αυτοί οι 450 άνδρες είχαν αγωνιστεί θαρραλέα και είχαν πεθάνει έντιμα, αρνούμενοι να υποταχθούν πειθήνια στη μοίρα τους. Αντιστάθηκαν ως την τελευταία ρανίδα του αίματός τους, ένα μοναδικό γεγονός στην ιστορία του Άουσβιτς.

Στις 10 Οκτωβρίου 1944, 14 από τους επιζώντες Ζόντερκομαντο συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στα υπόγεια του Block 11 (Το Μπλοκ των βασανιστηρίων και ανακρίσεων στο Κεντρικό στρατόπεδο –η φυλακή της φυλακής…). Οι ανακρίσεις από τους SS της Politische Abteilung (Γκεστάπο) διεξήχθησαν με μεγάλη σκληρότητα. Κανείς δεν επέζησε.

Μετά τη σύλληψη και φυλάκιση των 14 κρατουμένων στο Μπλοκ 11, απέμειναν μόνο 198 κρατούμενοι στην ομάδα του Ζόντερκομάντο.

Παράλληλα, η Politische Abteilung (Γκεστάπο), άρχισε μια αυστηρή έρευνα για να προσδιορίσει την ταυτότητα των κρατουμένων που είχαν συνεργαστεί με το Sonderkommando. Η ανακάλυψη των εκρηκτικών τους οδήγησε στις κρατούμενες που εργάζονταν στο εργοστάσιο της Union. Η υποψία επικεντρώνεται σε τέσσερις γυναίκες: στη Roza Robota και στις τρεις συντρόφους της, τη Reggina Safir, την Ella Gartner και την Ester Wajsblum. Οι νεαρές γυναίκες κατηγορήθηκαν για την τροφοδότηση των επαναστατών με πυρομαχικά. Φυλακίστηκαν στο Mπλοκ 11 και ανακρίθηκαν. Παρ΄ότι βασανίστηκαν βάρβαρα δεν έδωσαν κανένα όνομα από τα μέλη της Αντίστασης. Απαγχονίστηκαν δημόσια προς παραδειγματισμό στο κεντρικό στρατόπεδο, στις 5 Ιανουαρίου 1945, δηλαδή 14 ημέρες πριν φθάσει ο σοβιετικός στρατός.

Ο ιστορικός Steven Bowman γράφει για την εξέγερση των Ζόντερκομαντο πως ήταν μια πράξη μοναδική, γιατί ήταν η μόνη περίπτωση ένοπλης αντίστασης στο Άουσβιτς.  Ο ηρωισμός και η ανδρεία των Εβραίων που πήραν μέρος στην εξέγερση μεγεθύνεται από το γεγονός ότι λειτούργησαν σε ένα καθεστώς πλήρους απομόνωσης. Παρά το γεγονός ότι συνεργάστηκαν με διάφορες ομάδες από το αντιστασιακό κίνημα στο στρατόπεδο, με το οποίο είχαν σχεδιάσει από κοινού τη γενική εξέγερση, θα έπρεπε να αγωνιστούν μόνοι για τον εαυτό τους. Την ημέρα της εξέγερση ήταν εντελώς μόνοι τους… Η εξέγερση απέτυχε. Δεν υπήρξε καμιά εξωτερική βοήθεια στους κρατουμένους που εξεγέρθηκαν, και το σύνολο των κρατουμένων στο στρατόπεδο δεν συμμετείχε στον αγώνα τους. Ωστόσο, η ημέρα της εξέγερσης Ζόντερκομαντο έγινε σύμβολο εκδίκησης και εμψύχωσης για τους υπόλοιπους φυλακισμένους. Στο χώρο της δολοφονίας χιλιάδων και χιλιάδων θυμάτων, αυτοί μόνο ήταν οι Εβραίοι που πολέμησαν. Στο τεράστιο στρατόπεδο, με τους δεκάδες χιλιάδες κρατουμένους, μια χούφτα Ελλήνων Εβραίων δεν αποδέχτηκε την προδιαγεγραμμένη μοίρα της. Οι Εβραίοι της Ελλάδας βρίσκονταν σε θέση μάχης και ήξεραν πώς να υπερασπιστούν τη ζωή τους.

Ονόματα των Ελλήνων Εβραίων που έλαβαν μέρος στην εξέγερση του Άουσβιτς στις 7 Οκτωβρίου του 1944

• Maurice Aron
• Baruch Baruch (born in Arta in 1915)
• Isaac Barouch
• Joseph Barouch
• Aaron Barzilai
• Daniel Bennahmias
• Matys Bitali (born in Arta in 1913)
• Jacob Broudo
• Henri Nehama Capon
• Lean Cohen
• Raoul Djahon (born in Thessaloniki in 1919)
• Alberta Moissi Errera (born in Larissa)
• Dario Gabai
• Albert Gani (born in Preveza in 1916)
• Joseph Gani (born in Preveza in 1926)
• Moise Gani (born in Preveza in 1913)
• Pepo Gani (born in Preveza)
• Albert Jachon
• Haim Cohen
• Joseph Levy
• Samuel Levi (born in Ioannina in 1906)
• Sabetay Levis (born in Constantinople in 1910)
• Mois Levy (born in Constantinople in 1914)
• Michael Matsas (born in Corfu in 1909)
• Elia Mazza (born in Ioannina in 1902)
• Menasche (born in Xanthi in 1908)
• Mechoulam Eliezer (born in Xanthi in 1908)
• Abroum Meli (born in Kavala in 1902)
• Haim Misan (born in Arta in 1922)
• Moissis Misan (born in Arta in 1924)
• Albertos Misrachi (born in Chios in 1910)
• Mois Misrahis (born in Chios in 1911)
• Moissis Negrin (born in Ioannina in 1909)
• Dani Marc Nachmias
• Yossif Namer (born in Athens in 1924)
• Marcel Nadjary (born in Thessaloniki in 1917)
• Eugen Nakamoulis (born in Constantinople in 1904)
• David Persiadis
• Salomone Pinhas (born in Thessaloniki in 1924)
• Isaac Samuel Rousso
• Erikos Sevillias
• Selomo brothers
• Moissis Serris (born in Ioannina in 1919)
• Samuel Sidis (born in Trikala in 1904)
• Isaac Soussis (born in Arta in 1902)
• Jacques Soussis (born in Athens in 1909)
• Moissis Sabbetai (born in Arta in 1909)
• Giosepos Sabas (born in Arta in 1912)
• Pesos Sabas (born in Arta in 1912)
• Savas Sabetai (born in Trikala in 1911)
• Albert Salvado
• Alberto Tzachon
• Joseph Varouh (born in Corfu in 1910)
• Hugo Barouh Venezia
• Isaak Venezia
• Mois Venezia (born in Thessaloniki in 1921)
• Salomone (Shlomo) Venezia (born in Thessaloniki in 1923)
• Menahem Zakar (born in Patras in 1918)
• Yozef Zakar (born in Arta in 1924)

Πηγη:https://www.militaire.gr/evraioi-ellines-aoysvits/Π. Καρβουνόπουλος