Της Αννιτας Λουδαρου
Μου αρέσουν πολύ τα φτηνά πράγματα. Αυτά που έχουν αγοραστεί με την οκά, με μόνο κριτήριο αξιολόγησης την υπεροχή της αισθητικής τους σε σύγκριση με τα διπλανά τους στο ίδιο ράφι. Τα φτηνά ποτήρια, που δεν είναι σπουδαία,
που τα σπας και λες δεν πειράζει, σιγά το ποτήρι. Κάπως έτσι είναι αλήθεια δεν πειραζει. Η αλήθεια είναι ότι φτηνά αγορασμένη την μεγαλοψυχία την προσφέρεις όσο ναναι πιο γενναιόδωρα.
Η φτήνια μας εξασφαλίζει μια συναισθηματική απόσταση, που με την σειρά της εξασφαλίζει την μη φροντίδα, την μη αγάπη. Είναι η ίδια φτήνια που μας κάνει να μοιάζουμε ρεαλιστές, ενώ η αλήθεια είναι ότι μας είναι απλά πιο εύκολο να μην συνδεόμαστε με τα υλικά όταν είναι φτηνά.
Κάπως έτσι φτηναίνουν και τα πνευματικά επιτεύγματα. Είναι εύκολο να μην συνδεθείς με το φτηνό. Το δύσκολο είναι να μην συνδεθείς με το ακριβό. Όμως το ακριβό, όπως και να το κάνουμε πονάει όταν χάνεται. Το πληρώσαμε με το κόπο μας λέμε, και μετράμε την αξία του σε εργατοώρες, για να διακιολογήσουμε την ταραχή μας. Πονάει σαν να είναι πολύτιμο, ενώ στην ουσία είναι βαρύτιμο.
Μ΄αυτή την σύγχυση μεγάλωσαν πολλοί από εμάς. Και το πρόβλημα δεν είναι στις λέξεις αλλά στις έννοιες. Μέσα σ΄αυτούς τους παράξενους καιρούς το ακριβό είχε γίνει πολύτιμο αλλά το φροντίζαμε γιατί ήταν ακριβό και όχι γιατί ήταν ανεκτίμητο.
Το ζήτημα όμως είναι να αγαπήσεις. Να φροντίσεις και να προστατέψεις κάτι, μέχρι να μπορείς να πεις ότι σου είναι πια πολύτιμο. Όσα λεφτά και αν έχεις, δεν φθάνουν για να αγοράσεις την έγνοια. Η αγάπη δεν αγοράζεται. Το πολύτιμο όμως είναι και αγαπημένο και ο άνθρωπος δεν αντέχει πάντα τον αποχωρισμό από τα αγαπημένα. Γι΄αυτό κάποιες φορές από τον πόνο της απώλειας προτιμά να μην αγαπήσει.
Τα φτηνά, αναλώσιμα είναι μια έκφανση αυτής της ανάγκης και μαζί μια κάποια λύση. Αγοράζεις τα φθηνά για να τα σπάσεις κάποτε χωρίς άγχος. Στη εποχή μας, όλα συνέβαλαν στη ''σωτήρια'' αυτή αποστασιοποίηση. Όλα ταίριαξαν.Αφού συνέπεσε το φαινόμενο, να φθίνουν οι αξίες μέσα μας και να αδειάζουν οι τσέπες έξω μας, έτσι που να μην ξεχωρίζεις εύκολα την διαχωριστική μεταξύ φτώχειας και απαξίας.
Σκέψου όμως να φθάναμε σε μια μέρα που δεν θα είχαμε μια, αλλά όλα στην ζωή μας και γύρω μας να ήταν πολύτιμα. Και να πίναμε νερό στις χούφτες.
ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ
Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).
Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.
Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/
ann-lou.blogspot.gr/