Η φάμπρικα - VETONEWS Ειδήσεις από Κοζάνη, Γρεβενά, Καστοριά, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα, Μακεδονία και όλη την Ελλάδα

Έρευνες κοινής γνώμης, αριθμοί και στατιστικά στοιχεία για την νέα γενιά. Αλήθεια ποιος ακόμα επιμένει να βγάζει συμπεράσματα απ΄αυτά; Ναι βεβαίως καθρέφτης μας είναι οι στατιστικές. Πορτρέτα της νέας γενιάς οι αριθμοί. Μονάχα που ξεχνάμε πως οι καθρέφτες δεν φανερώνουν μόνο αλλά και συγκαλύπτουν. Αφήνουν πίσω υπόγεια ρεύματα και υπόγειες τάσεις. Πως μετριούνται στις έρευνες τα κίνητρα; Πως αξιολογείται η ένταση; Στην κάθε απάντηση, στην κάθε επιλογή. Εδώ έναν άνθρωπο έχεις απέναντι σου και πάλι δεν καταλαβαίνεις. Πολύτιμες ατομικές πληροφορίες συμπαρασύρονται και θυσιάζονται στην δίνη των κυρίαρχων τάσεων για να θεριέψει η φάμπρικα.

Μεσούσης της εκλείψεως του κοινωνικού κράτους και κολυμπώντας μέσα στα άγρια κύματα μιας παγκοσμιοποιημένης αβεβαιότητας, που αν δεν έχεις χρήμα πας ''σαν το σκυλί στ΄αμπέλι' , αυτό το μήνυμα διαμηνύεται παντού, καλούνται κάποια παιδιά να επιλέξουν το αυριανό τους επάγγελμα. Ας γελάσουμε πικρά. Με το φάντασμα της ανεργίας να υπονομεύει τα θεμέλια της ύπαρξης σου και να μεταμορφώνει σε ακόμη πιο σκοτεινό το σκοτεινό μέλλον, τι να περιμένουμε άλλο εκτός από την επιβίωση και το χρήμα, να έρχονται πρώτα στις αναζητήσεις; Λυπάμαι ίσως και να μας απαντούσαν, μα δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πιστέψουμε. Αμφισβητούμε μήπως τα λόγια τους; Δεν βρίσκουμε λογική την χρεοκοπία της πίστης στους θεσμούς; Δεν νομίζω. Όχι δεν είναι φιλοχρήματος ο νέος. Πιο σωστό θα ήταν να πούμε πως δεν είναι νεκρόφιλος. Όμως στις παρυφές μιας μη ζωής εξορίζεσαι δίχως χρήμα.
Λύπη, μελαγχολία, η καρδιά της απώλειας. Να μην αναρωτιωμάστε ούτε για τις καταθλίψεις, ούτε γιατί οι κάθε λογής αυτοκαταστροφικές τάσεις αυξάνουν με βήμα γοργό. Ψυχικό κόστος είναι αυτό. Καμιά επιλογή δεν είναι έτσι με το αζημίωτο. Εμείς όμως να μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε. Έχει το παιχνίδι αυτό τους δικούς του κανόνες.
Αλήθεια στους επαγγελματικούς προσανατολισμούς που παλεύουν τα σχολεία και στις αντίστοιχες έρευνες των Πανεπιστημιακών Τμημάτων επικοινωνίας και ΜΜΕ πως προσμετράται το ψυχικό κόστος , η απάθεια, η μόνωση του συναισθήματος, η κατάθλιψη όλα αυτά που στοιχειοθετούν αυτό το ΄με βαριά καρδιά'' που λέμε καθημερινά πια. Δεν έχουν παραιτηθεί άκοπα και χωρίς λόγο οι νέοι σήμερα από τα συλλογικά οράματα. Βάλε παιδιά να βοηθήσουν εθελοντικά παιδιά και θα δεις σε τι συντριπτικό ποσοστό θα τρέξουν. Παιδιά, το alter ego τους αυτό που χρειάζεται βοήθεια γιατί είναι αβοήθητο και απελπισμένο.
Είναι πολύ δύσκολο να είσαι νέος σήμερα. Να έχουν αλλάξει οι προοπτικές της ζωής σου. Να έχεις την υγεία σου, να μην πεινάς ακόμα αλλά κάπως να γίνεται και να χάνεις όνειρα. Να γλυστρούν σαν άμμος μέσα από τα χέρια σου. Να ονειρεύεσαι να ξυπνάς το πρωί και να πηγαίνεις σε κάποιο εργαστήριο , να κάνεις έρευνα , πειράματα, να κατακτάς γνώση μέρα με την μέρα και να γυρνούν να σου λένε πως είσαι ένα θύμα της κρίσης , αυτά τώρα δεν γίνονται και πως το πιο καλό που έχεις να κάνεις είναι να το συνειδητοποιήσεις μια ώρα αρχίτερα. Πως θα απαντούσες αλήθεια αν σου κάνανε τότε την ερώτηση ''ποιο θα ήθελες να είναι το σημαντικότερο που σου προσφέρει η εργασία σου;''

Θα μίλαγες για ενδιαφέρον, για ψυχική επένδυση, για το άνοιγμα των οριζόντων; Μήπως θα μιλούσες απλά για την επιβίωση; Και θα κατέθετες τα χαρτιά σου για ένα πιστοποιητικό ανυπαρξίας;Τι ουτοπία η ανεξαρτησία της ταυτότητας που ονειρεύτηκες.
Ξέρουμε τις απαντήσεις δυστυχώς. άλλωστε τις αντανακλούν και οι στατιστικές. Υποκινούμενες από τις ανάγκες της φάμπρικας απαντήσεις. Αυτό που δεν ξέρουμε ίσως, είναι πως ο υποκινούμενος νέος είναι ένας κατεξοχήν ακυρωμένος νέος. Ξέρετε πολλούς που εκχωρούν έτσι τον θάνατο τους ;