Ανιστόρητο δημοψήφισμα / του Τάσου Τέλλογλου
Η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επικύρωση της συμφωνίας για τη μερική χρεωκοπία της χώρας είναι μια πέρα για πέρα απολίτικη απόφαση. Για έναν πολύ απλό λόγο: Η άλλη πλευρά της εξίσωσης αν ο λαός ψηφίσει «Όχι» θα είναι η άτακτη χρεωκοπία και αυτό, όπως και το τελευταίο παιδί γνωρίζει σε αυτή τη χώρα,
θα σημάνει την επιστροφή της χώρας στη δραχμή αλλά και πιθανότατα την έξοδό της απο την ΕΕ. Θα έχει καταφέρει ετσι ο Γιώργος Παπανδρέου και εμείς, υλοποιώντας την απόφασή του κατά το νόημα που επιθυμούμε να της δώσουμε, να είμαστε ο μόνος λαός της Ευρώπης που δεν ψήφισε για να μπεί στο κοινό νόμισμα αλλά για να βγει.
Στα χθεσινοβραδινά δελτία ειδήσεων αναφέρθηκε ορισμένες φορές οτι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δέν προχώρησε στο να κάνει δημοψήφισμα για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ για τον απλούστατο λόγο οτι μπορεί να το έχανε. Βλέπετε μερικές πολιτικές επιλογές είναι πάνω απο το ερώτημα πώς νομιμοποιείται μια εξουσία, ο Καραμανλής βρισκόταν τότε στο τέλος της θητείας του και η είσοδος της χώρας στην ΕΟΚ ήταν στόχος σημαντικότερος από το ποιός και γιατί βρίσκεται στην εξουσία.
Δεν είναι όμως μόνο ο Καραμανλής. Σε αντίστοιχο δίλημμα βρέθηκε και ο καγκελλάριος Κολ οταν η χώρα του έπρεπε να εγκαταλείψει το αγαπημένο της μάρκο για να μπεί στον αστερισμό του αντιπαθούς ευρώ. «Δεν κάνω δημοψήφισμα γιατί θα το χάσω» ήταν η θέση του Κολ που γνώριζε οτι το κοινό νόμισμα ήταν κάτι σημαντικότερο από τη νομιμοποίηση των επιλογών του.
Δεν γνωρίζω αν ο πρωθυπουργός έχει πλήρη επίγνωση της διεθνούς πτυχής των πρωτοβουλιών του. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος οτι σκέφτηκε τι θα σημάνει για τους Ιταλούς, για τους Ισπανούς, για τους Γάλλους, τους Σλοβάκους, των οποίων η κυβέρνηση έπεσε για να υποστηρίξει την επέκταση του EFSF αυτή του η πρωτοβουλία, ιδιαίτερα αν καταλήξει στο «όχι» και ιδιαίτερα μέχρι να καταλήξει σε ένα αποτέλεσμα. Το τι θα σημάνει για τους Έλληνες νομίζω πως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Αλλά εν πάση περιπτώσει για το πολιτικό προσωπικό μας είμαστε υπεύθυνοι οι ίδιοι. Οι άλλοι όμως θα επιβεβαιώσουν απλά ότι είμαστε μία «ξεχωριστή περίπτωση» περίεργων ανθρώπων που δανειστήκαμε δύο φορές το ΑΕΠ μας μέσα σε 3 χρόνια για να βγούμε από την κρίση, βγήκαμε από το ευρώ βυθίζοντας την Ευρώπη σε μία κόλαση. Στην πολιτική, κύριε πρωθυπουργέ, υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι τόσο σημαντικά που δεν αποτελούν απλά «εξαρτήματα» ενός διλήμματος.