Τετάρτη, 28 Απριλίου 2010 08:47

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ « Α- ΚΡΙΣΙΑ» ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ Ή ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

ΤΗΣ ΑΝΘΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ 
 
Τους τελευταίους μήνες η ελληνική κοινωνία ζει μέσα στην παράνοια. Από την μια μεριά οι ειδήμονες του εξωτερικού που πηγαινοέρχονται στα ελληνικά υπουργία, ο έλληνας πρωθυπουργός οργώνει στην κυριολεξία την Ευρώπη για να εισπράξει το «λυπούμαστε αλλά….», οι υπουργοί, οι βουλευτές και οι δήθεν σωτήρες να αποδεικνύονται για μια ακόμα φορά «λίγοι» και ανεπαρκής. Από την άλλη όλοι εμείς οι απλοί πολίτες που προσπαθούμε να καταλάβουμε αν τελικά χρεοκοπήσαμε ή όχι, αν θα λάβουμε βοήθεια ή δεν θα λάβουμε και φυσικά πόσο ακριβά θα την πληρώσουμε (όλοι εμείς…). Το ποιο παρανοϊκό από όλα όμως είναι, πως φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούμε να έχουμε άποψη για ένα πρόβλημα που κάποιοι ευρωπαίοι μας χρεώνουν ως ολόδικο μας. Αυτήν την στιγμή, στην πραγματικότητα, εμείς δεν συνομιλούμε με κανέναν, απλά δεχόμαστε τις υποδείξεις των «εξωτερικών σωτήρων μας».
 
Αν αναλογιστούμε όλα τα παραπάνω θα συνειδητοποιήσουμε τα εξής: Όσον αφορά την χώρα μας, για μια ακόμα φορά αποδειχθήκαμε αναξιόπιστοι, ανίκανοι να χειριστούμε την «χρόνια εσωτερική μας κρίση» και φυσικά αναδειχθήκαμε ως αδύναμος κρίκος της Ε.Ε. που τελικά έσπασε ή αφέθηκε να σπάσει. Όσον αφορά την Ε.Ε. μάλλον από ότι φαίνεται δεν αποτελεί οικονομική ένωση και σίγουρα τώρα φαντάζει πιο απατηλό από ποτέ το όραμα της πολιτικοκοινωνικής ένωσης.
Αν θεωρήσουμε το πρόβλημα όλο δικό μας, όπως θέλουν να το θεωρούν οι Ευρωπαίοι, τότε αξίζει να σημειωθεί, πως εδώ και χρόνια γίνεται συζήτηση για κρίση, αλλά εννοώντας πάντα την οικονομική, αποστασιοποιόντας πως αυτή η αλυσίδα έχει και άλλους προβληματικούς κρίκους, τον κοινωνικό και τον πολιτικό. Δυστυχώς για τους δυο αυτούς κρίκους δεν γίνεται κανένας λόγος, αλλά ποιός νοήμον άνθρωπος μπορεί να πιστεύει πως θα ξεπεραστεί η οικονομική κρίση όταν έχουμε «βαλτώσει» και ως κοινωνία και ως πολιτεία; όταν έχουμε χάσει την ταυτότητα, το όραμα και τις αξίες μας; Προσπαθώντας λοιπόν να γίνουμε ευρωπαίοι (αν ποτέ γίναμε) χαθήκαμε στο δρόμο και το μόνο που καταφέραμε ήταν να γίνουμε ένα κολλάζ από ξένα στοιχεία. Μήπως λοιπόν η ανασυγκρότηση πρέπει να είναι ολική; Μήπως το νέο μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης πρέπει να έχει περισσότερο ανθρωπιστική, περιβαλλοντική και ελληνική βάση. Αυτό που χρειάζεται να γίνει, από σήμερα, είναι να δώσουμε νέες κατευθύνσεις και στον οικονομικό αλλά και στον κοινωνικοπολικό τομέα της χώρας μας. Με λίγα λόγια να δώσουμε περιεχόμενο στις από χρόνια επιδιώξεις μας για μια αεφόρος, ανθρωποκεντική, πράσινη, βιώσιμη ανάπτυξη και την δραστηριοποίηση μας επιτέλους στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας...
Ας μην κάνουμε το λάθος να επικεντρωθούμε στο οικονομικό σκέλος του προβλήματος (όπως μας προτείνουν) γιατί τα σκληρά μέτρα και η βαριά φορολογία από μόνα τους δεν θα φέρουν την ανάπτυξη αλλά θα εντείνουν τις κοινωνικοοικονομικές ανισότητες, θα οδηγήσουν σε κοινωνική εξέγερση ή σε έναν κοινωνικό συντηρητισμό, όπου οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες θα γίνουν για μια ακόμα φορά, ο αποδιοπομπαίος τράγος ( οι μετανάστες θα φταίνε για την ανεργία και την εγκληματικότητα, οι νέοι μας θα οδηγούνται σε μεγαλύτερα αδιέξοδα…).
Αν όλα τα παραπάνω πρέπει να τα κάνουμε εμείς που είμαστε τώρα σε αδιέξοδο, κάπως έτσι θα πρέπει να κινηθεί και η υπόλοιπη Ε.Ε. όταν συνειδητοποιήσουν πως δυστυχώς βρίσκονται και αυτοί σε κρίση και όχι μόνο οικονομική αλλά και ιδεολογικοπολιτική και κοινωνική…γιατί την πορεία της Ελλάδας θα την ακολουθήσουν και άλλες χώρες….

 

 
Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 28 Απριλίου 2010 11:46
Κατηγορία Ελεύθερο βήμα
επιστροφή στην κορυφή