Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ντρέπονται
Γράφτηκε από την ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
της ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ο πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό ανήλθε το 2014 στο 36,0% του πληθυσμού της χώρας.
Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στη περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (40,1%).Ο πληθυσμός ηλικίας 18-64 ετών που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό εκτιμάται για τους Έλληνες σε 37,6% και για τους αλλοδαπούς που διαμένουν στην Ελλάδα σε 68,3%(ΕΛΣΤΑΤ 2015)
Πέντε η ώρα το πρωί. Στην Πατησίων είδα ένα νέο άντρα. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που έστεκε. Με φθαρμένα αλλά καθαρά ρούχα. Κοντά στην πολυκατοικία μου. Με την πλάτη γυρισμένη .Στους περαστικούς. Έτρωγε λαίμαργα .Κάτι. Σε μια χάρτινη σακούλα. Βιαστικά με μισό μασημένες μπουκιές. Δύο μέτρα μακριά από τον κάδο σκουπιδιών. Σε λίγα λεπτά γύρισε προς το δρόμο, έριξε την άδεια σακούλα και προχώρησε προς την πλατεία. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης φώτισε το πρόσωπο του. Άλλη μια μέρα είχε ξεκινήσει με θετικά μηνύματα. Κάποιοι ανώνυμοι συμπολίτες του τον είχανε βοηθήσει. Να αναπνέει και να υπάρξει.
Η λιτότητα έχει αγγίξει, σε διαφορετικό βαθμό τα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Η φτώχεια, η πείνα, η ανεργία αλλά και η περηφάνια έχουν χρώμα και έχουν χώρα. Πολλοί συνάνθρωποι μας αναγκάστηκαν να κάνουν έκπτωση .Στην περηφάνια τους. Στην αξιοπρέπεια τους. Παραμένουν όμως ντροπαλοί. Δεν βγαίνουν έξω και δεν προσπερνάν εύκολα αυτές τις δυσκολίες. Περίπου 40% των ελλήνων είναι κάτω από το επίπεδο της φτώχειας και όπως προσπαθούν όπως, όπως να επιβιώσουν. Σε ποιά πλαίσια να διαχειριστούν το θέμα της πείνας και σε πόσα συσσίτια να πάνε; Δεν μπορούν και τους σκοτώνει η ιδέα ότι φτάσανε έως εδώ. Σε πόσες ουρές κοινωνικής αλληλεγγύης να στηθούν; Με ποιό πρόσωπο να σταματήσουν μπροστά σου και να ζητιανέψουν τρόφιμα; Υπάρχουν πολλοί που προτιμάνε να πεθάνουν παρά να ζητήσουν ανοικτά την υποστήριξη σου.
Ανάμεσα μας ευτυχώς υπάρχουν και πολλοί που ήταν, είναι και θα παραμείνουν ευαίσθητοι. Αισιόδοξοι που πιστεύουν ότι υπάρχουν ακόμα επιλογές. Υπάρχει ακόμα ανθρωπιά και οι αλληλέγγυοι έλληνες θα μείνουν ενωμένοι. Θα κάνουν τα πάντα. Για την μάννα πατρίδα. Διακριτικά προσφέρουν , προσέχουν και είναι επιφυλακτικοί στο να μην θίξουν και να μην ενοχλήσουν .Με την γενναιοδωρία τους. Αγοράζουν τρόφιμα και τα συσκευάζουν σε καθαρές σακούλες .Τοποθετούν ,σε πλαστικά κυπελάκια τα τρόφιμα που τους περισσεύουν. Τα κρεμάνε σε ειδική θέση. Ευδιάκριτα .Κοντά στους κάδους σκουπιδιών. Σε διάφανες σακούλες για να τις αναγνωρίσουν εύκολα. Αυτοί που πεινάνε αλλά ντρέπονται να ζητήσουν.
Κοντά στους πολλούς που πεινάνε υπάρχουν και οι λίγοι χορτάτοι. Αυτοί που κάνανε την διαπλοκή τρόπο ζωής. Αυτοί που δεν ντρέπονται ότι είναι οι πραγματικοί υπεύθυνοι. Της καταστροφής. Οι χοντρόπετσοι και οι ανάλγητοι. Που γράψανε στις σόλες των παπουτσιών τους την μοίρα της Ελλάδας. Που είχαν σαν μοναδικό σκοπό .Την πολιτική και οικονομική .Δόξα. Τους. Που δώσανε μάχες και μάχες στα έδρανα Της Βουλής..Που δηλώνουν περήφανοι για τα κατορθώματα τους. Ενήμεροι για τις θυσίες ,την λιτότητα και την φτώχεια του λαού τους αλλά είναι χαρούμενοι που θα ΄΄ σώσουν ΄΄ την μάνα Ελλάς. Χωρίς τον λαό της. Με όποιο τίμημα!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.