Ο εκλιπόντας Γ. Παλαιοκρασσάς, η παρουσία του στην προεδρία της ΔΕΗ και η σχέση του με το Λιγνιτικό Κέντρο ΔΜ
του Σπύρου Κουταβα
Ο Γ. Παλαιοκρασσάς πριν απο δύο ημέρες έφυγε πλήρης ημερών απο την ζωή. Με αφορμή τον θανατό του θα θυμίσουμε ορισμένες πτυχές της πολιτικής του δράσης του μιας και είχε διατελέσει για σχεδόν δύο έτη πρόεδρος της ΔΕΗ
(οχι διευθύνοντας σύμβουλος).
Δεν μπορούμε όμως να μην θυμίσουμε οτι μιλάμε για κορυφαίο πολιτικο πρόσωπο που είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990-1992, επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πρόεδρος της ΔΕΗ. Τον Ιούλιο του 1992 υπήρξε στόχος τρομοκρατικής επίθεσης της 17Ν με ρουκέτα στην οποία σκοτώθηκε ο 20χρονος φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν, ο οποίος περνούσε τυχαία από το σημείο ενω ο 1994 παραπέμφθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο για την πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής, αλλά τελικά με απόφαση του τότε πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου η υπόθεση παραγράφηκε..
Ομως θα σταθούμε στο σημείο που αφορά την περίοδο που ήταν πρόεδρος της ΔΕΗ 2004-2005. Πρόκειται για μια επεισοδιακή περίοδο εξ αιτίας του γεγονότος ότι με τις δραστηριότητά του δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από αυτά που έπρεπε να λύσει ως πρόεδρος, ενώ ουκ ολίγες φορές λάμβανε πρωτοβουλίες που άρμοζαν στον διευθύνοντα σύμβουλο της επιχείρησης. Λίγο πριν το τέλος του 2005 με δική του πρωτοβουλία πήγε επτά φακέλους έργων και αναθέσεων της ΔΕΗ ύψους πολλών εκ € στον Εισαγγελέα προκειμένου να ελεγχθούν, θεωρώντας ότι υπάρχει σπατάλη δημόσιου χρήματος. Ο εμβληματικός φάκελος στον οποίο είχε εστιαστεί το ενδιαφέρον ήταν αυτός της απευθείας ανάθεσης στον Μυτιληναίο κατασκευής μονάδας της ΔΕΗ στο Λαύριο Αττικής. Οι πρωτοβουλίες του τότε προέδρου της ΔΕΗ φαίνεται ότι δεν είχαν την συναίνεση του ΔΣ της επιχείρησης ούτε την συναίνεση του τότε αρμόδιου υπουργού Δ. Σιούφα και με εντολή του τότε πρωθυπουργού ο εκλιπόν παύθηκε από τα καθήκοντα του με τον ίδιο να στέλνει μια αιχμηρή επιστολή στον τότε Πρωθυπουργό.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το ΔΣ της ΔΕΗ τότε έλαβε απόφαση λέγοντας ότι έχει εμπιστοσύνη στις υπογραφές των στελεχών της εταιρίας και ότι δεν υφίσταται θέμα κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος. Από όλους τους φακέλους μια υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο αυτή της απευθείας ανάθεσης της μονάδας στο Λαύριο στο Μυτιληναίο με κατηγορούμενο τον τότε πρόεδρο της επιχείρησης Δ. Παπαούλια, τον διευθύνοντα σύμβουλο Στ. Νέζη και πολλά κορυφαία στελέχη της επιχείρησης για το αδίκημα της απιστίας. Τελικά οι εμπλεκόμενοι απαλλάχτηκαν αφού δεν στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία.
Το ενδιαφέρον στοιχείο όμως είναι ότι λίγα χρόνια αργότερα έγιναν επιπλέον έρευνες όπου εντοπίστηκε έμβασμα ύψους 250.000 ευρώ, το οποίο εμβάστηκε από αλλοδαπή εταιρία συμφερόντων του Ε. Μυτιληναίου σε εταιρία με πραγματικό δικαιούχο τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ .
Το έμβασμα μπήκε στην εταιρεία του Σ. Νέζη την περίοδο της ανάθεσης κατασκευής της μονάδας της ΔΕΗ.
Το 2018 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ασκήθηκαν διώξεις και οδηγήθηκαν στο δικαστήριο τόσο ο Νέζης όσο και ο Επιχειρηματίας. Τελικά το δικαστήριο απάλλαξε οριστικά τον Μυτιληναίο λόγω παραγραφής του αδικήματος της δωροδοκίας, ενώ οι δικαστές για τον ίδιο λόγο απάλλαξαν και τον πρώην πρόεδρο της ΔΕΗ Στέργιο Νέζη από το αδίκημα της δωροληψίας. Όμως ο πρώην διευθύνοντας σύμβουλος της ΔΕΗ κρίθηκε ένοχος για «ξέπλυμα» χρήματος και καταδικάστηκε πρωτοδίκως σε 5ετή κάθειρξη με αναστολή μέχρι την εκδίκαση της έφεσής του, ενώ του επιβλήθηκε και εγγύηση ύψους 100.000 ευρώ.
Αναφέρουμε τα παραπάνω για να υπενθυμίσουμε ότι χάρις στην πρωτοβουλία και την "ξεροκεφαλιά" του Παλαιοκρασσά ο οποίος προσκόμισε καινούργια στοιχεία στο δικαστήριο -παρά την απαλλαγή των μελών του τότε ΔΣ για το αδίκημα της απιστίας- προχώρησαν στην συνέχεια οι επιπλέον έρευνες για το πρόσωπο του Νέζη για να φτάσουμε στον εντοπισμό της "μίζας" των 250.000 € από τον επιχειρηματία.
Το Λιγνιτικό κεντρο δυτικης Μακεδονίας επισκέφθηκε το 2004 αμέσως μετα τους Ολυμπιακούς αγώνες συνοδευόμενος απο δυο συνδικαλιστικά στελέχη της ΔΑΚΕ τον Παναγιώτη Λόφτσαλη (μελος ΔΣτης ΓΕΝΟΠ0 και τον Π. Καραλευθέρη (Σπαρτακος) κι οι οποίοι τότε είχαν αναλάβει άτυπο ρόλο συμβούλου στον πρόεδρο.