Το πρόσωπο της αγυρτείας
του Σπύρου Κουταβά
Κάθε φορά που ο γνωστός ηγούμενος μονής του Αγίου όρους θέλει να μαζέψει χρήματα για διάφορες ανάγκες της Κοινοβιακής του κοινότητας, βγάζει στο θρησκευτικό παζάρι κειμήλια της μονής που σύμφωνα με την θρησκευτική
παράδοση θεωρούνται θαυματουργά. Ενα από αυτά είναι η «Ζώνη της Παναγίας» για την έλευση της οποίας οι αρχές της Κοζάνης επεφύλαξαν υποδοχή με τιμές υψηλού θεσμικού προσώπου, με την παρουσία στρατιωτικών τμημάτων, επισήμων προσώπων και εκπροσώπων φορέων της πόλης. Το κειμήλιο της μονής ετέθη σε λαϊκό προσκύνημα σε ιερούς ναούς της πόλης. Μέχρις εδώ όλα καλά, αφού πρόκειται για συνήθεις πρακτικές της πολιτείας αλλά και της εκκλησίας που έχουν καταντήσει «άτυπος θεσμός».
Αυτό που προξένησε οργή και θλίψη είναι ότι το κειμήλιο συνοδεία παπάδων και παρουσία κόσμου περιόδευσε στους εσωτερικούς χώρους του νοσοκομείου Κοζάνης στο ισόγειο του κτιρίου όπου ετέθη και σε λαϊκό προσκύνημα για τους υπαλλήλους, τους συγγενείς ασθενών η ακόμη και ασθενείς. Πρόκειται για ενέργεια εκμετάλλευσης του πόνου, της προσωπικής περιπέτειας που βιώνουν οι ασθενείς σε θέματα που μπορεί να τους στοιχίζουν ακόμη και την ζωή τους, και φυσικά φέρει την υπογραφή του διοικητή του νοσοκομείου κ. Δημήτρη Σιόλου. Αν και το νοσοκομείο διαθέτει στο προαύλιο χώρο κανονική εκκλησία όπου θα μπορούσε να τεθεί το ιερό κειμήλιο σε λαϊκό προσκύνημα και να γίνουν εκεί οι δέουσες Θρησκευτικές κατανύξεις, προτίμησαν τις αίθουσες του νοσηλευτικού ιδρύματος μετατρέποντάς το νοσοκομείο σε παρεκκλήσι για την εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπών τους.
Η ελπίδα, ο πόνος, η αδυναμία και το συναίσθημα της συντριβής που νοιώθουν οι ασθενείς με τους συγγενείς τους για την περιπέτεια υγεία τους, δεν μπορεί να γίνεται εμπόριο και στοιχείο εκμετάλλευσης από την διοίκηση του νοσοκομείου. Αντίθετα, εκτός των άλλων καθηκόντων που έχει, είναι και η ευθύνη της εντός του χώρου του νοσοκομείου να προστατεύει τους ασθενείς από κάθε είδους φαινόμενα εκμετάλλευσης.