«Σεβόμενοι την προσπάθεια μας, κερδίζουμε και το σεβασμό των άλλων»
«Στο ΠΑΣΟΚ, και στη Δημοκρατική Παράταξη που αυτό γνήσια εκφράζει, εκείνο που χρειαζόμαστε τώρα είναι σεβασμό απ΄ όλους και για όλους.
Σεβόμενοι εμείς οι ίδιοι, πρώτοι απ΄ όλους, τη μεγάλη προσπάθεια που κάναμε ως πολιτικός χώρος να κρατήσουμε όρθια τη χώρα, κερδίζουμε και το σεβασμό των άλλων».
Αυτή την τοποθέτηση έκανε ο αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων Πάρις Κουκουλόπουλος, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, όταν ρωτήθηκε σήμερα σε συνέντευξη του στο Ρ/Σ ΒΗΜΑ FM για το αν τίθεται θέμα διαγραφών στελεχών του κόμματος που διαφοροποιούνται και ασκούν έντονη κριτική στη σημερινή ηγεσία, συμπεριλαμβανομένου και του πρώην Προέδρου κ. Γιώργου Παπανδρέου.
Για το αν το ΠΑΣΟΚ «τελείωσε», όπως έσπευσαν κάποιοι να προεξοφλήσουν πρόσφατα, τόνισε πως «Παραμένει μεγάλο το αποτύπωμα μας στην ελληνική κοινωνία και αυτό πρέπει να αναζητήσουμε και να διεκδικήσουμε και αυτό θα συμβεί μόνον εφόσον ακουστεί, επιτέλους, δυνατά και καθαρά ή φωνή της βάσης. Σημασία έχει να εκφραστούν οι πολίτες και όχι να επιμείνουμε στην παλιά και ξεπερασμένη λογική των προσώπων και των ηγετικών ομάδων. Αυτό απαιτούν οι καιροί, αυτό πρέπει, πάση θυσία να επιδιώξουμε μέσα από τη συνεδριακή διαδικασία που ξεκίνησε ήδη».
Ο κ. Κουκουλόπουλος ξεκαθάρισε πως το ΠΑΣΟΚ στη θέση που βρίσκεται σήμερα και εν όψει του συνεδρίου της Δημοκρατικής Παράταξης, τρία πράγματα πρέπει να κάνει:
1. Να σεβαστεί όλη την προσπάθεια που έκανε μέχρι τώρα, κρατώντας τη χώρα όρθια στη δυσκολότερη κρίση της σύγχρονης ιστορίας της.
2. Να μιλήσει πολύ καθαρά για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στη χώρα, κάτι που μόνο το ίδιο κάνει και μπορεί να κάνει, την ώρα που το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα ασχολείται μόνο με τεχνητές πολώσεις και δημιουργία εντυπώσεων.
3. Να διευρύνει μέσω της συνεδριακής διαδικασίας τη συμμετοχή της βάσης, αφενός για να ξαναποκτήσει τα χαρακτηριστικά του κινήματος και αφετέρου για να εκφράσει και πάλι το πραγματικό του αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία, το οποίο είναι σίγουρα μεγαλύτερο απ΄ αυτό που κατέγραψαν οι τελευταίες εκλογές.
Όταν ζητήθηκε απ΄ τον κ. Κουκουλόπουλο να σχολιάσει τις σφοδρές επιθέσεις που γίνονται, τόσο απέναντι στο κόμμα, όσο και τον Πρόεδρο του, από πρώην Υπουργούς και στελέχη της προηγούμενης ηγετικής ομάδας, είπε τα εξής: «Η κριτική είναι θεμιτή και απαραίτητη, αλλά πρέπει ορισμένοι κάποτε να δώσουν και συγκεκριμένες απαντήσεις σε ένα καίριο ερώτημα. Και το ερώτημα αφορά το Μάη του 2010, όταν η τότε ηγετική ομάδα της Κυβέρνησης, αλλά και του κόμματος του ΠΑΣΟΚ, πήρε την απόφαση να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας την πρωτοφανή κρίση.
Τόσο εγώ προσωπικά που συμμετείχα και στο Πολιτικό Συμβούλιο, όσο και άλλοι, εκφράσαμε τις ενστάσεις και την αγωνία μας γι΄ αυτή την απόφαση. Ρωτήσαμε, και το επαναλάβαμε πολλές φορές, γιατί θα έπρεπε να αναλάβουμε μόνοι μας όλη την ευθύνη, χωρίς μέχρι σήμερα να πάρουμε οποιαδήποτε απάντηση.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, το μνημόνιο ήταν ο μόνος δρόμος που είχαμε, όπως και άλλες χώρες. Μόνο που εκεί την ευθύνη ανέλαβαν από κοινού τα κόμματα που ασκούσαν και την εξουσία.
Εμείς εδώ πήγαμε μόνοι μας, με αποτέλεσμα να βρίσκονται όλοι οι άλλοι απέναντι μας, παραπλανώντας ουσιαστικά και την ελληνική κοινωνία για την ύπαρξη άλλων, δήθεν, καλύτερων λύσεων. Και το κακό δεν είναι πως το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε, αναπόφευκτα, ένα τεράστιο κόστος. Το χειρότερο είναι πως το πλήρωσε η ίδια η χώρα όταν σύρθηκε το 2012 σε διπλές εκλογές, που κόστισαν ακριβά γιατί πολλά πράγματα πήγαν πίσω.
Μόνο τα ασφαλιστικά ταμεία να πάρουμε, για παράδειγμα, που παρασυρμένα απ΄ τον τότε αρμόδιο τομεάρχη της Ν.Δ. κ. Νικολόπουλο και το ΣΥΡΙΖΑ, δεν άκουσαν τις οδηγίες Κουτρουμάνη- Βενιζέλου, κάτι που έκανε το ΙΚΑ με αποτέλεσμα σήμερα να έχει καλύτερο χαρτοφυλάκιο από τότε, έχασαν μεγάλο μέρος των κεφαλαίων τους. Και δεν τα έχασαν εξ αιτίας του PSI, όπως ψευδώς εξακολουθούν να ισχυρίζονται ορισμένοι παραπλανώντας την ελληνική κοινωνία, αλλά επειδή πολύ απλά δεν άκουσαν τις οδηγίες που τους δόθηκαν.
Γι΄ αυτό επανέρχομαι στο ερώτημα που αφορά το Μάη του 2010 και την απόφαση μας να πάρουμε μόνοι όλο το βάρος της ευθύνης, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα μιλήσουν επιτέλους και θα μας εξηγήσουν όσοι πήραν την απόφαση γιατί το έκαναν».