της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Μία φορά και έναν καιρό υπήρχε μία δημοκρατική χώρα. Η Ελλάδα! Εκεί σε γενικές γραμμές ο κάθε ένας ,απλώς ή μη πολίτης , είχε το δικαίωμα να εκφράσει ανοικτά και δημόσια την γνώμη του.
Είχε την ψευδαίσθηση της ελευθερίας λόγου και πράξεων. Επέλεγε άφοβα την εφημερίδα τους και παρακολουθούσε τον κανάλι ειδησιογραφίας της αρεσκείας του. Ήταν όλα καλά και με ασφάλεια. Φτωχοί και πλούσιοι ζούσαμε καλά..Αλλάξανε τα χρόνια, μπήκαμε στα χρέη και γονατίσαμε. Μέχρι τώρα ήμασταν απονήρευτοι. Πιστεύαμε στην δημοσιογραφική δεοντολογία και στους κανόνες συμπεριφοράς( εντός και εκτός )ενός τηλεοπτικού, έντυπου ή ηλεκτρονικού μέσου. Καθόμασταν καλοπροαίρετα μπροστά σε μία είδηση και τις εξελίξεις της χωρίς να αναρωτιόμαστε τι και πώς. Ήμασταν καλά παιδιά, με το πιάνο και τα γαλλικά μας. Από καλή οικογένεια και με σωστές αρχές ηθικής. ¨Όλα αυτά ανατράπηκαν στα χρόνια των μνημονίων. Ειμαστε σε εποχή εποπτείας. και το ξέρουμε. Ενημερωνόμαστε για τα πάντα και μπαίνουμε σε διαδικασίες αμφισβήτησης πολλών καταστάσεων. Τίποτα δεν είναι όπως δείχνει αρχικά. Η χώρα μας είναι στο σταυροδρόμι ανάμεσα στον ισλαμισμό και τον χριστιανισμό αλλά ήταν εκεί εδώ και αιώνες. Η παγκόσμια απειλή του Ισλαμικού κράτους για τι γίνεται τώρα. Ο πανικός, ο φόβος και η αγωνία κυριαρχούν σε όλη την Ευρώπη. Ποιός εκπαίδευσε τους ΄΄ ήρωες ΄΄ που απειλούν όλο τον κόσμο; Ποιός τροφοδοτεί, με όπλα και καύσιμα, την επιθετικότητά του; Ποιός κερδίζει από την συνεχιζόμενη ένταση στην Μέση Ανατολή; Γιατι η τρομοκρατία δεν ΄΄ παίζει ΄΄ καθόλου στα αραβικά κράτη και κυριαρχούν στην Ευρώπη και την Ασία;
Η κατάσταση της χώρας μας είναι πολύ δύσκολη και τα ΜΜΕ ΄΄ κάνουν ΄΄ παιχνίδι!. Η οικονομική κρίση αλλά κυρίως η κρίση των αξιών μας έμαθε να ανακαλέσουμε πολλά. Πονηρευτήκαμε και διαβάζουμε τα μικρά γράμματα ακόμα και στα τυποποιημένα προϊόντα. Κοιτάμε καχύποπτα στην αυλή μας . Παράλληλα ρίχνουμε κρυφές ματιές στους διπλανούς μας. Τα χρόνια της αθωότητας έχουνε περάσει ανεπίστρεπτη Π.χ. Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας, που γίνεται στις πλάτες μας και η επιμονή της Γερμανίας να μην γίνει καμία περικοπή του χρέους (ενώ δεν έχει η ίδια άμεσο όφελος ) μας βάζει ιδέες.
Είναι θέμα προσωπικού μένους; Κρατεί μανιάτικο για τα ΄΄ παιχνίδια ΄΄ του Βαρουφάκη; Τρίζει η καρέκλα του Σόιμπλε (για αυτό δεν θέλει την λίστα από το Παναμά) και επιμένει να δείξει ένα ΄΄καλό΄΄ πρόσωπο στους ψηφοφόρους του; Διακρίνουμε αμέσως το ΄ ΄ χρώμα ΄΄ της κάθε είδησης και τα συμφέροντα που κρύβονται από πίσω της.. Πως διαρρέουν τόσο εύκολα κάποιες ειδήσεις που αφοράς στα κρατικά μυστικά. Θα ορθοποδήσουμε όταν έχουμε γύρω μας τόσους ΄΄ φίλους ΄΄
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.