τη; Ευγενιας Ηλιοπούλου
Πολλές φορές στην ζωή μας αναρωτιόμαστε για τί αγαπάμε την δουλειά μας. Οι περισσότεροι θα απαντήσουν ότι είναι σαν ένα γάμο από συνοικέσιο στο οποίο με
την πάροδο του χρόνου αγαπάς λόγω συνήθειας. Το κάνεις επειδή περνάς 60% της ζωής σου στους χώρους όπου εργάζεσαι. Είναι η δεύτερη ζωή σου είναι η εργασία σου και σταδιακά την οικειοποιείσαι σε ένα τέτοιο βαθμό που θεωρείς αυτονόητο να κινηθείς λίγο αυθαίρετα στους χώρους της. Κάνουμε εύκολα την μετάβαση από την θέση του εργαζόμενου σε θέση ιδιοκτήτη. Ο χρόνος που έχουμε καταναλώσει για να μάθουμε , η γνώση του αντικειμένου και κυρίως η ταύτιση μας με το έργο μας κάνει λίγο υπερόπτες και εύκολα πέφτουμε στην λακκούβα που ονομάζεται κατάχρηση της εξουσίας. Όταν υπάρχει μία αμφισβήτηση αντιδράμε άσχημα και γινόμαστε εριστικοί και υπερόπτες. Πώς τολμάνε; Σε εμάς που έχουμε φτύσει αίμα για να την στήσουμε και να την κρατήσουμε σε κάποιο επίπεδο; Όλα αυτά τα δικαιολογώ επειδή το στοιχειό του χρόνου δικαιολογεί την μικρή αυθαιρεσία.
Η δουλειά δεν είναι δική μας, ήμαστε υπάλληλοι κάποιας υπηρεσίας ή κάποιου εργοδότη. Ακόμα και όταν μας ανήκει η επιχείρηση στην ουσία ήμαστε σκλάβοι αλυσοδεμένοι στους φόρους και τις υποχρεώσεις. Η ψευδαίσθηση της ελευθερίας ,η κτητικότητα εξαφανίζεται όταν έρχεται η εφορία και η τράπεζα για να μας τα πάρει.
Πολλά άτομα των ΜΜΕ δηλώνουν για δουλειά την προσωρινή τους απασχόληση μπροστά στις κάμερες. Η΄΄ αξιοζήλευτη΄΄ θέση του κομπάρσου ή της γλάστρας δεν απαιτεί μόρφωση και ούτε εκπαίδευση. Κάθεσαι και μοστράρεις τα κάλλη σου και περιμένεις να σου χαμογελάσει η μοίρα. Με την ίδια άνεση τω δηλώνεις και σαν επάγγελμα και ενοχλείσαι όταν σε αμφισβητούν. Ξεχνάς ότι όλα αλλάζουν. Η γλάστρες έρχονται και φεύγουν από τις εκπομπές επειδή και τα λουλούδια μαραίνονται και μπροστά στα φώτα χρειάζονται καινούργια και δροσερά.
Αυτές τις σκέψεις τις έκανα όταν άκουσα έναν κύριο που μεταπήδησε από πολλούς πολιτικούς χώρους ότι ξέρει καλά την δουλειά του. Πέντε φορές τον τίμησαν οι ψηφοφόροι του άσχετα αν άλλαξε στρατόπεδο και αντιστάθηκε σθεναρά στο μνημόνιο.¨Έφτασε ένα τηλεφώνημα από τον πρωθυπουργό για να αλλάξει πάλι στρατόπεδο και να αθετήσει τις προηγούμενες υποσχέσεις του. Τζάμπα και μάταια προσπαθούσαν οι δημοσιογράφοι να του υπενθυμίσουν τις προηγούμενες δηλώσεις του. Ανώφελη η υπενθύμιση ότι μπορεί να απογοητεύσει τους θαυμαστές του και να αναγκαστεί να υποχωρήσει σε ουσιαστικά, για τον τόπο, ζητήματα και τοποθετήσεις. Όλα ήταν μέλι και γάλα και ο φιλόδοξος πολιτικός ,πετούσε από την χαρά του που είναι από τους πρώτους ανεξάρτητους που θα μείνει ανεξάρτητος αφού είναι μόνο συνεργαζόμενος με το καινούργιο στέκι. Δεν αναφέρθηκε στη συναλλαγματική που υπέγραψε κάτω από το τραπέζι. Η συνείδηση του ήταν καθαρή. Ευτυχώς τον προσγείωσαν οι δημοσιογράφοι όταν τον ρώτησαν αν η απόφαση της ΝΔ έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω του τι θα κάνει. Εκεί δήλωσε ότι η δουλεία του είναι να υπακούσει!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.