της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Πρωτομαγιά στην Αλεξανδρούπολη. Μέρα περηφάνιας,μνήμης και εργατικής τιμής. Η φύση αγαλλιάζei και οι ελάχιστοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ μαζεύτηκαν μπροστά στο Εργατικό Κέντρο του νομού Έβρου.
Εργατική Πρωτομαγιά αλλά με λίγους εργαζομένους. Η κατάθεση στεφάνων έγινε σε στενό οικογενειακό περιβάλλον. Τα εμπορικά καταστήματα ήταν ανοικτά και ελάχιστοι πολίτες μπόρεσαν να ανταποκριθούν στο αγωνιστικό κάλεσμα.Τριάντα άτομα βρέθηκαν στην συγκέντρωση.Το είδαμε και το σχολιάσαμε αλλά τίποτα δεν μας πτοεί.Η ζωή συνεχίζεται και εμείς οι λίγοι θα γίνουμε πολλοί.Λίγο πιο κάτω ,σε απόσταση εκατό μέτρων,στην λεωφόρο Δημοκρατίας ,οι οπαδοί του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ κάνουν την δική τους πορεία. Σαν να είναι μόνο δικοί τους υπόθεση η ύφεση και η οικονομική κρίση της Ελλάδας. Γιορτάζουν και αυτοί την Πρωτομαγιά. Είναι δυνατόν να διαχωρίσουν την γιορτή-απεργία σε δύο μέρη; Καιρός δεν είναι να καταλάβουν ότι δεν μπορούμε να έχουμε την πολυτέλεια να λειτουργήσουμε σε χώρια στρατόπεδα; Αδικούμαστε όλοι ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος.
Οι περικοπές γίνονται σε όλα τα επίπεδα του ελληνικού πληθυσμού.Τίποτα δεν θα επουλώσει τις πληγές του μνημονίου εκτός από το βάλσαμο της ενότητας. Έχουμε τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια αιτήματα. Τι μας χωρίζει; Αύριο θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Αύριο θα έρθουν μαζί μας περισσότεροι επειδή θα καταλάβουν ότι σε αυτά τα χρόνια δύσκολα μόνο ενωμένοι θα καταφέρουμε κάτι. Μόνο μαζί με τους όλους του αδικημένους θα καταφέρουμε κάτι. Ζητάμε μία αξιοπρεπή δουλειά και ένα περήφανο βιό. Ζητάμε να σταματήσει η κοροϊδία και να σταματήσει η αύξηση του αριθμού των ανέργων. Θέλουμε να κρατήσουμε τα παιδιά στην χώρα μας, δίπλα μας και να αξιοποιηθούν οι δυνατότητές και οι ικανότητές τους σωστά για την ανάκαμψη της χώρας μας.
Τα πραούστια τα γνώρισα για πρώτη φορά στην Αλεξανδρούπολη. Με μάγεψε η γεύση τους.Τα μικρά εύγευστα δαμάσκηνα, το πραούστι όπως τα ονομάζουν στο πανέμορφο νησί στη Σαμοθράκη κατέχουν ιδιαίτερη θέση στις προτιμήσεις των εβρητών. Αποτελούν θρακιώτικο παραδοσιακό προϊόν αφού είναι στον Έβρο Ολοστρόγγυλα, κίτρινα δαμάσκηνοκορόμηλα,είναι πραγματικά μοναδικά σε γεύση και άρωμα..Ώριμα, μοιάζουν με κατακίτρινες μπαλίτσες που κρέμονταν από τα κλαδιά και δεν ...ξεκολλούν από το δέντρο. Βλέποντας τα, τα υποτιμάς.Λες ότι είναι για πέταμα. Μια δοκιμή θα σε πείσει ότι αξίζουν και με το παραπάνω.Μικρά,καφετί και νόστιμα.Ότι χρειάζεσαι για τον ουρανίσκο σου.Τύφλα να έχουν τα δαμάσκηνα Γαλλίας και Αμερικής.Ο επιμένων ελληνικά κάτι ξέρει!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει και αυτός κάποιες ιδιαιτερότητες και οι λίγοι, που το ξέρουν, δεν το εγκαταλείπουν.Δεν εγκαταλείπει το δέντρο της Αριστεράς. Πείθει σαν πρόγραμμα και στόχους. Φτάνει να διαβάσεις και να κατανοήσει αυτά που επιχειρεί να κάνει για να βγάλει την χώρα από την κρίση.Σαν κάποια άτυπα πραούστια ο ΣΥΡΙΖΑ αξίζει και να δοκιμαστεί και να ψηφιστεί!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.