της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Η διαδρομή, μέχρι το Μαυροβούνη, ήταν ευχάριστη. Οι τέσσερις ώρες με το απαραίτητο διάλειμμα για καφέδες και τυρόπιτα
ήταν υπεραρκετές για να βρεθούμε στον μαγικό κόσμο της Μάνης. Η σμαραγδένια θάλασσα και το χαϊδευτικό κύμα μας δρόσισε και μας τόνωσε. Η ευχάριστη συζήτηση με τους μανιάτες και η επαφή μας με την ντόπια πραγματικότητα μας έβαλε εύκολα στο πνεύμα της Μάνης. Όλα αυτά ωραία και καλά μέχρι που βράδιασε και πέσαμε να κοιμηθούμε. Μία το ροχαλητό του ζευγαριού, από το διπλανό δωμάτιο, άλλη τα σμήνη των κουνουπιών που μας είχαν στήσει καρτέρι και το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν η συστηματική κραυγή ,λάλημα ενός πτηνού. Σάλπιγγα να ήταν δεν θα ηχούσε τόσο δυνατά για να ξυπνήσουν οι τεμπέληδες,. Μέσα στα άγρια χαράματα να επιμένει, ο άτιμος, να τραγουδάει και να μην νοιάζεται για τους κοιμισμένους τουρίστες. Να αδιαφορεί για την ώρα κοινής ησυχίας. Πως να το συνετίσεις το πτηνό;
Οι άγριες διαθέσεις μου δεν είχαν πώς να εκφραστούν δημόσια αφού δεν μπορούσα να εντοπίσω το ζωντανό. Πώς να εκτονωθώ αν δεν ήξερα που, σε ποιο κοτέτσι βασιλεύει ο κόκορας. Ακόμα και ανάλυση, επιστημονική, για τα επίπεδα τεστοστερόνης του εν λόγω κυρίου έκανα χωρίς να έχω θετικό αποτέλεσμα. Και έτσι πέρασε η πρώτη νύχτα..
Πήγαμε στο Σκούταρη και κάναμε το μπάνιο μας σε μία θάλασσα πεντακάθαρη και τουρκουάζ. Το απογευματάκι φτάσαμε στο Λιμένα για να απολαύουμε την δύση του ήλιου..Η ηρεμία του τόπου και η πανέμορφη θάλασσα έκαμψαν τις πολεμικές μου διαθέσεις.. Φτάνοντας στο ξενώνα ξέχασα να ρωτήσω που κατοικοεδρεύει το πτηνό και η δεύτερη νύχτα πέρασε λίγο πιο καλά. Φυσικά στις 4 το πρωί ο άγρυπνος τραγουδιστής ξανάρχισε αλλά το ρεπερτόριο του ήταν περιορισμένο. Το πρωί βιαζόμασταν να πάμε στο Ελαφόνησο και πάλι ξεχάστηκα .Φτάνοντας εκεί ένοιωσα σαν να είμαι σε άλλο κόσμο. Τα νερα ήταν σμαραγδένια η άμμος χρυσή, οι αμμόλοφοι θύμιζαν έρημο. Οι πολλές αποχρώσεις του γαλάζιου ,η απίθανη ζεστή αμμουδιά και η τεράστια πλαζ δικαιολογούν για τι θεωρείται μία από τις ωραιότερες πλαζ της Ελλάδας. Οι προσιτές τιμές(8 ευρώ για δύο ξαπλώστρες και μια ομπρέλα),οι πολύ καλές τιμές στο self service σε συνδυασμό με το νόστιμο φαγητό και το φιλικό περιβάλλον του camping δικαιολογούσαν για τι βρήκαμε τόσους νέους εκεί. Δυστυχώς μερικά αρπακτικά πουλιά μυριστήκαν το κέρδος και θέλουν να το αρπάξουν και να το κάνουν απρόσιτο στο λαό. Να στήσουν πεντάστερα ξενοδοχεία ,κασίνο και τουριστικά συγκροτήματα για να έρθουν μόνο οι πλούσιοι και οι μαυραγορίτες.
Η Μάνη είναι μία ευλογημένη γή ,πανέμορφη και δοξασμένη και είναι κρίμα να ΄΄πουληθεί΄΄ για ξένα και ντόπια συμφέροντα .Δυστυχώς θα ακολουθήσει την πορεία των τόσων άλλων περιοχών της Ελλάδας που θυσιάζονται για το κέρδος.
Η τελευταία μας βραδιά συνοδεύτηκε με τσίπουρα και γέλια στην ταράτσα του ξενώνα όπου μέναμε. Η γλύκα της νύχτας και η πολύ καλή παρέα που κάναμε με τους ξενοδόχους μου κόψανε πολύ την φόρα για τον κόκορα.. Φύγανε οι κακές σκέψεις για μαγείρεμα του κρασάτο στην κατσαρόλα με χυλοπίτες .Η νύχτα πέρασε ήρεμα και φυσικά ο κύριος με ξύπνησε από τα άγρια χαράματα αλλά δεν του κράτησα κακία. Ας είσαι καλά βρε πεισματάρικο πουλί και ας συνηχήσεις να ξυπνάς τον κόσμο. Είσαι ένα από τα λίγα παραδοσιακά στοιχεία του τόπου και σου αξίζει μόνο σεβασμό.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.