Η λαϊκή Obor η αλλιώς τύφλα να έχει ηEurovision
Γράφτηκε από την ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η Obor είναι η μόνη η λαϊκή αγορά που έμεινε στο Βουκουρέστι. Τις άλλες τις έπνιξε η πρόοδος, η ανάπτυξη και η εμπορευματοποίηση.
Τα σουπερμάρκετ έχουν απλωθεί παντού καθηλώνοντας τον κόσμο στα τυποποιημένα προϊόντα. Στα οπωροκηπευτικά χωρίς γεύση και μυρωδιά. Σε προϊόντα τυλιγμένα σε χαρτί , σελοφάν και πλαστικό, από ξένες και μακρινές χώρες. Τα μικρά και τα μεγάλα σουπερμαρκετ που απλοποίησαν την ζωή αλλά στερούνται χάρης και ομορφιάς..Οι λαϊκές στο Βουκουρέστι ήταν γεμάτα παραδοσιακό χρώμα. Πολύς κόσμος έψαχνε για φρέσκα και φθηνά οπωροκηπευτικά προϊόντα από όλη την Ρουμανία. Πολύς κόσμος αναζητούσε παραδοσιακά είδη αλλαντοποιίας, λαϊκής κεραμικής τέχνης και ξύλινα κουτάλια. Εργαλεία φθηνά και χρήσιμα στην κουζίνα και στο σπίτι που δεν πουλιούνται πουθενά αλλού. Χωριάτικο φρέσκο τυρί και καπνιστό κασέρι από τους παραγωγούς από όλη την Ρουμανία. Κρασιά και ρακιά χωρίς ετικέτες αλλά με πολύ γεύση και περισσότερο, από το επιτρεπτό, οινόπνευμα. Χόρτα και λαχανικά που δεν εντάσσονται σε καμία άλλη κατηγορία αλλά ήταν νόστιμα και χωρίς χημικά.
Η αγορά Ομπόρ κουβαλάει μία ιστορία 300 ετών και είναι η μεγαλύτερη λαϊκή αγορά του Βουκουρεστίου .Απέχει λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο. Το XVII αιώνα ονομαζόταν ΄΄Το Έξω εμποροπανήγυρη΄ (tirgul de afara)΄. με υπαίθρια πώληση ζώων. Μετά μεγάλωσε αποκτώντας μόνιμη στέγη. Λόγω βροχής επέλεξα να πάω με ένα ταξί που είχε σκουριασμένη πόρτα και φρένα που έκλαιγαν σε κάθε στροφή αλλά δεν με ένοιαζε. Ήθελα να ξαναζήσω την ζωντάνια και να ξαναμυρίσω τα ανόθευτα λαχανικά. Να πιάσω συζήτηση με τους παραγωγούς και να τους ρωτήσω τα μυστικά της επιτυχίας τους. Να μάθω για τι οι ντομάτες τους έχουν γεύση και για τι τα αγγουράκια διατηρούνται τόσο τραγανά ,μετά από ημέρες που έγινε η συγκομιδή τους. Για τι μοσχοβολάνε τα καπνιστά λουκάνικα και πως νοστιμεύουν οι τσιγαρίδες. .Η αγορά στεγάζεται μερικώς και μόνιμα σε ένα μεγάλο κεραμιδί κτήριο και η άλλη μισή ήταν υπαίθρια έξω στην βροχή αλλά δεν πείραζε κανέναν. Οι νοικοκυρές διάλεγαν προσεχτικά ,οι άνδρες είχαν στηθεί στην ουρά για τα φαγώσιμα και τα παιδιά τρέχανε από εδώ και από εκεί. Ο κόσμος προτίμησε το έξω και ξεκουράζονταν στα ξύλινη τραπέζια ειδικά διαμορφωμένα για να κάθονται .Έπιναν μπίρα και κατανάλωναν τα μιτιτέι (6 κομμάτια /3 ευρώ)και τα γκόγκοασε (λουκουμάδες).Μια λαϊκή ορχήστρα (taraf) με σολίστα και μια μικρή χορωδία έπαιζε γνωστά λαϊκά τραγούδια .Οι θαρραλέοι είχαν αψηφήσει την βροχή και έστησαν χορό (hora).Η βροχή προφανώς δεν τους πτοούσε . Σιγά σιγά κόλλησαν και άλλοι. Γυναίκες και άνδρες, νέοι και γέροι και πολλά παιδιά ένωσαν τα χέρια τους σχηματίζοντας μια άτυπη χορευτική ομάδα. Το πανηγύρι ήταν σε εξέλιξη με πολύ κέφι, με γέλια και χαρές. Περαστικοί ,ξένοι και ντόπιοι είχαν μαζευτεί κάτω από το στέγαστρο και κουνούσαν ρυθμικά τα κορμιά τους χειροκροτώντας κάπου κάπου. Με λίγα λεφτά με πολύ κέφι πάντα ο λαός ξέρει πώς να το γλεντήσει.. Τύφλα να έχει η Eurovision!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.