Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟ ΛΟΒΕΡΔΟΥ ΣΤΟ ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ - Η ''ΚΑΚΟΓΟΥΤΣΤΙΑ'' ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕ ΤΟ ''ΟΡΑΜΑ''
Όταν έφθασε στην Κοζάνη για να λάβει μέρος στα εργαστήρια του ΠΑΣΟΚ, έκανε έφοδο στο ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ νοσοκομείο Κοζάνης. Χωρίς την παρουσία κάμερας και δημοσιογράφων, ακόμη και χωρίς την παρουσία του διοικητή του νοσοκομείου. Ο Α. Λοβέρδος έφθασε στην είσοδο, χαιρέτησε ...
ευγενικά το προσωπικό και συστήθηκε, «γειά σας είμαι ο υπουργός Υγείας». Κάποιοι τ΄χασαν, αλλά αμέσως τον αναγνώρισαν. Εξάλλου είναι δεινός ομιλητής και πολυ-καλεσμένος στα δελτία των οκτώ.
Περπάτησε στα υπόγεια του νοσοκομείου, πέρασε από τους θαλάμους και τις κλινικές μίλησε με ασθενείς και το προσωπικό βάρδιας. Δεν νομίζω να τον ενθουσίασε και πολύ η εικόνα του νομαρχιακού νοσοκομείου. Αλλά αυτό θα φανεί στο μέλλον όταν θ’αρχίσει να «σκαλίζει» την μούχλα που έχει αγκαλιάσει το ΕΣΥ
. .................................................................
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος ταχυδρόμος από το γνωστό τηλεοπτικό δίδυμο του νομαρχιακού συλλόγου των ΑΜΕΑ για τα ζητήματα υγείας στο Ν. Κοζάνης. Περίμεναν υπομονετικά τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου στη εξώπορτα του Εκθεσιακού κέντρου και του έδωσαν ένα φάκελο με τις υπογραφές για τα ζητήματα της υγείας, τα poster από την έκθεση των παιδιών, που ζωγράφισαν στην κεντρική πλατεία. Ο πρωθυπουργός έσκυψε πάνω τους και με την αγγλωσαξωνική ευγένεια που τον χαρακτηρίζει, τους άκουσε να του εξηγούν για περίπου δυο λεπτά.
...................................................................
Η απόλυτη ένδεια και κακογουστιά στο μεγαλείο της. Μιλώ για τους σωτήρες υποψήφιους συμβούλους που αποφάσισαν να διαφημίσουν τηλεοπτικά το πρόσωπο τους και μας φλόμωσαν στο «Όραμα και την Ανάπτυξη». Μάλιστα κάποιοι μ’εντελώς ''αυθάδη'' τρόπο φρόντισαν να βάλουν πέριξ της κεφαλής τους «μπορντούρα», την περίφημη κόρη της Αιανής, μνημεία και αρχοντικά του 17ου αιώνα και ότι πολύτιμο άντεξε στην φθορά του χρόνου και διατηρήθηκε έως σήμερα.
Άλλος, με το θράσος που προσφέρει απλόχερα η άγνοια του, προσπαθεί να μας εξηγήσει γιατί πρέπει να γίνει δήμαρχος, έχοντας ως μουσική υπόκρουση «το χαμόγελο της Τζοκόντας» του Μάνου Χατζιδάκη.
Ακόμη και στην φιλοτέχνιση του φυλλαδίου τους ουδείς κατάφερε να μας παρουσιάσει κάτι δικό του. Έστω ρε αδερφέ, μια ωραία συμβολική φωτογραφία από κάποια εκδρομή του, που είδε κάτι και τον συγκίνησε. . Αντ’ αυτού, όλα κλεμμένα, και όλα, από τα έτοιμα της ιστορίας.
Και μετά σου μιλάνε για το μεγάλο ''όραμα" που χρειάζεται ο τόπος. Βρέ, ούστ απ’ εδώ!.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.