της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ένα ψέμα παύει να είναι ψέμα όταν είναι απάντηση σε μία ερώτηση που ο άλλος δεν έχει δικαίωμα να κάνει (Ρ. Στάουτ-Ο ασύλληπτος δολοφόνος)
Λέμε ψέματα , μεγάλα ή μικρά, κατά συνθήκη, αλλά σίγουρα λέμε πολλά. Όλοι λέμε. Γιατί; Για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως επειδή είναι στην δική μας ανθρώπινη φύση. Κερδίζουμε κάποια πράγματα όπως προσοχή, κάποια δόξα ,κάποια εύνοια αφού αρέσουμε και σίγουρα ξεχωρίζουμε. Με τα καλά και τα κακά αυτού του συμβάντος..«Με τόσους Αφρικανούς στην Ελλάδα, τουλάχιστον τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου θα τρώνε σπιτικό φαγητό» είχε γράψει ,στο προσωπικό της λογαριασμό κοινωνικής δικτύωσης το 2012 δύο ημέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών αγόνων στο Λονδίνο. Θεώρησε έξυπνο και μπλάκ χιούμορ να χλευάσει τους φτωχούς και κατατρεγμένους αφρικανούς. Δεν τους έβαλε στην ίδια μοίρα με τους μαύρους συναθλητές της ,που κατά βάθος τους ζηλεύει για τις επιδόσεις τους. Τους αφρικανούς που σαρώνουν όλα τα μετάλλια στον στίβο. Αυτά είχε στο μυαλό , αυτά έγραψε και δυστυχώς βρέθηκαν πολλοί στο πλευρό της(Ι..Κασιδιάρης). Ο σάλος και κυρίως η αγανακτισμένη αντίδραση του φίλαθλού και μη ,κοινού προκάλεσε δικαίως τον αποκλεισμό της από την εθνική μας ομάδα. Με αυτή την δήλωση ,που μετά την ανακάλεσε και ζήτησε δημόσια συγνώμη νόμισε ότι όλα είχαν τελειώσει. Για αυτήν και για την καριέρα της
Ένα ψέμα παύει να είναι ψέμα όταν είναι απάντηση σε μία ερώτηση που ο άλλος δεν έχει δικαίωμα να κάνει. ;Ήταν αυτά που έγραψε ψέμα; Ήταν μια αλήθεια για την δική της λογική; Κάτι που ξεπέρασε το ολυμπιακό πνεύμα. Κανείς δεν την ρώτησε, και άλλωστε ποιός είχε δικαίωμα να το κάνει. Άρα τι το προκάλεσε; Έφταιγε η μαύρη φυλή ή απλώς θεώρησε ότι ανήκει σε μία ανώτερη ράτσα άρα δικαιούται να είναι κυνική .
<<Το όνειρό μου είναι συνδεδεμένο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και δε θα συμμετείχα σε αυτούς αν δεν σεβόμουν απόλυτα τις αξίες τους. Οπότε, δεν θα μπορούσα να πιστεύω σε διακρίσεις μεταξύ ανθρώπων και φυλών>> δήλωσε μετά. Μετάνιωσε πολύ ή όχι για το τι έγραψε αλλά κυρίως επειδή το δημοσίευσε. Σίγουρα αν θα μπορούσε, να γυρνούσε το χρόνο δεν θα το είχε κάνει. Σήμερα η αξιόλογη, κατά τα άλλα, αθλήτρια έδωσε μια μεγάλη μάχη για να προκριθεί. Πήγε στην Ολυμπιάδα του Ρίο με πολλές πιθανότητες να πάρει τους τίτλους που έχασε τότε. Δεν τα κατάφερε αλλά δόξασε την μάνα πατρίς και της εύχομαι να προσέξει πότε θα πει αλήθειες και πότε ψέμα!.
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Γεννήθηκε σε μία πόλη της Ρουμανίας από Έλληνες γονείς. Για πολλά χρόνια στερήθηκε την ελληνική υπηκοότητα επειδή ανήκε στους πολιτικούς πρόσφυγες (sans patrie). Στην Ελλάδα έφτασε το 1980. Από μικρή ονειρευόταν και μοχθούσε να γνωρίσει την Ελλάδα. Σπούδασε την Ιατρική και απέκτησε μία πλούσια μόρφωση (λογοτεχνία, τέχνη, ιστορία των λαών ). Για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την μουσική (ερμηνεία, κιθάρα και μαντολίνο) και την φωτογραφική τέχνη. Ταξιδεύει συνέχεια αναζητώντας καινούργιες εμπειρίες και γνώσεις.
Εργάζεται ως πλαστικός χειρούργος. Πιστεύει στις ηθικές αρχές και την αξιοπρέπεια ενός ιατρού. Θεωρεί ότι η ιατρική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα. Ως εκ τούτου προσφέρει τις υπηρεσίες μου, εδώ και 27 χρόνια., στο ΕΣΥ σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αττικής (ΚΑΤ).
Οι πρώτες δοκιμές στο γραπτό λόγο ήτανε χρονογραφήματα (σε μορφή αλληλογραφίας) και ελάχιστα ποιήματα. Τα πρώτα βήματα ήταν αρχικά στα ρουμάνικα και μετά στα ελληνικά.. Από το 1984 έως σήμερα δημοσίευσε (αφιλοκερδώς) πάνω από 700 άρθρα σε πολλές εφημερίδες όπως: Κυριακάτικη Απογευματινή, Καθημερινή, Αθηναϊκή, Ακρόπολις, Ελευθεροτυπία. Από το 1999 γράφει μόνιμα στην Αυγή. Επίσης με την εφημερίδα Έβρου Πολίτης της Θράκης(2006) , την εφημερίδα Χαλανδρίου Φλυαρία.(2004) και το vetonews.gr από το 2010.