Που θα πάει, πού θα πάει, τούτη η νύχτα που κρατάει και δεν λέει να τελειώσει, που θα πάει θα ξημερώσει (Γ. Αγγελάκας-Σαράβαλο)
της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Όλοι, σε αυτή την ζωή, κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.
Κάνεις κάποια πράγματα, ηθελημένα η μη, με μακροπρόθεσμα η βραχυπρόθεσμα πλάνα ανάπτυξης. Ανεξάρτητα από αυτά που έχεις υποσχεθεί ο κόσμος θα σε κρίνει μόνο ανάλογα με τα αποτελέσματα σου. Αυτά μετράνε!Θα σε θαυμάσει ή θα σε μουντζώσει. Όλοι, όταν ξεκινάμε μία διαδρομή, υποσχόμαστε σε εμάς, και στους γύρω μας, κάποια πράγματα. Δυστυχώς ελάχιστα από αυτά είναι στο επίπεδο των υποσχέσεων αλλά το τίμημα βαραίνει αποκλειστικά τους εαυτούς μας. Απογοήτευση, λίγη πίκρα και τι θέμα θεωρείται λήξαν. Όταν οι αποδέκτες είναι γύρω στα 10 εκατομμύρια τα πράγματα αλλάζουν και οι αντιδράσεις πολλαπλασιάζονται. Δεν μιλάμε για επανάσταση αλλά τουλάχιστον διαδηλώσεις και δημόσιες διαμαρτυρίες. Μερικοί βγαίνουν στους δρόμους άλλοι μένουν στα σπίτια τους και ζαρώνουνε.
Ζαρώνουμε είναι μία έκφραση που χρησιμοποιείται στην Θράκη. Ειρωνεία για τα ζαρωμένα άτομα με έντονα σημάδια της κόπωσης και της εξάντλησης. Στα πρόσωπα και τις ψυχές των ανθρώπων. Δυστυχώς αυτό περνάμε όλοι μας τα τελευταία 3 χρόνια..Από τότε που τα μνημόνια μας έχουνε θάψει στην μιζέρια και στην κακομοιριά. Όπως το σύκο ή η σταφίδα που έπεσε κάτω και πλέον τρέφεται μόνο από τους χυμούς του. Εξαντλεί όλα τα αποθέματα νερού που διαθέτει. Έτσι και εμείς οι άνθρωποι αυτού του τόπου έχουμε ζαρώσει. Μας καταδίκασαν στον αφανισμό. Στην εξάντληση όλων των αποθεμάτων μας σε νερό, σε λεφτά, σε ποιότητα ζωής. Ψάξαμε, αγωνιστήκαμε, κουραστήκαμε και τώρα τίποτα δεν μας περισσεύει. Έχουν τελειώσει τα πάντα. Έχουμε στεγνώσει από ρευστό, από νερό, από ενέργεια και κινδυνεύουμε να καταρρεύσουμε επειδή έχουμε εξαντλήσει όλα τα αποθέματα. Ζαρώνουμε όχι επειδή γερνάμε. Αλλά επειδή μας το επιβάλλουν άλλοι ,που μας έχουνε στερήσει όλες τις πηγές της ψυχικής και της σωματικής μας ενέργειας. Εμείς φταίμε, εμείς τους αφήσαμε. Παραιτημένοι, μέσα στα καβούκια μας, πάνω στις πολυθρόνες και τους καναπέδες μας. Αδρανείς απέναντι στην αδικία. Μας έχουνε στραγγίσει. Σε όλους τους τομείς, σε όλα τα επαγγέλματα μας έχουνε στεγνώσει!
Οι στίχοι του Γ. Αγγελάκα κρύβουνε μία ελπίδα αλλά και μια ευχή. Η νύχτα που κρατάει τρία χρόνια πρέπει να τελειώσει .Θα ξημερώσει και για μας αλλά μόνο όταν θα πάρουμε θέση. Θα διατηρήσουμε την ψυχική και την σωματική μας ενέργεια επειδή έχουμε έναν κοινό σκοπό. Δεν είναι αργά να ξεκινήσουμε. Δεν θα αφήσουμε να ξεραθεί η γη και το σώμα μας. Θα τα ποτίσουμε με το δικό μας αγωνιστικό νερό!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.