της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Αυτό που μετράει ήταν να κρατάει αποστάσεις και να μειώσει τα ρίσκα (Λ. Πέρσον)
Από μικρά παιδιά οι γονείς μας, μας λένε να κρατήσουμε αποστάσεις.
Αρχικά από τα άλλα τα παιδιά που μπορούν να μας επηρεάσουν και μετά στην πορεία της εφηβείας μας από γεγονότα. Ήμαστε μικρά και ανώριμα όντα. Οι δικαιολογίες είναι απλοϊκές χωρίς κάποια τεκμηρίωση των ισχυρισμών. Φτάνει ότι βγαίνουν από τα χείλη των γονέων που και πιο μεγάλοι είναι και περισσότερα ξέρουνε. Πάντα αυτοί που μας αγαπάνε και θέλουν να μας προστατέψουνε από τα δεινά μας συμβουλεύουνε να κρατήσουμε αποστάσεις. Όχι από αυτούς τους ίδιους αλλά από τα γεγονότα και από τα ''κακά'' άτομα. Από αυτά που μπορούν να μας επηρεάσουν, να μας οδηγήσουνε σε λάθος μονοπάτια και τελικά σε λάθος διαδρομές. Από αυτά τα γεγονότα που μπορούν να χάσουμε τον έλεγχο των εξελίξεων. Από αυτά τα άτομα που έστω και το ότι μιλήσαμε μαζί τους μπορούμε να κακό χαρακτηριστούμε και να μας εξοστρακίσουν από την καλή κοινωνία. Περάσανε τα χρόνια, ενηλικιωθήκαμε και ακόμα μας δίνουν συμβουλές. Οι φίλοι και οι συγγενείς το κάνουνε από αγάπη αλλά και από έναν κρυφό εγωισμό. Η λογική είναι ''εγώ δεν τόλμησα να βγω αυτός για τι να το κάνει;''.
Η υποστήριξη είναι δεδομένη και η καλή πρόθεση επίσης αλλά στην πραγματικότητα πόσο πολύ θα μας στηρίξουνε να σταθούμε στα πόδια μας χωρίς βοήθεια; Ήμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε ή χρειαζόμαστε καθοδήγηση ακόμα και στον τομέα των κοινωνικών επαφών; Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό όταν άκουσα τα μύρια όσα που ειπώθηκαν για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και για τους άλλους πολιτικούς που απείχαν από την χθεσινή φιέστα. Άτυπες οδηγίες που είναι στο ίδιο μήκος κυμάτων με τις παλιές συμβουλές των γονέων μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναζήτησε παρηγοριά από τους ξένους καλεσμένους του κυρίου Σαμαρα.
Κράτα αποστάσεις είναι μία καλή συμβουλή αλλά δεν πρέπει να αποτελέσει πανάκεια και πυξίδα στην καθημερινότητά σου. Να το κάνεις για αυτά που δεν σε εκφράζουν ,αυτά που δεν σε γεμίζουν και κυρίως για αυτά που δεν μπορείς να ελέγξεις. Μην αφήνεσαι στην αδράνεια και στην ''καθοδήγηση'' και στο καπέλωμα. Άφησε ελεύθερο το πνεύμα σου και κάνε τις κρίσεις και τις επιλογές σου μετά από σωστό ''ζύγισμα'' των καταστάσεων. Μην φοβάσαι τις επιπτώσεις των συναλλαγών σου με τον κόσμο. Μην ανησυχείς για τα ρίσκα ,είναι στο πρόγραμμα, όπως στο πρόγραμμα είναι και να συγκρουστείς με άτομα και καταστάσεις. Δείξε συνέπεια σε αυτά που λες και κάνεις και πλήρωσε άφοβα το τίμημα. Μεγάλωσες πια!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.