2007 - 2011 πόσο κοντά ..... πόσο μακριά
Ήταν 2007 / Τότε όλοι εμείς ... ασχολούμενοι με την Περιφερειακή Ανάπτυξη , συμμετείχαμε με τις οδηγίες της Ευρ. Ένωσης και του Υπουργείου και σχεδιάσαμε ένα νέο Επιχειρησιακό Σχέδιο για την Δυτική Μακεδονία, ένα σχέδιο για πρώτη φορά εστιασμένο σε μεγάλο βαθμό σε δράσεις του τρίπτυχου :
Επιχειρηματικότητα / Περιβάλλον / Ανθρώπινο δυναμικό & σε παράλληλες δράσεις σχετιζόμενες με την ενέργεια .
Είναι 2011 / Παρατηρώντας τα υλοποιούμενα έργα του Περιφερειακού Προγράμματος, είναι πολύ εύκολο να δούμε πως αυτά αποτελούν στον κύριο κορμό τους έργα κλασσικών υποδομών (υδρεύσεις & αποχετεύσεις , δράσεις υγείας και πρόνοιας, οδοποιίες μικρής κλίμακας κλπ).
Τα έργα του ανωτέρω τρίπτυχου όπως και τα αυτά σχετιζόμενα με την ενέργεια απουσιάζουν σχεδόν πλήρως από τον κατάλογο έργων που υλοποιούν οι δημόσιοι φορείς - δικαιούχοι του προγράμματος .
Οι προγραμματισμένοι αρχικώς πόροι για τις δράσεις αυτές δεν εκχωρήθηκαν ποτέ στην Δυτική Μακεδονία και δεν θα υλοποιούν από φορείς της έως τη λήξη του ΠΕΠ το 2015.
Έργα υποδομών επιχειρηματικότητας (πρωτογενής - μεταποίηση – τουρισμός), έργα νέων τεχνολογιών και ψηφιακής σύγκλισης, ακόμη και δράσεις ενίσχυσης της απασχόλησης, έρευνας / δεν θα υπάρξουν στο ΕΣΠΑ για την Δυτική Μακεδονία (με τις μέχρι σήμερα διαμορφωμένες συνθήκες).
Πολλοί θα σκεφτούν ότι είναι μικρό το κακό, ας βελτιώσουμε τις βασικές υποδομές τουλάχιστον –
Όμως τα χρήματα αυτά, που ήδη είναι λίγα σχετικά με άλλες Περιφέρειες, ουσιαστικά χάνονται, καθώς διαχειρίζονται και διατίθενται σε κεντρικό Επίπεδο.
Η Δυτική Μακεδονία ως Περιφέρεια, λοιπόν, κινείται σε χαμηλές ταχύτητες ... χωρίς ουσιαστικούς πόρους.
Επίσης μέχρι πρόσφατα η διεκδίκηση των πόρων αυτών ήταν ανταγωνιστική /
Δυστυχώς σήμερα αποτυπώνεται έντονα ανταγωνιστικότητα μεταξύ των κοινωνιών, ενώ ουσιαστικά εκλείπει η συνεργατικότητα στις διεκδικήσεις υψηλού επιπέδου και φυσικά οι οικονομίες κλίμακα στην υλοποίηση δράσεων αλλά και βραχυπρόθεσμου σχεδιασμού.
Ταυτόχρονα φαίνεται πως τα προβλήματα που ανέκυψαν από την εφαρμογή του Καλλικράτη, αλλά και το αυτοδιοικητικό προφίλ όπως και η περιφερειακή αναπτυξιακή αντίληψη των νέων δημάρχων (οι πλέον ισχυροί παίκτες εφαρμογής αναπτυξιακής πολιτικής) δεν επιτρέπουν ιδιαίτερα αισιόδοξες προβλέψεις.
Η αυτοδιοίκηση λοιπόν αδυνατεί να βοηθήσει στην παρούσα φάση στην διεκδίκηση πόρων για την επιχειρηματικότητα και τις λοιπές προτεραιότητες που θέτει ο στρατηγικός σχεδιασμός μέσω του ΕΣΠΑ.
Είναι πλέον απαραίτητη από ποτέ, η δυναμική παρέμβαση των αποδυναμωμένων κοινωνικών εταίρων, πολλοί εκ των οποίων είναι ουσιαστικά ανύπαρκτοι στην διαδικασία επιρροής των περιφερειακών πολιτικών.
Εάν δεν δρομολογηθούν επίσημες και τεκμηριωμένες διεκδικήσεις η Δυτική Μακεδονία, από την επιδίωξη να θεωρείται Περιφέρεια της Ευρώπης σύντομα θα μοιάζει αναπτυξιακά, με τις Περιφέρειες των όμορων γειτονικών χωρών .