ΠΑΜΕ: “...ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΦΩΝΗ, ΦΩΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΦΩΝΗ”
Όπως λέει όμως το τραγούδι “... δεν είναι η σιωπή φωνή, φωνή είναι μόνο η φωνή”. Και είναι αδήριτη ανάγκη να υψωθεί δυνατή φωνή διαμαρτυρίας τόσο για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΔΣΥ, διεκδικώντας άμεσες λύσεις, όσο και για τις πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που με την πολιτική τους οδήγησαν τα πράγματα στη σημερινή κατάσταση, βάζοντας στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής τους.
Δε επιτρέπεται για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα ο λαός να παρακολουθεί άφωνος την επιχείρηση αποδιάρθρωσης του ΔΣΥ από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προς όφελος του επενδυμένου στην υγεία κεφαλαίου. Στο λαό δεν αρμόζει ο ρόλος του θεατή, αλλά του πρωταγωνιστή. Ο λαός έχει φωνή, έχει και διεκδικήσεις. Τα κοινωνικά φαινόμενα έχουν κοινωνικές αιτίες, άρα πολιτικές και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζονται. Καταδείχνοντας τις αιτίες, τους υπεύθυνους και αντιπαλεύοντάς τους και διεκδικώντας άμεσες αλλά και διαρκείς λύσεις.
Κριτήριο των θέσεων και του διεκδικητικού πλαισίου του ταξικού εργατικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, για την Υγεία αποτελεί το γεγονός ότι ο εργαζόμενος λαός είναι ο αποκλειστικός παραγωγός όλου του τεράστιου πλούτου που υπάρχει και που η διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας μπορεί να αξιοποιήσει αυτόν τον πλούτο για να καλύψει πλήρως, δωρεάν, αξιοποιώντας όλα τα σύγχρονα μέσα και τις ανάγκες σε υπηρεσίες Υγείας για την πρόληψη, θεραπεία και αποκατάσταση, όλου του πληθυσμού χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αυτό απαιτεί την ανάπτυξη ενός ενιαίου συστήματος Υγείας με κεντρικό σχεδιασμό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Με κοινωνικοποίηση όσων επιχειρηματικών μονάδων της Υγείας πληρούν τις προϋποθέσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση, μπορούν να εκπληρώσουν πρωταγωνιστικό ρόλο οι δυνάμεις της εργατικής τάξης που έχουν συνείδηση του ρόλου και της αποστολής που καλείται να εκπληρώσει έτσι όπως εκφράζονται σαν ο ταξικός αγωνιστικός πόλος στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Σε αυτόν τον δρόμο του αγώνα καλούμε σήμερα όλους τους εργαζόμενους να υψώσουν δυνατά τη φωνή τους και μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα να διεκδικήσουν:
1.Την πλήρη κάλυψη των νοσοκομείων -με 8 γιατρούς ειδικότητας σε κάθε βασική κλινική- και των Κέντρων Υγείας με πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων με σχέση εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με 5ήμερο, 6ωρο, 30ωρο και 1 εφημερία τη βδομάδα στους γιατρούς, ώστε να καλύπτονται πλήρως όλες οι ανάγκες τους για κοινωνική, οικογενειακή και προσωπική ζωή.
2.Άμεση και χωρίς όρους και προϋποθέσεις μονιμοποίηση όλων των επικουρικών γιατρών και νοσηλευτών, των εργαζόμενων με μπλοκάκια και των συμβασιούχων.
3.Πρόσληψη όλων των ανέργων γιατρών και νοσηλευτών. Ένταξη των αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων των ιδιωτικών συνεργείων.
4.Να καλυφθούν όλα τα νοσοκομεία και τα Κέντα Υγείας με επαρκή σε αριθμό και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό.
5.Ανάπτυξη δημόσιων δωρεάν Κέντρων Υγείας σε όλη τη χώρα, στις πόλεις και την περιφέρεια με κριτήρια πληθυσμιακά, επιδημιολογικά, γεωγραφικά, με κατεύθυνση την πρόληψη, τη σύνδεσή τους με την οικογένεια, τους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης και άθλησης, τη μητέρα, το παιδί.
6.Κάλυψη των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος και τους επιχειρηματίες. Φορολόγηση του κεφαλαίου με 45%.
7.Απαγόρευση των συμβάσεων των ασφαλιστικών ταμείων με τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα στην Υγεία.
8.Σε όλο τον πληθυσμό βιβλιάριο Υγείας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμιά πληρωμή ή συμμετοχή στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, νοσήλια και θεραπείες. Κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και των συνταξιούχων στον κλάδο Υγείας.
9.Εξασφάλιση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας με συγκρότηση κρατικού σώματος Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφαλείας και λειτουργίας τους στα Κέντρα Υγείας.
10.Δημόσιο καθολικό, υποχρεωτικό ασφαλιστικό σύστημα. Σύνταξη στα 60 χρόνια στους άντρες, 55 στις γυναίκες και 55 - 50 αντίστοιχα στα Βαρέα Ανθυγιεινά.